Oranje zomer: met de complimenten van Florentino Pérez
Perez wil Pellegrini voorzien van de juiste munitie om de Catalaanse grootmacht aan flarden te schieten. Daarbij is maar één segment afdoende: het absolute topsegment. In no-time worden wereldsterren Cristiano Ronaldo, Kaká en Karim Benzema binnengehaald. Deze drie troetelkindjes van Pérez zijn volledig buiten Pelegrini's consensus gehaald, maar dat doet er voor hem niet toe: Florentino is de baas. Vervolgens overtuigen de Madrilenen met enig technisch verstand deze megalomaan om ook Xabi Alonso en Raúl Albiol te halen: 'voor de balans'. Met deze dolle aankoopdrang staat Pérez aan de wieg van het huidige voor onmogelijk gehouden Oranje-succes. Deze boude stelling behoeft enige uitleg.
Resultaat van de vele dure aankopen was dat Real Madrid de boer op moest om spelers te verkopen, want dit koopzieke gedrag had een astronomische schuld tot gevolg. Pérez zag de Nederlanders binnen zijn selectie als volstrekt overbodig. Wegsnijden die hap! Zij hebben in zijn ogen namelijk niet de broodnodige glamour dat bij deze prachtige, doch op hol geslagen club hoort. Nee, drie jongkalende Hollanders hoorden het maagdelijke wit niet te dragen. Pérez geeft zijn nadrukkelijke voorkeur aan getalenteerde pretty boys die van oordiamanten houden en een affiniteit koesteren met het epileren van wenkbrauwen.
Zodoende werden Wesley Sneijder en Arjen Robben al snel van de hand gedaan. Internazionale en Bayern München konden de Oranjevedettes voor ordinaire dumpprijzen komen afhalen. In respectievelijk Lombardije en Beieren kregen 's lands grootste talenten te maken met 's werelds grootste trainers: vakidioten José Mourinho en Louis van Gaal. Zij hebben deze twee hernieuwd zelfvertrouwen gegeven, mede door ze perfect te gebruiken.
Robben speelde een fantastisch seizoen vanaf rechts en is effectiever dan ooit. Sneijder heeft zich ontwikkeld tot de ultieme momentenvoetballer. Beiden hebben een ongelooflijk hoog rendement. Op het huidige WK hebben ze dan ook nog eens te maken met de enige echte rendementstrainer: Bert van Marwijk. De meest realistische trainer van de wereld maakt louter de juiste keuzes om een zo effectief Oranje op de mat te toveren. Daarnaast blijkt de bondscoach over een onvervalste 'gouden hand' te beschikken, want het geluk hangt zijn elftal aan de kont.
Tijdens de kwartfinale hadden we dat geluk aan onze zijde, maar die wedstrijd liet mij vooral zien hoe sterk onze supertalenten zijn gegroeid. Sneijder gedroeg zich als een Italiaan. Hij was betrokken bij opstootjes en suste Robinho op een dusdanige manier, dat de Braziliaan zich juist nog meer ging irriteren. Mourinho zal vol trots hebben toegekeken. Robben speelde volmaakt Duits: met die fantastische drive en wil om te winnen en vooral ook met de maniertjes van een Duitser. Hij deed me denken aan Lothar Matthäus, door bij elke overtreding op te springen en krijsend neer te komen op aarde. Op deze manier win je wereldtitels! Felipe Melo keek het allemaal met lede ogen aan en besloot om met een noppenafdruk op het been van de Bedummer zijn eigen toernooi en dat van zijn medespelers te beëindigen. De Braziliaanse controleur kon inrukken en de halve finale kwam niet meer in het geding, mede doordat Kaká zijn stempel niet op de WK-wedstrijd kon drukken. De transfer naar Madrid heeft de voormalig wondervoetballer geen goed gedaan.
In die halve finale hebben we het nietige Uruguay met pijn en moeite mogen verslaan. Natuurlijk had die dwergnatie zich nooit bij de laatste vier mogen scharen. We hadden na Brazilië, in mijn ogen, tegen het Frankrijk van de inmiddels besmuikte Raymond Domenech moeten staan. Een zware dobber met een normaliter fantastische verdediging. Frankrijk heeft het bepaald niet kunnen bolwerken. Er was heibel binnen de selectie, alles ging volstrekt mis. Maar wat er echt aan ten grondslag lag? Een gebrek aan goals. Het ontbrak ze aan scorend vermogen. Dat scorende vermogen heette tot voor kort Benzema. Juist ja, de door Pérez gekochte Benzema. Dit wonderkind viel alleen niet in goede aarde bij Manuel Pellegrini, waardoor het Frans-Algerijnse toptalent wegkwijnde op de bank, met een WK-loos seizoen als gevolg.
We staan inmiddels in de finale. Robben en Sneijder zullen ook deze wedstrijd gaan beslissen. Als dat gebeurt, moeten wij Nederlanders de man bedanken die ons land eindelijk de prijs geeft waar het al 36 jaar recht op heeft. Misschien deed hij het allemaal bewust vanuit een absurde soort voetbalromantiek. Waarschijnlijker is dat hij Sneijder en Robben tijdens het WK met een bijzonder zure grimas heeft gevolgd en die blik zal verder verzuren als onze twee landgenoten op de hoogste twee treden staan bij de Wereldvoetballer van het Jaar-verkiezing aan het einde van 2010. Als chauvinistische Nederlander rest mij niets anders dan deze man hartelijk te bedanken:¡Gracias Florentino!
