Portugal versus Nederland
Over het algemeen heb ik de indruk dat de meeste van mijn vrienden mij echt mogen, maar zelfs zij doen er aan mee. Dingen zoals "Jammer dat het een Portugees is" en "een stelletje matennaaiers zijn het" roepen ze dan tegen elkaar en dat in mijn bijzijn! Ze doen het ongegeneerd en altijd met een glimlach. Soms wordt er zelfs een arm om mij heen geslagen. Daar sta ik dan: met een lachende Hollander die mij of mijn hele natie net voor rotte vis heeft uitgemaakt. Het is een dubbel gevoel, dat kan ik garanderen.
Er bestaat een gezegde in het Portugees dat luidt; 'lachend heeft de aap zijn moeder in haar kontje gepakt!' Zoals bekend stimuleert een glimlach-affectie, maar het vergt zo nu en dan enige discipline om altijd maar weer die glimlach het voordeel van de twijfel te geven. Beelden van apen in rare situaties spoken dan door mijn hoofd. Ze hebben er geen weet van. In alle rust beheers ik mijn gedachtekronkels en lach ik terug. Uiteindelijk zijn het gewoon pesterijen die bij het voetbal horen. Het zijn mijn vrienden en ik weet dat ze anders denken wanneer het op voetbal aankomt. Meestal krijgen ze een bescheiden lach te zien en soms pest ik ze terug met de vraag: "Trauma?" of "wanneer heeft Oranje van Portugal weten te winnen?". Als een boer met kiespijn, zo word ik dan aangekeken. Lachend met mijn arm om een van mijn gabbers heengeslagen sta ik dan stiekem te genieten, volledig in harmonie.
Het alternatief is om een discussie met ze aan te gaan, maar daar bereik ik helaas weinig mee. Uit de praktijk heb ik geleerd dat mijn visie, om welke reden dan ook, niet overkomt. Ze willen gewoonweg niet accepteren dat er meerdere wegen naar Rome leiden. Het hoeft echt niet altijd mooi en schoon te zijn zeg ik dan. Soms is het naaien of genaaid worden. Was het niet Rinus Michels, een van voetbals' steunpilaren die heeft geroepen: "Voetbal is oorlog"?
In alle eerlijkheid geef ik toe dat ik mijn maten ergens ook wel begrijp. Portugezen kunnen inderdaad theatraler zijn, gaan over het algemeen vaker liggen, en schromen niet om wanneer het moet een tegenstander een kaart aan te naaien. Ze kunnen op het veld heel gemeen en hard zijn. Soms kunnen ze ook echt boos kijken! Wanneer ik een honderd procent Oranjefan geweest zou zijn, had ik waarschijnlijk niet anders gereageerd dan al mijn amigo's.
De oorsprong van de 'polarisatie' zit hem in de verschillende mentaliteiten. Zoals wij in Nederland tegen voetbal aankijken is heel anders dan de manier van kijken in het uiterste zuidwesten van Europa. Mooi attractief voetbal wordt er gewaardeerd, maar valt in het niet tegenover het resultaat. Hoewel ik mijn visie zo goed en duidelijk mogelijk verwoord, begrijpen zij mij vaak niet. Misschien willen zij mij gewoonweg niet begrijpen. Hoe dan ook, het is bijna altijd zonde van mijn tijd. Ze hebben een andere mentaliteit en dat moet ik respecteren.
De interlands en ontmoetingen in de verschillende Europese competities tussen beide landen hebben een nare bijsmaak bij zowat heel voetbalminnend Nederland achtergelaten. Sporadisch weet het Nederlandse voetbal succes te boeken wanneer het tegen Portugal aan moet treden. Tot ergernis van velen lijkt het wel een gewoonte te zijn geworden, wordt Oranje niet uitgeschakeld dan scoort Sporting wel in de laatste minuut.
De druppel die de emmer heeft doen overlopen is zonder twijfel het treffen op het WK 2006 geweest. Nooit eerder waren er zoveel kaarten uitgedeeld tijdens een wedstrijd op het eindtoernooi. Nederland en Portugal hebben een record verbeterd waar wij allen niet trots op mogen zijn. Wat een vechtpartij is het geweest. Het is voor mij dan ook volledig begrijpelijk dat er in Nederland geen sympathie bestaat voor de manier waarop de laatste keer verloren werd van Portugal. Daar gaat het mij dan ook helemaal niet om, ook ik schaam mij voor die wedstrijd.
Het meeste schaam ik me voor de manier waarop Portugal zich uit de tent heeft weten te lokken. Oranje leek in eerste instantie niet aan voetballen te denken. Ronaldo was een target en moest vernietigd worden. Hij werd zodanig aangepakt dat hij gewisseld moest worden. De afdrukken van de noppen op zijn dijbeen waren goed zichtbaar in de huiskamer. Vanaf dat moment is het nooit meer een wedstrijd geworden. Te veel Portugese spelers liepen op het veld aan apen te denken. In plaats van te willen schitteren zijn ze terug gaan schoppen.
Wanneer een willekeurig land het moet opnemen tegen Oranje of de Seleção, dan
hebben zij het over twee voetbalnaties van wereldformaat. Beide landen worden geprezen om de spelers, de opleidingen en natuurlijk het mooie voetbal. Met het WK voor de boeg hoop ik van harte dat zowel Oranje als de Seleção de wereld wederom kunnen laten zien dat twee kleine landen heel groot kunnen zijn. Hopelijk hebben ze iets van elkaar geleerd. Als Nederland iets meer op z'n Portugees gaat spelen en Portugal iets meer op z'n Nederlands, dan is een overwinning op een wereldkampioenschap in mijn ogen eerder haalbaar.
