Het virus dat je blijft achtervolgen
Vandaag de dag is de publiekslieveling van Feyenoord al anderhalf jaar amper aan spelen toegekomen. Een virusinfectie die hem bij Feyenoord parten begon te spelen, heeft de hele voorbereiding op het nieuwe seizoen 2013/14 verstoord. Guidetti werd verhuurd aan Stoke City na zijn revalidatieproces, maar kwam hier tot zes schamele invalbeurten in de Premier League zonder doelpunten. De discussie laait op: 'Wat kan Guidetti nog toevoegen aan een team?' of 'Zijn kwaliteiten zijn niet geweldig na anderhalf jaar niks doen'. Dit kan misschien kloppen, maar Guidetti is meer dan een 'gewone' spits. Guidetti is een nachtmerrie voor iedere verdediging, een aanwinst voor iedere ploeg. Guidetti is namelijk niet beroemd bij Feyenoord om zijn twintig doelpunten, maar vooral zijn manier van doen voor de camera en op het veld. De mediatraining ten spijt, Guidetti zegt wat hij denkt. Guidetti was de spits van Feyenoord waar de arrogantie vanaf droop. Binnen een jonge selectie durfde hij te doen en te laten waar hij zin in had. Muziek van Ruben Schaken? Niet goed genoeg. Guidetti plugde zijn eigen muziek in de stereo en begon ongegeneerd te dansen. Een blanke Zweed die danspassen leerde aan Schaken. Schaken begint nog te lachen als je hem daarover vraagt. "Ik had nog nooit een blanke jongen zo zien dansen", zegt hij letterlijk voor Feyenoord TV.
Guidetti is nooit uit het hart gegaan van de Feyenoord-supporters. Ook niet bij mij. Zijn karakter raast nog als een virus rond in de Kuip. Als je daar zit en je vraagt een medesupporter over Guidetti, begint hij of zij spontaan te lachen. "Die mafkees slachtte iedereen, vooral Ajax." Hij stuurde FC Twente, PSV, Vitesse en Ajax allemaal naar huis met een hattrick. Misschien tegen Twente de snelste hattrick, tegen Ajax de mooiste.
Wat Feyenoord afgelopen seizoen miste, was een leider. In de persoon van Guidetti. Graziano Pellé bracht net niet wat Guidetti wel bracht. Pellé uitte zijn frustraties meer, gedroeg zich als een idioot voor de camera, toonde nare maniertjes in het veld omdat hij niet voldoende de bal kreeg. Guidetti daarentegen kreeg ook wel eens een bal niet, maar hij liet zich inzakken en kwam de bal halen en ging nog harder werken. Je kon niet om Guidetti heen. Je moest hem betrekken in je spel en voorafgaand aan een wedstrijd zorgde hij ervoor dat iedereen wist dat hij in de basis stond. Hij gooide de schroom van zich af, hij voetbalde alsof het de enige bevrijding was van zijn dagelijkse sleur. Ik zal nooit vergeten hoe Guidetti vertelde over zijn voorbereiding tegen Ajax. "Het was de eerste keer dat ik stijf stond van de zenuwen", vertelde hij tegen Feyenoord TV. "Ik zei tegen Giovanni van Bronckhorst: 'wat is dit man?' Waarom kriebelt het zo? Ik ben misselijk..." Waarop Giovanni van Bronckhorst antwoordde: "Ja jongen, dit is geen normale wedstrijd. Dit is de wedstrijd van het jaar. Jij mag hem spelen, jij gaat hem beslissen." En dat deed hij. Na de wedstrijd kwam hij naar Erwin Mulder, die een grove fout maakte tegenover Dimitri Bulykin: "Die derde was voor jou, we hebben gewonnen!"
John Guidetti, altijd op het verlanglijstje van Feyenoord. Een doodnormale jongen, een virus in het veld. Verdedigers doen er alles aan om hem te stoppen, maar het lukt niet. Als een chronische aandoening blijft hij je achtervolgen en negentig minuten lang is hij actief om zijn teamgenoten tot het uiterste te drijven. Dat is die arrogantie die we moeten uitstralen. De arrogantie die we moeten hebben om voor de prijzen mee te strijden en hem eens te pakken. Guidetti kan ons daarbij helpen, al is het alleen maar om die jongens te laten zien dat we voor niemand bang zijn.
