Flappie
Het voelt als misselijkheid maar dat is het niet, toch heb ik een vreemd gevoel van binnen. In the Theatre of Dreams waar dromen werkelijkheid worden is het een nachtmerrie die dit vreemde gevoel opwekt. Meer dan zeventigduizend mensen klappen hun handen stuk maar mijn ogen worden vochtig en rood. De laatste wedstrijd van een held, die na deze negentig minuten als legende geboren wordt. Old Trafford mag nog één keer genieten van de man die jaren met ongekende kwaliteit en routine het goal verdedigde. Er wordt nog steeds geklapt als er een traan over mijn wang naar mijn mondhoek rolt. Als wraak zoet is, moet afscheid nemen zout zijn.
In dienst van Manchester United heeft Edwin van der Sar onlangs een memorabel record gebroken. Hij werd met zijn bijna veertigjarige leeftijd de oudste buitenlandse voetballer ooit in de Premier League. Peter Schmeichel uit Denemarken was de vorige recordhouder, zeven jaar geleden nam deze legende afscheid van het professionele voetbal. Onder United fans wordt er vaak gediscussieerd wie er nu de beste goalkeeper ooit was/is, de meerderheid denkt nog steeds aan Schmeichel, maar Edwin van de Sar is volgens iedereen, zonder twijfel, heel dichtbij. Sinds Schmeichels vertrek bij United werd er naar een opvolger gezocht. Uiteindelijk vijf jaar later werd die gevonden in Londen bij Fulham. Edwin van der Sar begon aan de succesvolste periode sinds Ajax.
De manier waarop deze twee keepers het doel probeerden schoon te houden kent vele overeenkomsten maar één gigantisch verschil. Waar Schmeichel er niet voor terugdeinsde een paar keer hard neer te komen op zijn verdediging wanneer deze fouten begingen, leidt Van der Sar de verdediging met ervaring, rust en kalmte. De intelligentie waarmee Van der Sar keept, wordt door coach en collega´s vaak geroemd. Daarnaast zijn verdedigers nooit bang van der Sar bij het spel te betrekken, ze weten immers dat hij geen fratsen uithaalt. Aan de bal is Van der Sar zeer sterk, hij weet zogezegd het spelletje te kalmeren wanneer het nodig is en te versnellen als het kan. Wayne Rooney vrij voor een tegenaanval? Dan ligt, seconden later, de bal voor de horkerige Engelsman zijn voeten. Zijn uittrap is natuurlijk geweldig maar ook zijn positionering is na jaren ervaring werkelijk nabij perfectie.
Waar vele voetballers, waaronder keepers, kwaliteit verliezen naarmate ze ouder worden, lijkt dit bij Edwin het tegenovergestelde. In de kamertjes op Old Trafford, waar het geld geteld wordt, staan machines die een langere levensduur werd voorspeld dan onze Edwin. Vreemd genoeg zijn die al volledig afgeschreven en is het Edwin, die in de thuisbasis van United nog gewoon zijn werk doet. Eén van zijn bijnamen The Flying Dutchman maakt hij nog wekelijks waar. Een bal uit de kruising halen ziet er bij hem al twintig jaar hetzelfde uit. Verdiende hij er vroeger vooral geld mee, nu is het ook respect. Na de voor hem zoveelste redding is het volgens de commentator vaak the veteran Dutch goalkeeper. Al is dit respectvol bedoeld, het heeft toch een negatief toontje. Een veteraan is namelijk iemand die over de top heen is, hier is bij Edwin geen sprake van.
De charme van Edwin komt voor mij echter niet uit de betekenis van zijn eerste bijnaam The Flying Dutchman zelfs niet uit die van een tweede, Het IJskonijn. Nee, Flappie is de naam die Van der Sar tekent. Als ik aan de naam Flappie denk, denk ik aan de woorden rustig, grappig, flaporen, Edwin van der Sar. Waar de andere bijnamen gestroomlijnd zijn is deze enigszins opvallend. Ik weet namelijk zeker dat als professioneel voetballer niet was gelukt, van der Sar 'grote vriendelijke reus' was geworden.
Op zoek naar zijn eigen Hans van Breukelen-moment leidde hij in 2008 zijn ploeg naar de Champions League-finale. De solide centrumverdediging met daarachter onze Edwin zorgde ervoor dat de rest van het team zich op aanvallen kon concentreren. De twee backs waren zelfs in de CL-finale tegen Chelsea bijna vaker op de helft van de tegenstander te vinden, dan op de eigen helft. Op de weg naar dat Van Breukelen-moment moest Van de Sar een keer de bal uit het netje vissen. Een geblokt schot dat eerst Nemanja Vidic raakte en dan via de rug van Rio Ferdinand ging, zorgde voor problemen met het voetenwerk van Edwin. De bal kwam voor de voeten van Frank Lampard die hem door uitglijden van Edwin makkelijk kon binnentikken. Gelukkig was dit niet de laatste glijpartij van de avond. John Terry redde Cristiano Ronaldo's seizoen door, met de beker in het zicht, ook onderuit te gaan. In de beslissende penalty van Nicolas Anelka, nog voordat Edwin de bal had, herkende je een glimlach.
Het mooiste moment uit zijn carrière is mijn mooiste voetbalherinnering. Die paar seconden na de goal, Edwin met gebalde vuisten, het moment dat Moskou ontploft in een zee van rood, kippenvel! Ik hoop, nee ik weet, dat iedere Nederlander, iedere Mancunian deze schitterende momenten zal onthouden en koesteren. Wat mij betreft, gaat mijn Flappie nog tien jaar door, maar als zijn afscheid daar is, speelt in mijn kamer dat liedje en vooral dat couplet, Youp van het Hek met Flappie!
