Van nature ben ik een vrij optimistisch persoon en dus zou ik graag, net als elk jaar, alvast voor volgend seizoen zeggen dat de titel dit jaar wél naar Amsterdam gaat. Dat doe ik immers elk jaar, en het zou mooi zijn als ik eindelijk weer een keertje gelijk zou krijgen. Feit is echter dat niemand überhaupt weet hoe ons aller Ajax er na de zomer uit gaat zien. Twee voetbalzomers. Twee scenario's voor komend seizoen.
Echt tevreden kan ik als arrogante Ajacied natuurlijk niet zijn met de uiteindelijke resultaten van het afgelopen voetbalseizoen; we zijn immers weer geen kampioen geworden en directe plaatsing voor de Champions League is voor de zoveelste keer niet voor ons weggelegd. Het was weliswaar behoorlijk vermakelijk om onze Belgische vriend Jan Vertonghen op, zo zullen veel supporters van andere clubs wellicht denken, typisch Amsterdamse wijze de bekerwinst te zien vieren, en al die doelpunten die we het hele jaar door te zien hebben gekregen hebben mijn innerlijke Ajax-kitten absoluut gestreeld. Toch schieten we, als puntje bij paaltje komt, maar weinig op met afgelopen seizoen. Garanties voor toekomstig succes zijn er in ieder geval allerminst.
Laten we eerst maar eens de gitzwarte zonnebril opzetten die menig tv-criticus onderhand tot zijn vaste accessoirearsenaal rekent. In een absoluut rampscenario blijft er namelijk van de talentvolle kern die het afgelopen voetbaljaar tot een mild succes heeft weten te boetseren niet bijster veel over. Er wordt al getrokken aan Vertonghen, Gregory van der Wiel en vedette Luis Suárez en als de laatste twee een lekker WK voetballen zijn ze bijna niet te behouden voor Ajax. Op Vurnon Anita, Eyong Enoh en Demy de Zeeuw is deze dreiging misschien wat minder van toepassing, maar ook deze spelers zijn het afgelopen jaar erg belangrijk geweest en na een goed toernooi zullen ook zij ongetwijfeld op de lijstjes van Europese subtoppers te vinden zijn. Wellicht is dat voor Siem de Jong niet anders, vooral dankzij zijn goede prestaties in de tweede seizoenshelft en zijn voor mij overduidelijke potentieel. Marko Pantelic is zo goed als weg, ongeacht wat er deze zomer nog allemaal gebeurt, en ook Urby Emanuelson vindt geld toch wel een stukje belangrijker dan clubliefde (en daar valt in principe ook wel iets voor te zeggen). Op deze manier blijft er maar weinig over van het bijna-kampioenselftal dat onze grote kale leider, Martin Jol, zo zorgvuldig heeft opgebouwd tijdens zijn eerste seizoen in de Arena.
Een dramatisch seizoen volgt, waarin Martin Jol tevergeefs probeert om een kampioenswaardig elftal te formeren uit de overgebleven spelers, terugkerende talenten en een paar panieksaankopen á la Luque. Het begrotingstekort is weliswaar tijdelijk opgevuld met inkomsten uit transfers maar Ajax heeft nog steeds dezelfde Champions League-behuizing en een structurele oplossing is niet voor handen. De Champions League-voorronde wordt een deceptie dankzij twee nederlagen tegen PAOK Saloniki en ook de Europa League blijkt voor dit team veel te hoog gegrepen. De ploeg staat halverwege de competitie vierde onder PSV, Twente en AZ als Martin Jol bij gebrek aan perspectief de handdoek in de ring gooit. Ajax is, na een jaar vol hoop en spelvreugde, weer terug bij af.
Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar voor mij als echte Ajax-supporter doet het bijna pijn om een dergelijke toekomstvoorspelling te lezen. Gelukkig kunnen deze zomer en het komende seizoen ook héél erg anders uitpakken!
Want stel nou dat de spelers die het laatste half jaar hebben bijgedragen aan ouderwets voetbalplezier in de Arena, niet zo nodig hoeven te vertrekken? Stel nou dat er alleen maar aanbiedingen komen van subtoppers en dat spelers als Vertonghen, Van der Wiel en Suárez ervoor kiezen om gewoon nog een jaartje te blijven plakken? Natuurlijk gaat die vlieger voor de zeer waarschijnlijk bij Ajax uitgevoetbalde Emanuelson en Pantelic niet op, maar desondanks zou het zomaar kunnen dat de gehele verdediging en de middenlinie intact blijven. Ik vertrouw erop dat Martin Jol met één of twee gerichte aankopen in staat zal zijn om voor volgend jaar een nog beter elftal samen te stellen. En zelfs als er geen aankopen meer bij komen liggen er absoluut kansen voor Ajax; als Christian Eriksen en Nicolás Lodeiro zich blijven ontwikkelen en eventueel cultheld Suk wat stappen maakt, hebben we niet eens echt, bijvoorbeeld, een nieuwe spits nodig. En mocht Suárez onverhoopt toch vertrekken op de laatste dag van de transfermarkt, dan ontstaat er misschien wel weer wat ruimte voor Miralem Sulejmani om toch nog, op de valreep, zijn enorme transfersom waar te maken.
En dan kan het ook zomaar een ontzettend mooi seizoen worden, mede-Ajacieden! Met een instortend PSV, een leeglopend Twente, een stuurloos AZ en een marginaal Feyenoord moet het kampioenschap dit jaar toch echt een haalbare kaart zijn. We pakken Celtic en Dinamo Kiev in de voorrondes van de CL en kunnen eindelijk weer een keer op het hoogste voetbalpodium laten zien welke club er in Nederland het mooiste en het beste voetbal speelt. Eerst Nederland, dan Europa, dan de wereld!
Natuurlijk weet ik zelf ook wel dat de waarheid voor het komende voetbaljaar waarschijnlijk ergens tussen de twee hierboven beschreven scenario's in zal liggen. Bovendien hebben mijn recente ervaringen met deze prachtige club me geleerd om zelfverzekerdheid en bluf te koppelen aan een stukje realisme en bescheidenheid. Wat ik eigenlijk vooral probeer over te brengen is dat ik gewoon ontzettend nerveus ben voor het komende seizoen! Het WK is leuk, maar geen Ajax. Ik kan echt niet wachten.