'Mijn vader scheurde mijn sportkleding en handschoenen kapot'
Door Gijs Freriks
Dal Paran
Beiranvand werd geboren in een boerendorpje in Koregah-e Gharbi, een district in het westen van Iran. Hij moest van zijn ouders stoppen met school om als oudste zoon het gezin financieel te ondersteunen en dus werd hij schapenhouder. In zijn vrije tijd speelde Beiranvand met zijn vrienden Dal Paran, een Iraans spelletje waarbij het de kunst was om stenen zo ver mogelijk weg te gooien. "We gooiden niet alleen stenen, maar ook stukjes klei en stokken. Wie het verst kwam, was kampioen." Beiranvand ontwikkelde op die manier een indrukwekkende werpkracht en plukt daar als keeper de vruchten van.
In 2014 speelde Beiranvand met Naft Tehran tegen Traktor Sazi en gaf hij een assist door spits Gholamreza Rezaei met een uitworp van 64 meter in stelling te brengen. Het doelpunt ging de wereld over. Dal Paran was niet het enige waarmee Beiranvand zijn vrije tijd doodde, want voetbal was en is nog altijd zijn grote liefde. "Mijn vader Morteza vond voetbal maar niets en wilde dat ik gewoon aan het werk ging. Hij scheurde mijn sportkleding en handschoenen kapot. Ik heb daardoor meerdere keren met blote handen gekeept", zei de 22-voudig international eind mei in een interview met the Guardian.
Ali Daei
Beiranvand was aanvaller, maar vond keepen leuker. Hij werd door zijn vader echter niet gesteund en liep op zijn twaalfde van huis weg. "Ik had geen andere keus. Ik heb het geluk opgezocht in de hoofdstad." Beiranvand leende geld voor een buskaartje naar Teheran. In de bus kwam hij Hossein Feiz tegen, de trainer van het lokale clubje Vahdat. Beiranvand mocht meetrainen, maar dan moest hij wel 200.000 Toman betalen. Volgens de huidige koers ongeveer 35 euro. Beiranvand had echter noch geld noch een plaats om te slapen. Hij bracht zijn nachten door op het Vrijheidsplein bij de Azadi-toren, een marmeren toren die in 1971 werd gebouwd om de 2500e verjaardag van het Perzische rijk te markeren.
Later sliep Beiranvand voor de poorten van de voetbalvereniging van de coach die hij eerder in de bus was tegengekomen. "Toen ik op een ochtend wakker werd, zag ik dat mensen muntgeld voor mij hadden achtergelaten. Ze hadden gedacht dat ik een bedelaar was! Ik kon in ieder geval sinds lange tijd weer een heerlijk ontbijt voor mezelf kopen." Na een aantal nachten mocht Beiranvand dan toch meetrainen, zonder ervoor te hoeven betalen. Bovendien mocht hij twee weken lang logeren bij de aanvoerder. Daarna kreeg hij een baantje aangeboden door de vader van een andere medespeler. Beiranvand ging werken in een kledingfabriek en mocht daar ook blijven slapen.
Beiranvand werkte vervolgens bij een autowasserette en vanwege zijn lengte (1 meter 94) mocht hij de SUV's voor zijn rekening nemen. Op een dag kwam er opnieuw zo'n grote gezinswagen aanrijden. De bestuurder was Ali Daei, voormalig aanvoerder en aanvaller van de Iraanse ploeg. Hij is met 109 doelpunten nog altijd de recordtopscorer van Team Melli en speelde voor onder meer Bayern München en Hertha BSC. De collega's van Beiranvand spoorden hem aan om een gesprekje aan te knopen met Daei. Misschien kon de mythische spits Beiranvand immers wel op weg helpen in het voetbal. "Hij had me vast willen helpen, maar ik was te beschaamd om hem te spreken en hem mijn situatie uit te leggen."
Pizzeria
Beiranvand had Ali Daei uiteindelijk niet nodig om een volgende stap te zetten in het voetbal. Hij groeide uit tot de aanvoerder van Vahdat en transfereerde in 2008 naar Naft Tehran. Hij kreeg een slaapplaats in een gebedsruimte, maar moest daar op een gegeven moment vertrekken. Beiranvand zocht een baantje bij een pizzeria en bleef daar ook slapen. Op een dag kwam de trainer van Naft Tehran een pizza bestellen. Hij was er niet van op de hoogte dat zijn keeper in het eethuis werkte en sliep. "Ik wilde niet dat hij mij zou zien", vertelde Beiranvand aan Varzesh3. "Maar de restauranthouder wilde dat ik zijn bestelling per se zou opnemen. Ik besloot daarom te stoppen en een nieuw baantje te zoeken."
"Ik ging aan het werk als schoonmaker van een groot park. Dat moest ik vegen. Het was moeilijk om mezelf in conditie te houden, want ik had geen tijd om te slapen en te trainen. Ik voelde dat mijn droom stervende was." Beiranvand besloot een keer mee te trainen bij Homa, een andere vereniging uit Teheran. Hij raakte geblesseerd en Homa besloot om de keeper geen contract te geven. Beiranvand zat volledig stuk, maar werd later opgebeld door zijn oude trainer van Naft Tehran. Als hij nog niet had getekend bij Homa, mocht hij terugkomen. "Hij gaf mij een contract. Ik dacht: dit is de kans waarop ik zo lang heb gewacht."
Fenerbahçe
"Misschien was het 't lot dat de trainer van Homa mij niet wilde contracteren. Als ik daar was gebleven, had ik misschien nooit het niveau bereikt waarop ik nu zit." Alireza Safar Beiranvand ontwikkelde zich stormachtig en maakte in oktober 2012 zijn debuut in het eerste elftal. Met de boerenzoon tussen de palen eindigde Naft Tehran op de derde plaats en kwalificeerde men zich voor het eerst voor de Aziatische Champions League. Beiranvand kwam in de belangstelling te staan van Persepolis, maar voorzitter Mansour Ghanbarzadeh wilde niet met een transfer meewerken. Tot mei 2016, want toen tekende Beiranvand een tweejarig contract bij de populairste en meest succesvolle club van het land.
Beiranvand heeft meermaals aangegeven dat hij best tien jaar bij Perseopolis wil blijven, maar een transfer lijkt ook tot de mogelijkheden te behoren. Hij hield in de kwalificatiereeks twaalf keer 'de nul', presteerde uitstekend tegen Marokko en zou al in de belangstelling staan van Fenerbahçe. Waar Beiranvand ook terechtkomt, hij zal altijd nederig blijven: "Ik heb veel moeilijkheden meegemaakt in mijn weg om mijn dromen te laten uitkomen. Maar ik heb geen enkele intentie om mijn pad hier naartoe te vergeten, want daardoor ben ik wel de persoon geworden die ik nu ben." Beiranvand, die driemaal werd verkozen tot beste doelman van de Gulf Pro League in Iran, mag het vanavond vanaf 20.00 uur weer laten zien.
