Irritante blinde..!!
De laatste weken lees ik geregeld met discussies mee. Vooral de berichten van mijn club, Ajax, lijken hoog te scoren qua emoties. Elke keer verbazend hoe simpele berichten leiden tot vrij grote discussies. Nu waren het aantal reacties niet eens het meest opvallend. De type reacties die elke keer naar voren komen zijn elke keer hetzelfde. De Ajacieden die alles zo praten zodat zij het meest positief naar voren komen en alle andere supporters die zo gaan praten zodat alles wat Ajax betreft arrogant en slecht is. Twee kampen die zo hun eigen waarheid hebben en claimen dat hun waarheid DE waarheid is. Grappig hoe voetbal soms op het echte leven lijkt. Hoeveel oorlogen zijn wel niet op een even zinloze manier begonnen.
Nu je zover bezig bent met lezen begin je zo ongeveer op dit moment af te vragen wat dit alles te maken heeft met mijn inleiding. Mensen die vaker mijn reacties over stukjes lezen weten dat ik gek ben op metaforen. Zo ook deze keer. De inleiding is een heel mooi voorbeeld over hoe iemand zelf de waarde geeft aan handelingen. Laten we het eens bij de feiten houden. Een man staat in de lift en voelt iets tikkends op zijn benen. Feit. Wat die man er van maakt is puur en alleen zijn invulling. Eerst is het een irritante handeling van iemand die de confrontatie met hem aan gaat. Daarna was het een zielige blinde man die puur en alleen uit noodzaak bezig was met het tikken van zijn stok. Handeling blijft hetzelfde. De invulling verandert.
Zo gaat het vaak ook in discussies. Laten we eens Luis Suárez nemen. Bekend om zijn schwalbes. Hij gaat naar de grond en probeert een penalty te versieren. Mensen in Nederland vinden dat niet eerlijk en tegen de regels. Je werd niet aangeraakt dus mag je niet vallen. Iemand in Uruguay zal dat niet zien als oneerlijk maar als een kunst. De scheidsrechter tuint erin en blijkbaar heb jij je fopduik zo goed gedaan dat je een penalty hebt verdiend. Wie heeft er nu gelijk? Het is inderdaad tegen de regels. Echter de regel is ook dat de scheidsrechter beslist bindend is. Dus als de scheidsrechter een penalty geeft is het eerlijk. Het was de kunst om het zo goed mogelijk te doen. Bestaat hier wel een de waarheid? Of bestaat er alleen de waarde die iemand eraan kan geven? Wij denken vanuit ons referentiekader, en iemand anders uit het referentiekader dat hij of zij verkregen heeft. Als wij in Uruguay geboren waren stonden we te applaudisseren voor een goed uitgevoerde schwalbe. Echter omdat het lot beslist heeft dat we in Nederland geboren zijn is het een schande en oneerlijk. Dat is de waarde die wij aan de handeling gegeven hebben. Dat is in onze ogen de waarheid.
Wie bepaalt wat de waarheid is? Kan eigenlijk wel iemand een objectief beeld geven? Bestaat dat wel? Of geeft iedereen ergens zijn eigen waarde aan. Die waarde die hij geeft op basis van zijn opvoeding, wat hij in zijn leven geleerd heeft, zijn karakter en zijn eigen voorkeuren. Zal niet iemand alles zo gaan kleuren zodat het bewijst dat jij de waarheid hebt en de ander moet veranderen. Jij bent goed. De rest is stom. Naar jezelf kijken is moeilijk. Naar anderen wijzen is makkelijk. Terwijl iedereen diep van binnen weet dat de invulling die hij aan een gebeurtenis geeft iets over hem zegt en helemaal niks over de gebeurtenis. De reactie die iets bij jou opwekt zegt iets over jezelf en niet iets over de ander.
De volgende keer wanneer er weer een grote discussie ontstaat tussen twee partijen ontstaat ga je eens afvragen. Over wie zegt dit iets? Zegt dit iets over mij of over de ander? Beide partijen zeggen dat ze gelijk hebben. Terwijl niemand weet wat eigenlijk bepaalt wie er gelijk heeft. Vandaar dat nooit iemand de waarheid kan claimen. Iemand kan alleen zijn eigen waarheid claimen. Wat is belangrijker; gelijk hebben of op een goede manier met elkaar kunnen samenleven?
Voor wie dit bericht verschrikkelijk irritant vindt. Vrees niet. Dit bericht zegt iets over hoe ik dingen zie. Het is niet de waarheid. De waarheid weet ik niet. De waarheid bestaat namelijk niet.
