Adiós, Cuauhtémoc Blanco
In 1992 maakte Blanco als 19-jarige zijn debuut voor Club América. Echt kans op veel speeltijd was er niet, want de geweldenaar Hugo Sánchez keerde na zijn buitengewoon succesvolle periode in Madrid terug naar zijn vaderland. Zodoende moest Cuauh gedurende zijn eerste twee seizoenen genoegen nemen met geringe speeltijd.
Door tegenvallende resultaten in de competitie, kondigde América de komst van succestrainer Leo Beenhakker aan voor het seizoen 1994/1995. De man die enkele jaren daarvoor de ene na de andere prijs met Real Madrid won, zou bij América voor een ommekeer moeten gaan zorgen. De aanvallende speelstijl van Beenhakker resulteerde na 31 gespeelde wedstrijden in 78 goals, met 18 overwinningen, 9 gelijke spelen en slechts 4 verliespartijen - América was trotse koploper. In november '94 werd in een spectaculaire Clásico van Chivas Guadalajara met 3-4 gewonnen. Blanco zorgde bij een gelijke stand van 3-3 met zijn kopbal voor de definitieve uitslag. Don Leo zag het wel zitten in de nog jonge, talentvolle aanvaller en pleitte bij het bestuur voor een loonsverhoging van de opkomende ster.
Het leek erop dat América eindelijk een succesformule gevonden had, toen plotseling op 6 april 1995 aangekondigd werd dat Beenhakker per direct de club zou verlaten. Jarenlang is de reden voor zijn ontslag onduidelijk gebleven. Het seizoen ging overigens als een nachtkaars uit: de club eindigde als tweede, deed hierdoor nog wel mee aan de play-offs voor het kampioenschap, maar werd in de halve finales uitgeschakeld. Persoonlijk had Blanco definitief zijn doorbraak gemaakt: hij speelde 33 wedstrijden, waarin hij 6 doelpunten maakte. Ondertussen had hij ook één interland achter zijn naam staan en aan het eind van het seizoen stond hem het Olympisch toernooi van Atlanta '96 te wachten.
Aangezien Necaxa dezelfde eigenaars had als América, werd Cuauh in 1997/1998 een jaar uitgeleend in een poging om dat elftal te voorzien van een kampioenschap. Het kwam niet verder dan een verloren finale (2e plaats). Blanco was uitgegroeid tot een ster en werd in de zomer van 1998 opgeroepen voor zijn eerste WK. Op dat toernooi schoot hij knap raak tegen België, al komt de mooiste herinnering uit de wedstrijd tegen Zuid-Korea: het handelsmerk van Blanco, de cuauhtemiña. Toen hij door twee verdedigers tegelijk belaagd werd, probeerde hij hen te omspelen door de bal tussen zijn voeten te klemmen en vervolgens langs de tegenstanders heen te springen.
Teruggekeerd bij América werd hij 2 jaar op rij topscorer en blonk uit in de Copa Libertadores: 9 doelpunten in 12 wedstrijden. Ook zijn bijdrage van 6 goals, waarvan één in de finale (met 4-3 gewonnen tegen Brazilië) in de 1999 Confederations Cup was een persoonlijk hoogtepunt. De optredens van Blanco wakkerde de interesse van Europese clubs en zo kwam hij in 2000 op huurbasis terecht bij Real Valladolid. Het werd echter geen groot succes, al kwam dat mede door zwaar blessureleed. Het mooiste moment was een rake vrije trap dat de eindstand van 2-2 bepaalde in Bernabéu. De optie tot koop werd door Valladolid niet gelicht waardoor Blanco alweer terugkeerde naar Mexico.
In 2003/2004 keerde ook Beenhakker terug bij América. Prijzen worden er niet gepakt en in 2004 gaat het mis tijdens de Copa Libertadores. Na uitschakeling in de kwartfinales ruziet Blanco met spelers van Sao Caetano. Het levert hem een jaar-lange schorsing op voor CONMEBOL wedstrijden en leidt ertoe dat hij bij América vertrekt en terecht komt bij Veracruz.
Een jaar later vindt alweer de 3e terugkeer van Cuauh naar América plaats. Dit keer pakt hij eindelijk met zijn club het kampioenschap. Het is echter ook in 2005 wanneer Blanco in conflict raakt met Mexicaanse bondscoach Ricardo Lavolpe. De aanvaller vond dat hij toe was aan rust en zegde af voor de Confederations Cup in Duitsland. Zijn terugkeer in El Tri laat vervolgens maanden op zich wachten. Deze komt uiteindelijk in 2006, maar is slechts van korte duur: Lavolpe maakte immers bekend Blanco niet te zullen selecteren voor het WK.
In 2007 vertrekt de 34-jarige Cuauhtémoc naar de Chicago Fire (MLS). Een jaar later lijkt er ondertussen definitief een einde te komen aan zijn interlandloopbaan na opnieuw een conflict met de bondscoach, ditmaal Sven-Göran Eriksson. Na afloop van zijn contract bij de Fire in 2010, heeft Cuauhtémoc er nog altijd geen genoeg van. Hij keert terug naar Veracruz, dat inmiddels is afgezakt naar de tweede divisie. Op het WK in Zuid-Afrika is Blanco erbij en wordt hij de op twee na oudste WK-doelpuntenmaker ooit na een benutte penalty in de groepswedstrijd tegen Frankrijk.
Na het WK vervolgt Cuauh zijn loopbaan in de tweede divisie met korte periodes bij Irapuato, Dorados en Lobos BUAP. Bij Dorados voegt Blanco in 2012 de Copa MX, het nationaal bekertoernooi, toe aan zijn palmares. In 2014 wordt Blanco zelfs teruggehaald naar de hoogste afdeling; Puebla ziet het namelijk wel zitten in de 40 jarige aanvaller. Zijn afscheid van de nationale ploeg komt ook in dat jaar, in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Israël.
Op 21 april 2015 lijkt het moment eindelijk daar: de laatste wedstrijd van Blanco, als Puebla de finale speelt van de Copa MX. Er wordt met 4-2 gewonnen en Cuauh doet 20 minuten mee. Toch staat er nog één terugkeer naar zijn Club América te wachten.
Op 5 maart 2016 staat de 43-jarige Cuauhtémoc Blanco op het wedstrijdformulier van de Liga MX, spelronde 9, América tegen Morelia in het Estadio Azteca. Vanwege zijn politieke betrokkenheid wordt hij onder zware begeleiding naar het stadion gebracht. De charismatische captain, met rugnummer 100, hield het ruim een half uur vol. Twee momenten liet hij zien nog altijd over de zeldzame kwaliteit te beschikken dat hem 120 interlands opleverde; een knappe actie dat eindigde met een stift op de lat en, vlak voor zijn wissel, trakteerde hij het publiek nog één laatste keer op de cuauhtemiña.
Gracias por todo Cuauh.
