Arsenal gaat de landstitel winnen
Het was zaterdag 20 maart en de wedstrijd tegen West Ham United was zojuist afgelopen. Arsenal kende een aardige start, maar verloor vlak voor rust een speler. Thomas Vermaelen kreeg een discutabele rode kaart en de wedstrijd werd hierdoor een stuk spannender. Een penalty werd gegeven en Manuel Almunia pareerde deze inzet. Ondanks dat de Gunners met een man minder op het veld stonden, waren zij niet minder gemotiveerd, bedreven of geconcentreerd. Deze wedstrijd was een typisch voorbeeld van de vaakvoorkomende situatie dat tien spelers sterker zijn dat elf spelers. Arsenal kreeg in de laatste tien minuten een penalty en deze werd benut door Cesc Fàbregas. Wedstrijd op slot met een stand van 2-0 en de drie punten mee naar huis. De fans waren ontzettend opgelucht, maar bovenal goed gehumeurd, euforisch en positief over de titelkansen van Arsenal.
Nu is het een week later en de wedstrijd tegen Birmingham City staat op het programma. Samir Nasri, die in de tweede helft in het veld kwam, zette de Noord-Londenaren op voorsprong door een mooi schot in de zeventigste minuut. De wedstrijd leek in de pocket, maar werd in de laatste seconden op knullige wijze uit handen gegeven, doordat Birmingham profiteerde van een keepers fout. De wedstrijd is zoëven geëindigd in 1-1. Verstomming, onbegrip en verbijstering zijn woorden die opkomen om de expressie en de gevoelens van de fans te verwoorden. Alle euforie van vorige week was deze zaterdag ver te zoeken.
Waar Arsenal weer meedeed in de titelrace, dankzij haar makkelijke eindschema, werden direct punten verspeeld tegen Birmingham City. Dit maakt verder niet uit, want dit was één van de lastigste wedstrijden op het programma van Arsenal. Het programma bestaat verder nog uit drie thuiswedstrijden tegen respectievelijk Wolverhampton Wanderers, Manchester City en Fulham. Bij deze wedstrijden voorspel ik niet heel veel moeilijkheden, uitgezonderd die tegen City welke waarschijnlijk met miniem verschil succesvol afgesloten gaat worden. Bij de uitwedstrijden tegen Blackburn Rovers en Wigan Athletic worden er geen punten verloren, vanwege hun belabberde thuisresultaten. De wedstrijd tegen Tottenham Hotspur wordt de belangrijkste in de reeks. De Spurs zijn sterk op White Hart Lane en spelen ook vrij aardig voetbal. Het zal dus een zware avond worden, waarop ook de titelkansen voor Arsenal veilig gesteld gaan worden.
De programma's voor onze concurrenten zien er minder florissant uit dan de onze en zal dan ook tot tevredenheid stemmen van iedereen die een Arsenal een warm hart toedraagt. Chelsea, dat thuis aantreedt tegen Bolton Wanderers, Wigan Athletic en Stoke City zal geen punten thuis verliezen. Desondanks deze mooie thuisprestaties zal het er in de uitwedstrijden anders aan toegaan. Aankomend weekend staat de prachtige match tegen en in Manchester op het programma dat uit zal monden in een gelijkspel. Ook moeten zij nog op bezoek bij The Reds en de Spurs. Dit worden zeker geen makkelijke wedstrijden. Voor Manchester United komen er ook nog een aantal spannende weken aan. Een thuisduel tegen Chelsea en Tottenham Hotspurs en een uitduel tegen de kleine broer Manchester City. Dat zijn waarschijnlijk de wedstrijden waarin de titelkansen van United vergroot worden of in de koelkast worden geplaatst.
Een defensie waarbij het verdedigende hart ontzettend geobsedeerd is door de tweede (of afvallende) bal en sinds dit seizoen ook in de lucht ijzersterk is. Zet daarbij twee marathonlopers genaamd Gaël Clichy en Emmanuel Eboue en je hebt een enerverende verdediging welke slim, snel, sterk en behendig is. Een dynamisch middenveld met Alex Song en Abou Diaby die overal gepositioneerd kunnen worden. En onze God Cesc met Nasri en Andrei Arshavin hierom heen en dan heb je beweging, beweging en nogmaals beweging. Denk hier nog aan een topper als Robin van Persie die in de spits staat, maar ook op nummer tien kan, waardoor hij precies weet waar de ballen komen en hoe hij moet lopen. Het spelletje wordt normaal gespeeld, zoals het is geboren en verder zou moeten leven. Met plezier, vreugde en aanvallend voetbal. Precies, juist het spel waarom Arsenal geliefd en gehaat wordt.
De selectie van Arsenal, al jaren wordt er gezegd dat deze te jong is en in de grote wedstrijden verliezen van de echte mannen. Wat een onzin! Aan deze ploeg wordt al jaren gebouwd en eens zal er geoogst worden. Manchester United en Chelsea hebben weliswaar meer ervaren spelers en wereldtoppers bij elkaar dan bij Arsenal, maar bij de Noord-Londenaren staat er (zonder blessures) een wereldteam van formaat die het elke team ter wereld meer dan lastig kan maken. Er wordt gezegd tegen de grote ploegen wordt je kampioen, helaas. Er zijn veel meer mindere ploegen, win je van hen dan wordt je kampioen.
Hierdoor denk ik dat Arsenal er dit jaar met de titel vandoor gaat. Frikx en ik hebben in samenspraak geprobeerd een duocolumn te schrijven. Hij zal echter een andere mening hebben, eentje die vast het lezen waard is. Deze mening respecteer ik, maar helaas zal hij aan het eind van het seizoen teleurgesteld afdruipen. Iedereen heeft zijn eigen glazen bol, ik denk alleen dat die van mij het beste functioneert. Er rest mij nu niks anders meer dan tegen de concurrenten te zeggen: Good luck, you are going to need it!
