Het zinkende schip met Nederland als kapitein
Twee perfecte tegenpolen zijn de fans van Go Ahead Eagles en Ajax. Met weemoed en ergernis lees ik de Go Ahead fans die dankzij een of ander onzinnig zogeheten 'Fairplay' ticket Europees voetbal halen en vervolgens verlangen naar de 'leukste en mooist mogelijke' tegenstander. De enige nog enigszins aansprekende naam, maar wel direct de beste ploeg waartegen geloot kan worden, Ferencváros, komt uit de koker van Gianni. Go Ahead Eagles wordt geacht aan een kansloze missie te beginnen en na het tweeluik blijkt dit inderdaad het geval te zijn. Wéér een nieuwe stap richting de bodem van de oceaan met in de hoofdrol het zinkende schip dat het Nederlandse voetbal heet, met als kapitein de Nederlandse winnaarsmentaliteit. Een kapitein die steeds verder verzwakt en daardoor langzaam de controle over het schip verliest. Tot mijn opluchting staat de 'Go Ahead-mentaliteit' in groot contrast met de Ajax fans die grotendeels hopen de moeilijkste tegenstander, Fenerbahçe, te ontwijken. Alles voor de Nederlandse punten. Ajax loot de zwakste broeder van het stel, Rapid Wien, en zal op deze manier een reële kans van doorgaan hebben, net als AZ dat zal hebben tegen Istanbul Basaksehir. Gelukkig maar.
De Nederlandse voetbalfan moet in mijn ogen veel meer naar het sportieve belang op de langere termijn kijken. Waarom blijven 'wij' altijd hopen op de mooie aansprekende tegenstanders waarvan de kans levensgroot is dat 'wij' direct uit Europa worden gekegeld? Ik ben oprecht blij op het moment dat Ajax en AZ clubs loten waar het een goede kans van slagen heeft. Ik vind het oprecht jammer op het moment dat Vitesse de Engelse subtopper Southampton loot en de kans levensgroot is dat het Europese avontuur erop zit. Op het moment dat ik dan zie dat Vitesse fans er enthousiast over zijn, snap ik daar niets van. Als Vitesse fan hoop je ieder jaar op Europees voetbal en zit je als volger vaker wel dan niet aan het einde van de competitie te zweten of je het wel of niet gaat halen. Een volksfeest barst los als het behaald wordt, maar op het moment dat het na twee wedstrijden over dreigt te zijn vindt men het enkel een fantastische ervaring en staat waarschijnlijke uitschakeling plots totaal buiten kijf. In feite heb je dan een voetbalseizoen lang gestrest, gezweet en uiteindelijk gefeest voor helemaal niets. Klinkt in mijn ogen vrij bezopen.
Het besef dat de vreselijke Nederlandse resultaten van de laatste jaren in Europa en mogelijkerwijs dit jaar weer op latere termijn fataal kunnen zijn, lijkt nog lang niet aanwezig. Om de ogen even te openen: als de Nederlandse clubs in Europa op dezelfde voet doorgaan zoals het de laatste jaren is gegaan, zal de kampioen van Nederland binnen nu en vijf jaar of zelfs eerder niet meer direct doorstromen naar de Champions League. De winnaar van de KNVB-Beker zal in plaats van directe plaatsing voor de Europa League voorrondes gaan spelen in landen waar je liever zo ver mogelijk van uit de buurt blijft. De Eredivisie is inmiddels al op een dusdanig bedenkelijk niveau aanbeland en in dit tempo zal dit alleen maar erger worden. De competitie zal steeds onaantrekkelijker worden voor buitenlandse spelers, er zullen nóg minder tv-rechten worden betaald dan dat dat nu het geval is, sponsoring is minder aantrekkelijk en voor je het weet is de Klassieker tussen Feyenoord en Ajax van een dusdanig niveau dat je bijna 90 minuten lang gaat verlangen naar de ogen van Stevie Wonder.
Ook het vrouwenvoetbal is een perfect voorbeeld voor het ontberen van topsportmentaliteit binnen Nederland. Na uitschakeling tegen, dat dan weer wel, wereldkampioen Japan staat de inmiddels opgestapte bondscoach Roger Reijners met een glimlach van hier tot Tokyo te verkondigen trots te zijn op 'zijn meiden'. Wat dat betreft ga ik bijna verlangen naar de Duitse bond, die enkele jaren geleden de bondscoach eruit kegelde na uitschakeling op eenzelfde WK. Ook de Italianen, die bekend staan om het resultaatvoetbal, zijn een mooi voorbeeld voor ons als Nederlanders om van te leren.
Ik ben ervan overtuigd dat een echte winnaarsmentaliteit, zoals bijvoorbeeld de zojuist genoemde Duitsers en Italianen wél in de genen hebben, het Nederlandse voetbal en wellicht zelfs meer takken van de sport in een positieve en zonnige positie kan laten manoeuvreren. Tot die tijd zitten wij als Nederlandse voetbalfans zonder dat we het doorhebben na ieder verloren Europees duel in een livescène van de Titanic en frappant genoeg zullen wij zelf onze reddingsboeien moeten gaan inschakelen. Het is vanaf nu alles of niets, het wordt pompen of verzuipen.
