Het fenomeen
Ronaldo luis Nazário de Lima werd op 22 september 1976 geboren in Rio de Janeiro. Hij leerde als kleine jongen voetballen op de pleintjes in de favela's. Hier schaafde hij aan zijn techniek en leerde passeerbewegingen. Zijn eerste voetbalclub was Sao Cristovao, een traditionele club in Rio de Janeiro. Al gauw zagen ze hoeveel talent hij had en zodoende werd hij op zijn zestiende overgenomen door Cruzeiro. Bij Cruzeiro speelde hij met meer talenten zoals Dida, Juliano Belletti en Ricardinho. Verder beschikten ze met Toninho Cerezo over een oude vedette en met Vanderlei Luxemburgo over een talentvolle coach.
In anderhalf jaar tijd bij Cruzeiro maakte Ronaldo 26 goals in 30 duels en hiermee bezorgde hij Cruzeiro de Copa Libertadores. Op zijn zeventiende maakte hij ook al zijn debuut voor de Seleção onder Carlos Alberto Parreira in een 'vriendschappelijk duel' tegen Argentinië. Carlos Alberto Parreira nam hem al mee naar het WK van 1994, maar tijdens dit toernooi kreeg hij nog geen speelminuten. Na het WK wist Ronaldo het zeker hij wou furore maken in Europa. PSV werd snel concreet en na een gesprek met Romario was Ronaldo er snel uit. PSV was zijn nieuwe bestemming en Ajax en Internazionale visten achter het net.
Zijn eerste seizoen bij PSV was grandioos, na de geweldige wedstrijd tegen Bayer Leverkusen in de UEFA Cup kende heel Europa Ronaldo. In de competitie maakte hij er 30 en werd hiermee topscorer van de eredivisie. In zijn tweede seizoen voor PSV raakte hij lang geblesseerd en kreeg hij wat onenigheid met trainer Dick Advocaat. In Brazilië kreeg hij wel steeds meer aanzien. Onder Mario Zagallo werd hij vaste basisspeler.
Na twee jaar PSV was hij toe aan een stap hogerop. Barcelona nam hem over voor zo'n twintig miljoen. Zijn periode bij Barcelona kun je het beste omschrijven als kort, intens, vurig en groots. Hij won in zijn eerste jaar de Europese Supercup, de Copa del Rey en de Supercopa. Persoonlijk werd hij dat jaar Europees topscorer en werd hij voor de tweede keer wereldvoetballer van het jaar. Met Brazilië won hij in dat jaar ook nog de Confederations Cup en de Copa America. Toch vertrok Ronaldo na een jaar al bij Barcelona, omdat de president van Barcelona de heer Nunez zijn afspraken niet nakwam over een nieuw contract. Inter Milan dat al eerder belangstelling had, nam hem over voor 28 miljoen.
Inter moest de club worden waar hij zich voor een lange tijd ging settelen en waar hij zijn succes moest gaan doorzetten. In zijn eerste seizoen werd meteen de Uefa Cup gewonnen en hij haalde met Brazilië de WK finale. Het tweede jaar verliep ook nog wel aardig, met Brazilië werd de Copa America nog gewonnen, maar daarna ging het goed mis. Ronaldo kreeg een zware knieblessure en toen hij zijn rentree maakte tegen Lazio in de finale van de Coppa Italia, scheurde hij meteen weer alles af. Gelukkig voor Brazilië was hij net op tijd fit voor het WK van 2002 in Japan en Zuid-Korea. Brazilië werd wereldkampioen en Ronaldo topscorer van het toernooi. In de finale tegen Duitsland maakte hij de enige twee goals. Ook was hij dat jaar weer de beste speler van de wereld. Hij vroeg naar het WK bij Inter om een transfer, omdat hij de technische staf niet meer vertrouwde naar al die blessures. Florentino Perez haalde de stervoetballer naar Real Madrid voor 45 miljoen.
Met Real Madrid moest de Champions League worden gewonnen, de enige grote prijs die Ronaldo nog niet had gewonnen. In zijn eerste jaar bij Real waren ze dicht bij de cup met de grote oren. Juventus was in de halve finale te sterk. De eerste vier jaar bij Real waren goed van Ronaldo. Hij scoorde nog steeds makkelijk en maakte veel belangrijke goals. Toch kon iedereen ook zien dat hij niet meer de oude Ronaldo was van Barcelona en Inter. Dit kwam mede door alle zware blessures die hij heeft gehad en zijn lakse houding, waardoor hij vaak overgewicht had. Na alle kritiek op het WK van 2006 hield Ronaldo het voor gezien in de Seleção. In het seizoen 2006-2007 kwam Ronaldo amper nog aan spelen toe en daarom verliet hij Real voor een avontuur bij AC Milan.
Bij AC Milan liet hij direct zien het scoren nog niet verleerd te zijn, maar toch ging het weer mis. In zijn tweede seizoen scheurde zijn kruisband van de linkerknie af in een competitiewedstrijd tegen Livorno. Zijn contract werd hierdoor niet verlengd en Ronaldo keerde na zijn kruisbandblessure terug naar huis.
Corinthians was de laatste klus voor hij zijn schoenen aan de wilgen hing. Het topsportklimaat was er nu echt wel van af. Hij speelde op een tempo, zoals vaders met hun kinderen in de speeltuin voetballen. Ook was hij veel te zwaar om nog professioneel voetbal te spelen. Na 2 jaar Cortinthians was het genoeg geweest. Hij sloot zijn carrière af met de magische woorden “Ik heb verloren van mijn lichaam.”
Ronaldo luis Nazário de Lima, wereldkampioen en drie keer Wereldvoetballer van het jaar. Krachtige versnelling gecombineerd met een enkele of dubbele schaar, dat was Ronaldo ten voeten uit. Brazilië zal nooit meer een zodanige persoonlijkheid vinden als jou. Bedankt voor alle geweldige momenten op het veld.
