Verbeek werd achtervolgd: 'Directeur belde dat ik in de spiegel moest kijken'

Verbeek groeide zelf op in Enschede en bezocht als jonge jongen geregeld wedstrijden van FC Twente. "Twente is een club die mij aan het hart gaat. Ik ben vroeger supporter geweest en woonde op een steenworp afstand van Stadion Diekman. Ik had me er zeker iets anders van voorgesteld, maar het heeft niet zo mogen zijn."

Verbeek werd in oktober 2017 aangesteld als trainer én technisch manager bij FC Twente, als opvolger van de ontslagen René Hake. Verbeek was achttien competitiewedstrijden actief, waarvan er slechts één werd gewonnen. In maart 2018 kreeg hij zijn congé. Het was een ontzettend zware periode voor Verbeek.

Invloeden van buitenaf
"Als het niet draait en je de boel niet aan de praat krijgt, vreet dat aan je. Ik viel er middenin", aldus Verbeek. "Dan probeer je dingen om te draaien, maar er komt zoveel op je af. Er zijn zoveel krachten die invloed proberen te krijgen op de dingen die je doet en niet doet."

Volgens Verbeek is het lastig om middenin het seizoen in te stappen. "Dat is een heel ander proces", verklaart Verbeek. "Je komt er niet aan toe om het echte probleem aan te pakken, want daar krijg je de tijd niet voor. Dat is jammer. Als je een hele voorbereiding hebt kun je meer accenten leggen."

Verbeek kreeg in Enschede zijn ploeg nooit echt aan de praat, wat leidde tot steeds meer onvrede bij de supporters. Op een avond kwam het tot een handgemeen met een van de fans. "Het is tegenwoordig modern dat je wordt opgewacht wanneer je thuiskomt van een nederlaag", vertelt Verbeek.

"Als trainer stap je dan als eerste uit de bus. Ik hoef me nergens voor te schamen, heb mijn best gedaan, maar dat is geen reden om handtastelijk te worden. Dat laat ik niet toe. Ze mogen iets van mij vinden en naar me schreeuwen, maar ze moeten van mij en mijn gezin afblijven."

Achtervolgd
Ook na een thuiswedstrijd liepen de emoties hoog op bij de Enschedese fans. "Ik weet niet meer precies wanneer het was", blikt Verbeek terug. "Maar ik reed weg bij het stadion en werd gebeld door Erik Velderman (toenmalig directeur, red.) of ik in de spiegel wilde kijken of ik niet achtervolgd werd."

"Zelf had ik ook het idee dat er auto's achter mij aanzaten. Uiteindelijk hebben ze de politie ingeschakeld om de situatie in de gaten te houden. Halverwege mijn rit naar huis had ik niet het idee dat er nog auto's met kwade bedoelingen achter mij reden."

De woedende fans maakten weinig indruk op Verbeek. Anders was dat bij zijn gezin. "Ik vond het zelf niet heel beangstigend. Ik heb wel voor hetere vuren gestaan. Maar mijn vrouw was helemaal ontdaan, omdat ze allerlei haatberichten kreeg op Facebook van fans die haar het ergste toewensten."

"Waar je onrustig van wordt is dat ze thuis in angst zitten. Voor hetzelfde geld rijden ze naar je huis. Hennie Spijkerman heeft dat eens gehad bij PEC Zwolle", herinnert Verbeek zich. "Fans stonden toen in zijn voortuin en gooiden iets door de ruiten. Dat zijn vreselijke dingen, daar moet je niet aan denken. Mijn vrouw en de kleine moeten rustig kunnen genieten van een vrije avond."

Vierde keer
Verbeek vindt het jammer dat hij de club, waar hij als kleine jongen supporter van was, niet voldoende heeft kunnen helpen. "Achteraf kun je zeggen dat Twente het verkeerde moment is geweest. Maar het was wel de vierde keer dat ik gevraagd was voor een functie bij Twente. Ik dacht: als ik het nu weer laat lopen, komen ze misschien wel niet terug."

Na FC Twente stond Verbeek nog aan het roer bij Adelaide United (Australië) en Almere City. Bij laatstgenoemde club werd hij twee jaar geleden ontslagen vanwege tegenvallende resultaten. Verbeek is, als het aan hem ligt, nog niet klaar in het betaalde voetbal. "Als er een mooie uitdaging op mijn pad komt, wil ik het avontuur nog wel aangaan. Maar ik stap niet overal zomaar in."

Een rol als bondscoach ziet Verbeek wel zitten. "Dan sta je niet meer dagelijks op het veld en heb je ook nog tijd voor andere dingen. Ik heb de mogelijkheid gehad om bij Ghana en Syrië aan de slag te gaan, maar dat zag ik destijds niet zitten. In Syrië was het heel onveilig, Ghana moest ik binnen 24 uur beslissen. Dat voelde niet goed. Wie weet wat de toekomst brengt."