Een kortstondige opleving
Nu werd het mij wel heel erg makkelijk gemaakt met het aanstellen van Roy Hodgson. Sinds de aanstelling van Hodgson is het bergafwaarts gegaan bij Liverpool. De huidige manager van het Engelse elftal wist het voor elkaar te krijgen om slechts dertien van zijn 31 wedstrijden als coach van Liverpool winnend af te sluiten. Met aankopen als Paul Konchesky en Christian Poulsen was dit ook niet meer dan logisch. Begin januari, in het seizoen 2011/2012, kreeg hij eindelijk zijn ontslag en liet hij Liverpool achter op een teleurstellende twaalfde plaats. Met Kenny Dalglish aan het roer zou het de betere kant op moeten gaan en ik was maar wat blij met deze aanstelling. Wie anders zou de vechtlust en de passie terug kunnen brengen dan King Kenny? Ondanks een paar uitstekende resultaten en het binnenhalen van de League Cup viel ook voor hem het doek en in de zomer van 2012 werd Brendan Rodgers aangesteld als opvolger. Door het aanstellen van deze jonge coach, die het seizoen daarvoor furore had gemaakt bij Swansea City, leek FSG een toekomst te hebben uitgestippeld met Brendan Rodgers aan het roer. Maar is dit wel verstandig?
Natuurlijk ben ik niet blind, ik heb vorig seizoen ook staan springen door de woonkamer wanneer Luis Suárez er weer eens eentje inlegde en wij daardoor met 5-3 of 4-2 wonnen. Het was een onvergetelijk seizoen en Liverpool was misschien wel de aantrekkelijkste ploeg uit de Engelse competitie. Met spectaculaire overwinningen op Everton, Arsenal, Manchester United, Tottenham Hotspur en Manchester City leek de titel binnen handbereik. Hoe kon het in godsnaam dat we dat seizoen meededen om de titel en hem eigenlijk hadden moeten winnen? Dat kwam puur door de klasse van Daniel Sturridge en Suárez. Liverpool had voorin de twee beste spitsen van de Premier League rondlopen. Kwam Liverpool op achterstand? Geen probleem, want Suárez en/of Sturridge zouden de achterstand toch wel ongedaan maken. Dit verbloemde de defensieve wanorde achterin en Simon Mignolet bleek, na een uitstekend begin, ook niet de topkeeper die Rodgers voor ogen had. Echter had juist Rodgers een andere Liverpool-legende Pepe Reina duidelijk gemaakt dat hij mocht vertrekken. Onvoorstelbaar als je het mij vraagt. Rodgers wil Liverpool van achteruit laten voetballen en laat Reina nou net een keeper zijn met een uitstekende trap in de benen.
In verdedigend opzicht is Liverpool bezig aan een dramatische reeks. Onder Benitez hield Liverpool vaak de nul en heeft Reina zelfs nog de Golden Glove gewonnen voor keeper met de meeste clean sheets. Met het aanstellen van Rodgers is het in verdedigend opzicht bergafwaarts gegaan. Aankopen zoals Mamadou Sakho, Thiago Llori (inmiddels alweer vertrokken), Kolo Touré en Dejan Lovren presteren tot nu toe ondermaats. Sakho en Lovren staan regelmatig in de basis, maar staan zonder enig vertrouwen in het veld waardoor ze niet durven door te dekken en er ontzettende grote ruimtes ontstaan op het middenveld. Voor de verdediging staat Steven Gerrard en hoe moeilijk ik het ook vind om dit te zeggen, maar Gerrard is Gerrard niet meer. In verdedigend opzicht doet het soms pijn aan de ogen om te zien hoe gemakkelijk hij voorbij wordt gelopen en de draaicirkel heeft van Per Mertesacker! Moet Gerrard uit het elftal verdwijnen? Absoluut niet. Hij is van onschatbare waarde, maar niet in de positie vlak voor de verdediging.
Na het vertrek van Javier Mascherano heeft Liverpool geen typische balafpakker meer gehad. Lucas Leiva leek het te gaan worden en was ook de enige speler die tijdens het tijdperk van Hodgson en Dalglish steevast een voldoende haalde. Totdat hij ernstig geblesseerd raakte in het uitduel met Chelsea in 2011. Sindsdien is Lucas een veel mindere voetballer geworden en lijkt het erop alsof hij niet samen met Gerrard in een elftal kan spelen. Vorig seizoen viel de positie van Gerrard minder op omdat er voorin spelers stonden die het verschil konden maken en Gerrard leverde geweldige passes af. Dit seizoen loopt het echter voor geen meter en dat komt voornamelijk omdat er voorin door het wegvallen van Sturridge veel te weinig beweging is.
Mario Balotelli loopt te weinig waardoor spelers als Gerrard en Coutinho hem niet goed kunnen bedienen. Dit zorgt er weer voor dat er veel meer aandacht is voor de verdedigende kwaliteiten van Gerrard. Daarnaast is Balotelli een spits die vooral in een 4-4-2-systeem rendeert. Zelf geeft hij al aan dat hij eigenlijk geen echte diepe spits is en toch blijft Rodgers ondanks de slechte resultaten vasthouden aan een soort 4-3-3 waardoor de ploeg oogt als een team zonder plan. Hoe is het mogelijk? Hoe kan een team dat vorig seizoen zoveel mensen vreugde bracht na het wegvallen van Suárez en de blessure van Sturridge zo hopeloos uit vorm zijn? Kan je Rodgers dit kwalijk nemen?
