Ik stem tegen Douglas!
Laat ik ten eerste beginnen met de definitie van een 'Nederlander' aan te geven. Volgens het Van Dale woordenboek staat de term ''een persoon met de Nederlandse nationaliteit''. Dit betekent dus dat er drie mogelijkheden zijn om over de Nederlandse nationaliteit te beschikken, namelijk wanneer je zelf bent geboren in Nederland, wanneer één van je (groot)ouders beschikt over de Nederlandse nationaliteit of wanneer een kind het grootste gedeelte van jeugd heeft doorgebracht in Nederland. In mijn ogen zijn dit de enige drie rechtvaardige mogelijkheden om jezelf Nederlander te mogen noemen en dit ook wettelijk gezien correct is.
Wanneer iemand geboren wordt krijgt deze persoon een naam mee van zijn ouders om zich te kunnen identificeren. Een voor- en achternaam wel te verstaan, maar bij een geboorte krijg je ook een nationaliteit. Wordt een kind geboren in een land waar dezelfde nationaliteit normaal is als diegene waarover de beide ouders beschikken dan is het normaal dat het kind ook over deze nationaliteit beschikt. Beschikt één van de ouders over een andere nationaliteit dan moet het voor het kind mogelijk zijn te kunnen kiezen voor één van de nationaliteiten. Daarnaast is er ook nog de mogelijkheid dat een stel een kind krijgt in het buitenland waardoor hun kind een andere nationaliteit krijgt en ook hierbij moet het mogelijk zijn voor de ouders en het kind om de nationaliteit te kunnen veranderen. Buiten deze mogelijkheden heb je niet het recht om een andere nationaliteit aan te kunnen nemen vind ik.
Zoals net al vermeld was krijg je een nationaliteit mee bij de geboorte en binnen de reguliere situaties hoor je ook trots te zijn op deze nationaliteit. Je behoort tot een natie en zal hier ongetwijfeld affiniteit mee hebben. Hoe is het dan mogelijk dat iemand ervoor wil kiezen zijn afkomst te verloochenen en verder door het leven wil gaan als inwoner én vertegenwoordiger van een ander land. Nu weer even terug naar het voetbal, want deze les maatschappijleer is nu afgelopen.
Iedere kleine jongen droomde vroeger over het Nederlands elftal. Vroeger op het pleintje lekker voetballen met je vriendjes en je koos altijd gelijk je idool om mee te spelen. Je riep snel ''Ik ben Bergkamp'' of ''Ik kies Davids''. Dat waren mannen die trots waren op hun land en dit ook toonde. Zij wilden graag voetballen in naam van hun land op zoek naar de eer die dit Nederland verdiende. Dit is de instelling die elke jongen heeft ten opzichte van zijn nationale selectie. Ik heb het dus niet alleen over de selectie van Nederland, maar wereldwijd gezien vinden deze taferelen/situaties plaats. Niks anders wilde je als kleine jongen dan spelen voor jouw land, het land waar je groot en sterk werd. Totdat de spelers jaren later beseften dat ze niet goed genoeg waren voor een plek bij de selectie van hun wettelijke nationale selectie. Dan blijft er nog maar één optie over: naturalisatie.
Inmiddels verblijft Douglas al drie jaar in Nederland bij zijn club FC Twente. Hij volgt lessen Nederlands en probeert de taal begrijpen en verstaan. Daarnaast heeft hij ook een relatie met een Nederlandse vrouw. Hij probeert dus in te burgeren in de Nederlandse maatschappij, maar is dit wel zo gemeend als dit allemaal doet blijken. Douglas is geboren in Florianópolis in Brazilië en heeft dus niet het voordeel waarover Europese voetballers beschikken, namelijk het vrije werkverkeer. Elke Europese voetballer kan middels een transfer terecht bij andere clubs mits aan de nieuwe regels van de FIFA wordt voldaan. Voor voetballers buiten de EU is dit echter een ander verhaal, want zij moeten passen binnen het beleid van het aantal buitenlanders binnen een selectie en andere nadelen. Het nemen van de Nederlandse nationaliteit biedt Douglas dus verschillende voordelen.
Zodra Douglas de Nederlandse nationaliteit krijgt, heeft hij de mogelijkheid overal in Europa aan de slag te gaan als voetballer, dus ook bij de Europese topclubs die hem graag willen inlijven. Als Braziliaan was dit niet mogelijk, maar als Nederlander gaan er nieuwe deuren open voor de centrale verdediger. In het AD liet Douglas weten graag voor het Nederlands elftal uit te komen in plaats van het Braziliaanse elftal, het Seleçao. De achterliggende reden hiervoor vertelde hij middels een verkapte zin, aangezien hij vertelt dat hij graag speelt voor het Braziliaanse elftal. Heel graag zelfs zou hij uitkomen voor dat elftal, alleen vind hij het niet realistisch om dat doel te bereiken. Hij ziet dus een nieuwe optie om uit te komen in het internationale landenvoetbal, via het Nederlands elftal ziet hij dus de mogelijkheid om uit te komen op mondiale toernooien in plaats van bij Brazilië.
Douglas zou voor in de toekomst absoluut een sportieve verbetering zijn voor het Nederlands elftal, daar ben ik het over eens. Echter vind ik dat de morele en emotionele kant van het verhaal zwaarder wegen. Wanneer met trots en plezier naar ons elftal kijk wil ik graag Nederlanders zien spelen en niet een elftal bestaande uit 10 Nederlanders en een Braziliaan die niet aan spelen toekwam bij zijn eigen nationale selectie. Hij is dus (nog) niet goed genoeg om aan spelen toe te komen bij de Seleçao en ziet daarom zijn kans schoon aan te schuiven bij de Nederlandse selectie. Ik wil kijken naar onze jongens, onze pure Nederlandse jongens en dan maakt het mij niet uit hoe er wordt gespeeld, want ik kijk dan in ieder geval met plezier en trots. Ik zeg helaas, ik stem nee en zal alles in de strijd gooien om hem te weren bij het Nederlands elftal.
