Ode aan de Puma
Hij wilde net als iedere Braziliaan naar Europa toe. Paulo Rink, spits van Bayer Leverkusen had Rudi Völler getipt om Emerson naar Leverkusen te halen en dat gebeurde ook. In de zomer van 1997 werd Emerson voor drie miljoen overgenomen van Gremio. Bij Leverkusen werd hij direct basisspeler en niet veel later maakte hij ook zijn debuut voor de Seleção onder Mario Zagallo. Leverkusen had in die tijd een jong team met een talentvolle coach en de ploeg was vaak goed voor een top drie klassering, maar prijzen werd er nooit gepakt. Hier kon Emerson helaas geen verandering in brengen. Bij Brazilië won hij nog wel de Copa América en mocht hij invallen in de halve finale van het WK tegen Nederland. In het derde seizoen van Emerson bij Leverkusen lag de titel voor het grijpen. Met nog één wedstrijd te gaan stonden ze drie punten voor op Bayern München.
Je raadt het al Leverkusen verloor de uitwedstrijd van Unteraching en Bayern won thuis de titel op doelsaldo. Emerson was er helemaal klaar mee en zei toen in een interview dat Bayer Leverkusen nooit kampioen zou worden. Hij was op een transfer uit, maar Leverkusen wou niet meewerken. Het werd de transfersoap van 2000. Juventus, AC Milan en Parma trokken zich al gauw terug naar het horen van de transfersom die moest worden betaald. Real Madrid wou 28 miljoen betalen, maar viste achter het net, want AS Roma had al een persoonlijk akkoord met Emerson. AS Roma nam hem over voor 20 miljoen en dat was op dat moment de duurste Bundesliga-transfer ooit. Emerson tekende voor vijf jaar met een jaarsalaris van 5,5 miljoen.
Hij kwam bij AS Roma in een ervaren elftal terecht met echte kampioenen zoals Gabriel Batistuta, Francesco Totti, Aldair, Cafú en Antônio Carlos Zago. Talenten als Daniele de Rossi en Antonio Cassano sloegen al aan de poort. Dit was een ploeg met veel scorend vermogen en met een topverdediging. In zijn eerste jaar bij Roma onder Fábio Capello werd direct de Scudetto gepakt. Een prachtig feest volgde in Rome. Het WK stond inmiddels ook voor de deur en Scolari had Emerson aanvoerder gemaakt. Eén dag voor de eerste wedstrijd tegen Turkije raakte Emerson geblesseerd, doordat hij tijdens een partijtje op goal ging staan. Hij kwam verkeerd ten val en hierdoor was zijn schouder uit de kom gegaan. Brazilië werd wereldkampioen zonder Emerson en dat was de realiteit. Het mooiste moment bij AS Roma was na het winnen van deSscudetto op 9 november 2003. Hij besliste in zijn laatste seizoen voor AS Roma de Derby della Capitale.
Capello liet AS Roma naar vijf jaar achter zich voor Juventus en nam Emerson mee voor een slordige 30 miljoen. Hij was de ontbrekende pion op het middenveld van Juventus en nu was het plaatje compleet. Ook bij Juventus won hij in zijn eerste jaar direct de scudetto en met Brazilië pakte hij ook nog de Confederations Cup dat jaar. Het tweede seizoen voor Juventus werd het seizoen van de omkoopschandalen. Juventus degradeerde, de clubiconen bleven maar alle andere topspelers vertrokken. Het WK van 2006 stond om het punt van beginnen, dit was de laatste kans voor Emerson om wereldkampioen te worden. Brazilië had een sterrenteam met Kaka, Ronaldinho, Adriano en Ronaldo. Toch strandde het in de kwartfinale tegen Frankrijk.
Na het WK ging Emerson weer met Capello mee. Real Madrid was dit keer de bestemming, hier werd hij nooit de speler die hij in Italië was. Het Spaanse voetbal lag hem niet zo en hij vertrok na een jaar alweer bij Real Madrid. AC Milan werd zijn laatste topclub, hier werd hij ook geen basisspeler meer. Zijn contract werd twee jaar later ontbonden wegens privéredenen. Emerson ging terug naar Brazilië en sloot zijn carrière na een jaar bij Santos af.
Emerson zal in Duitsland herinnerd worden als de man met weinig woorden, maar in hun ogen wel de beste verdedigende middenvelder van die tijd. In zijn land Brazilië zal hij herinnerd worden als de pechvogel wegens het incident in 2002. In Italië wordt hij herinnerd als de Puma, hard als het moest. Ik zal hem herinneren als een speler die elke club wel voor zijn verdediging wou hebben.
