De Oranje Leeuw ontwaakt
In mijn woonplaats, het kleine vissersdorp IJmuiden zijn er 's morgens vroeg volop activiteiten gaande. Dan heb ik het over de bakkers die hun ovens aanzetten en vol stoppen, de bloemisten die de nieuwe lading met verse bloemen uitladen en neerstallen en natuurlijk de vissers die hun handel aan het verpakken en verkopen zijn. Ik moet een kleine tien minuten fietsen voordat ik op mijn werk arriveer en meestal gebruik ik deze tijd om mijn roes uit te laten werken. Nu heb ik hier echter geen last van en fiets ik met een wakker, opgewekt en vrolijk gevoel. Blijkbaar deelde de rest van de wakkere mensen mijn gevoelens, want de trots en de emotie was duidelijk aanwezig.
Het wonder van Port Elizabeth was immers een dag geleden voltrokken en de effecten waren duidelijk merkbaar. Deze kwartfinale was het theaterpodium voor twee nationale elftallen met een ongelofelijk mondiaal aanzien. De vijfvoudig wereldkampioen Brazilië begon sterk aan de wedstrijd met veel druk, dynamiek en tempo en dit resulteerde tot een vroege openingstreffer voor hen. Nederland kwam op verscheidene momenten goed weg in de eerste helft en er moest wat gebeuren in de tweede helft zege te vieren. De bondscoach Bert van Marwijk heeft tijdens de rust zijn werk uitstekend gedaan, want de tweede helft was Oranje oppermachtig en zorgde het er persoonlijk voor dat Brazilië geen schim meer was van de ploeg uit de eerste helft. Elk minuut greep ik naar mijn hart van spanning, elke minuut schreeuwde ik mijn ongenoegen over het misselijke spel van sommige kanaries en toen het aftellen afgelopen was kon ik mijn geluk niet op. Luttele seconden later stormde ik de hoofdweg op in IJmuiden met niet anders dan mijn rood-wit-blauwe broek en mijn nationale vlag om mijn emotie te openbaren.
Nu even terug naar het heden, want ik moest mijn tankstation openen aangezien er al een rij aan klanten stond te wachten. Over het algemeen hebben de mensen haast op de vroege morgen en willen zij snel weg. Nu stonden zij met een brede grijns met elkaar te praten. Drie keer raden over wat? Juist; ze hadden het natuurlijk over de historische en memorabele overwinning van onze Oranje Leeuwen op de Gele Kanaries. Eenmaal bezig begon ik mijn werk zelfs leuk te vinden, aangezien iedereen over de voorgaande dag wilde praten. Allemaal meningen over de gehanteerde tactieken, de uitgebleven wissels, het geduld van de bondscoach, de doorgeslagen Brazilianen, het goede spel en minder goede spel van beide kanten maar er werd voornamelijk gesproken over de kansen voor Nederland op de wereldbeker.
Het toernooi begon anders dan wij, Nederlanders, verwacht hadden met betrekking tot het vertoonde spel. Het was niet frivool, attractief en oogstrelend, maar het was anders. Het was oerdegelijk en zakelijk. Er werd gecontroleerd, er was discipline en vechtlust. Nederland is jarenlang verwend met publiek vermakende topspelers waar iedereen van kon genieten. Dat is nu niet anders, echter hebben we een coach die vanuit een andere filosofie denkt. Hij voegt wat Duitse mentaliteit toe en hamert ontzettend op het teambelang en het werken voor elkaar. En dit heeft ons Oranje geen windeieren gelegd, want met vijf overwinningen op rij in Zuid-Afrika is Nederland de enige die al haar wedstrijden gewonnen heeft. Het elftal staat in de halve finale en is sinds twaalf jaar weer eens aanwezig in de op één na laatste fase van het mondiale eindtoernooi. Wat ook nog leuk is om te vermelden, is dat Bert vlak na zijn aanstelling als bondscoach aankondigde dat hij met niet minder dan de wereldtitel naar huis wilde komen na het toernooi. Iedereen verklaarde hem voor gek.
Wat ik duidelijk probeer te maken is dat er eindelijk een besef is geboren dat wij daadwerkelijk een kans maken. Het voetbal van Nederland was niet wat we gewend waren en heeft bij veel mensen niet de harten kunnen bekoren, maar man o man wat zou het toch mooi zijn wanneer wij aanstaande zondag om 22:15 onze jongens met die prachtige beker in de handen zien staan. En het mooie is nog dat dit mogelijk is, en juist dit besef begint nu te groeien. We zien de voordelen in van waarVan Marwijk twee jaar geleden mee begon. Ik hoop dus tijdens mijn volgende dienst op maandagochtend 12 juni dat ik eenzelfde beleving mag ervaren.
