Problematiek aan de Noordzee
In het buitenland wordt Nederland gezien als een leuke voetballende ploeg die nooit een prijs wint. Nog steeds wordt er met respect gepraat over het 'totaalvoetbal', ooit uitgevonden door een voetballende professor, die inmiddels het land is uitgejaagd. Johan Cruijff wist met zijn 4-3-3 systeem, de wereld naar zijn hand te trekken. Nog altijd wordt er met bewondering gepraat, over het Nederland van de jaren zeventig.
Inmiddels is 4-3-3 in een bodemloos dal geworpen. We hebben zo'n zwakke verdediging dat ons middenveld de verdediging moet ondersteunen. Maar laat dat nou maar even varen, want we hebben een aanval om van te smullen! Toch?
De verdediging is volgens velen hét zwakke punt van de selectie. Dit moet worden opgelost met de controleurs, Mark van Bommel en Nigel de Jong. Dirk Kuyt, Wesley Sneijder en Arjen Robben, moeten gezamenlijk Robin van Persie in stelling brengen… Vier geweldige spelers, die allemaal op topniveau acteren. Dit betekent dus dat we een vracht aan goals mogen verwachten! Niets is echter minder waar...
In de oefen- en kwalificatiewedstrijden hebben we kunnen zien dat de verdediging makkelijk op de been bleef, in tegenstelling tot de aanval die vaak moeite had om de weg naar het vijandelijke doel te vinden. In de kwalificatie kwam dit niet sterk tot uiting, maar in de oefenwedstrijden tegen iets 'serieuzere' tegenstanders kwam deze opvatting pijnlijk boven water. Tegen Paraguay, Italië en Australië, bleef de verdediging gemakkelijk op de been en kon de aanval geen potten breken. Komt dat door het verdedigende werk van De Jong en van Bommel? Dat zou een mogelijkheid kunnen zijn, maar is het niet zo dat je bij voetbal moet scoren om te winnen? Is het niet zo dat Nederland zo'n geweldige aanval heeft? Is het niet zo dat de verdediging iets zwakker mag zijn, als de aanvallers maar in stelling worden gebracht?
Met Sneijder, Rafael van der Vaart, Robben en Van Persie, heb je ongelooflijk veel kwaliteit, techniek en creativiteit in huis. Als er gescoord moet worden is Klaas-Jan Huntelaar altijd inzetbaar, en we kunnen het ons zelfs veroorloven om een spits als Ruud van Nistelrooij thuis te laten. Wie vergeet ik bij dit rijtje? Inderdaad, Kuyt. De Katwijker is een rolmodel voor de ideale schoonzoon. Je ziet hem zo Het Familiediner presenteren bij de EO. Hij werkt hard, hij loopt veel, hij sjouwt. Wat wil je nog meer?
Techniek! Creativiteit! Facetten die je van een aanvallende middenvelder annex spits toch zeker mag verwachten. Al deze dingen worden vergeten als we het over Kuyt hebben. Het is zo'n aardige jongen én hij speelt wekelijks op topniveau. Dat laatste word zwaar meegewogen, maar die verhouding is in werkelijkheid erg scheef. Is het de schuld van Van der Vaart dat hij niet wekelijks een basisplek heeft bij Real Madrid, of heeft de trainer soms een andere spelopvatting? Is het de verdienste van Kuyt dat hij bij Liverpool een basisplek heeft of past hij in het systeem dat de trainer voor ogen heeft? Kwesties die onbeantwoord blijven en een bijna mysterieus gestalte krijgen.
Het punt is echter dat dit elftal ontzettend geschikt is voor 4-3-3 zonder Kuyt. Met creativiteit op het middenveld, snelheid op de vleugels en een afmaker hebben we alles in huis om een
herhaling van het WK 1974 mogelijk te maken. Waarom kan dit Nederland niet met één van Bommel of één De Jong spelen? Moeten we alles op alles stellen om de nul te houden of moeten we alles op alles zetten om Jack van Gelder gek te maken?
Een antwoord op deze vraag is dat de spelersgroep zelf heeft aangegeven liever niet in 4-3-3 te spelen. En de wil van de spelers is wet, want er is natuurlijk baas boven baas. Moeten we tegenwoordig gaan luisteren naar die armoedzaaiers met een salaris van onder de vijf ton(…)? Nee toch? Op zich is het natuurlijk zo dat de spelers weten waar ze zich het lekkerst bij voelen, maar is het niet zo dat Marco van Basten een lijstje maakte met een elftal waar werkelijk alle spelers op de verkeerde positie stonden?
Neen, we blijven doorklungelen met dit verkapte 6-3-1 systeem, waarbij geen tegenstander koud word. Bert van Marwijk heeft of de spreekwoordelijke 'ballen' niet om een nieuwe start te maken met 4-3-3, of hij is te behouden voor deze tactiek. Feit blijft dat geen tegenstander bang word van het rondspelen achterin, en ondertussen loopt Kuyt zich dood, terwijl hij niemand alleen voor de keeper zet. Van Marwijk heeft zichzelf er ondertussen op betrapt stiekem optimistisch te zijn. Waarschijnlijk droomt hij ervan om in alle wedstrijden de nul te houden. Dat wordt oefenen op penalty's deze zomer!
