Carlos Tévez zet om uiterst trieste reden punt achter imposante loopbaan
"Ik ben met pensioen, het is officieel", zo kondigt Tévez het einde van zijn voetbalcarrière aan. De Argentijn kreeg de afgelopen tijd genoeg mogelijkheden om door te gaan met voetballen, maar heeft daar geen trek meer in. "Ik heb veel aanbiedingen gekregen, onder meer uit Amerika, maar dit is het. Ik heb alles gegeven. Het was vorig jaar al erg lastig om te spelen, maar toen kon ik tenminste mijn vader nog zien. Ik ben gestopt omdat ik mijn nummer één fan ben verloren", zo geeft de voormalig voetballer van onder meer Manchester City de voornaamste reden om te stoppen. Raimundo overleed in februari 2021 aan de gevolgen van een besmetting met het coronavirus. Zijn
"Boca vraagt het maximale van je en ik ben niet in staat dat te geven. Ik kon zelfs niet rouwen om mijn vader en voetbalde alweer. Dat vraagt een club als Boca van je." Wat de toekomst hem brengt weet Tévez nog niet. De Argentijn geeft aan eerst tijd vrij te willen maken voor zijn naasten. "Ik weet niet wat ik ga doen met mijn leven. Nu wil ik rusten en bij mijn familie zijn." Tévez liet eerder in gesprek met het Ierse Mirror al doorschemeren dat een vervolg op de voetbalvelden lastig werd. "Ik eet nu empanadas en drink wijn wanneer ik wil. Ik ren af en toe hard, maar ik ga niet meer naar de sportschool. Verder doe ik niks. Ik kan me niet meer voorstellen dat ik nog ga trainen en rennen."
Tévez kan terugkijken op een imposante carrière. Op zestienjarige leeftijd maakte hij zijn debuut in het profvoetbal namens Boca Juniors, waar hij na een lange en succesvolle carrière zijn loopbaan afsloot. Hij veroverde met Manchester United in het seizen 2007/08 de Champions League, werd met zowel Manchester City als United kampioen van Engeland, pakte met São Paulo en Juventus respectievelijk de landstitel in Brazilië en Italië en kroonde zich met Boca liefst vijf keer tot de beste van Argentinië. Met de Argentijnse nationale ploeg won hij in 2004 olympisch goud.
Tévez won bovendien veel individuele prijzen. Hij won de topscorerstitel in Engeland en op de Olympische Spelen en werd in zowel Italië, Brazilië als Argentinië Speler van het Jaar. In totaal won hij de prijs vier keer verdeeld over de verschillende continenten. Namens de nationale ploeg kwam hij in 76 wedstrijden in actie en maakte daarin 13 doelpunten. In clubverband noteerde hij 607 officiële wedstrijden. Hij kwam daarin 237 tot scoren en leverde 108 keer een assist af.
