Jullie willen het helemaal niet meer dan wij
Sinds de eerste wedstrijd in Kiev voel ik een zelfde soort zenuwslopende spanning in mijn buik die zich meester van me maakt als ik net heb aangebeld bij mijn grote liefde. Zit mijn haar wel leuk genoeg? Vindt ze wel dat ik lekker genoeg ruik? Het zijn vragen die op zo'n moment onontkoombaar door mijn hoofd schieten. Zeker weten dat ik, naar aanloop van het in een stijf uitverkochte Arena te spelen duel tussen mijn club en de Oekraïense club van Andrei Shevchenko, Artem Milevsky en miljoenenaankoop André, een soortgelijke slopende onzekerheid zal gaan ervaren. Kan Toby Alderweireld (als hij al speelt) zich wapenen tegen scherpschutter Shevchenko? Weet Ajax weer eens de nul te houden in Europa? En wat gebeurt er als dat niet lukt en Dynamo Kiev als eerste scoort?
Eén ding is duidelijk: mijn Ajax-hart klopt als nooit tevoren. En als je kijkt naar de omstandigheden rond deze wedstrijd is dat eigenlijk niet zo gek. Het is immers alweer een tijdje geleden dat Ajax zo dichtbij was bij een terugkeer in het belangrijkste voetbaltoernooi van Europa. Menig Ajacied hunkert naar die zes wedstrijden op het hoogste podium en daarbij komt nog eens dat dit duel ook in financieel opzicht wel eens van levensbelang zou kunnen zijn. Die extra omzet (geschat op zo'n 25 miljoen euro!) kan Ajax namelijk ontzettend goed gebruiken.
Het salarishuis van Ajax is ondanks enig getimmer aan de weg nog steeds ingericht op basis van een jaarlijkse deelname aan de Champions League. Aangezien Ajax echter al een flinke poos geen kampioen is geworden, neemt het eigen vermogen van de club dan ook in rap tempo af. Het is natuurlijk makkelijk om het bestuur en Marco van Basten hiervan te schuld te geven (en dat gebeurt dan ook regelmatig), maar feit is dat deze ellende daarnaast vooral een gevolg is van een compleet veranderd krachtenveld op de Europese voetbalvelden. Zo boeken Dynamo Kiev en concurrent Shaktar Donetsk geregeld internationale successen op een manier waarop de Nederlandse clubs op dit moment geen enkel uitzicht hebben.
Een club als Dynamo met een, in vergelijking met Ajax, maar matig gevulde prijzenkast en internationaal aanzien, kan namelijk beschikken over financiële middelen waar wij Amsterdammers alleen maar van kunnen dromen. Met een begroting van rond de honderd miljoen euro kunnen de Oekraïners een stuk slagvaardiger handelen op de transfermarkt en mede hierdoor is Dynamo de laatste jaren een vaste gast op de voetbalfeestjes die wij in Amsterdam vooral zijn misgelopen. Natuurlijk spelen pech en een gebrek aan structuur en helder beleid ook een grote rol, maar Ajax, en ook PSV, FC Twente en AZ, vinden gewoon maar moeilijk aansluiting bij ploegen als Dynamo die het grote geld wel tot hun beschikking hebben. Daarmee wil ik de prestaties van die clubs overigens niet bagatelliseren; duidelijk is dat geld geen garantie is op succes en dat een dikke portemonnee alleen wanneer gekoppeld aan goed beleid kan verklaren waarom clubs als Dynamo en Shaktar het ook in Europa de laatste jaren zo goed doen.
En juist daarom is het duel van woensdag in mijn optiek zo razend interessant. Misschien ben ik nu stevig aan het overdrijven, maar ik zie de tweestrijd tussen Ajax en Dynamo als een moderne versie van het gevecht tussen David en Goliath. En in tegenstelling tot hoe de verhoudingen in onze vaderlandse competitie vaak liggen is Ajax zelfs met de 1-1 uit de heenwedstrijd op zak de underdog in deze wedstrijd, de David van de twee. Het past niet echt bij een Ajacied, een dergelijke bescheidenheid, daar ben ik me heus wel van bewust. Maar ik durf in dit soort duels echt niet meer arrogant of al te zelfverzekerd te zijn. Het is de afgelopen jaren al te vaak fout gegaan. Ik hoop dat dit besef ook bij de Godenzonen, om maar even in mythologische termen te blijven spreken, voldoende aanwezig is.
Wellicht ben ik maar een bazelende romanticus met dit geraaskal over liefde en strijd. Wellicht is er helemaal geen sprake van voor verliefdheid kenmerkende gevoelens, want mijn verhouding met Ajax lijkt meer op een stabiele doch emotionele relatie voor de lange termijn. En wellicht is er geen sprake van een ongelijk gevecht, omdat de selecties van Dynamo en Ajax elkaar kwalitatief gezien maar weinig ontlopen. Maar vast staat dat mijn relatie met Ajax wel weer wat van de spanning, die de komende ontmoeting met Dynamo met zich meebrengt, kan gebruiken. Ik zal er dan ook met volle teugen van genieten!
Mijn excuses aan de puristen onder de lezers op Voetbalzone; een echt controversiële mening of duidelijke lijn zal zich in deze editie van mijn Clubexpert-stukje niet meer openbaren. Ik heb eigenlijk maar één boodschap vandaag en dat is de volgende: mede-Ajacieden en anderen die mijn club een warm hart toedragen: veel plezier en sterkte toegewenst! Laten we hopen dat Ajax, ook voor het aanzien van het Nederlandse voetbal, Dynamo aanstaande woensdag een illusie armer maakt. Want samen met meer dan vijftigduizend andere schreeuwende voetbalsupporters zal ik die Oekraïners met heel mijn ziel en zaligheid proberen duidelijk te maken dat wij toch echt de ploeg zijn die, in tegenstelling wat Maxym Koval beweert, deelname aan de Champions League het meeste wil!
