Het roer drastisch om!
Speelwijze
De speelwijze en de tactiek passen niet bij de spelers van Fenerbahçe. Er wordt gespeeld in een 1-4-2-3-1 systeem. Vier verdedigers, twee controleurs, drie aanvallers en een spits. Op zich een modern Europees systeem dat niet verkeerd is. Máár, de spelers die in dit systeem worden gepositioneerd worden verkeerd gebruikt of helemaal niet opgesteld of kortweg te passief zijn zoals Christian of Alex. Andere spelers zoals bijvoorbeeld Selcuk Sahin, de Turkse Oleguer, worden juist wel opgesteld terwijl spelers als Senegalees international Issiar Dia en Braziliaans international André Santos tandenknarsend zich verbijten op de bank.
Het drastisch roer om!
Laten we toosten op een sprankelende toekomst waar wordt gestreefd naar rap assertief combinatiespel in een 1-4-3-3 punt naar voren tactiek dat onvoorspelbaar naar 1-4-4-2 kan veranderen en dat aangevuld wordt door individuele klasse van de 'wingers'. Een team dat snel in kan zakken naar 1-4-5-1 als de organisatie even niet goed staat. Echt samenspel dat niet afhankelijk is van individuele acties van spelers maar waar (onderstreept begin)collectiviteit(onderstreept einde) de rode draad zal zijn.
Volkan Demirel is de nummer één keeper van Turkije en Fenerbahçe. Af en toe houd ik nog steeds mijn hart vast bij bepaalde momenten vanwege zijn rare acties die hij maakte in het verleden. Maar als hij zijn dag heeft heb je aan de robuuste Volkan een hele goede en met de nieuwe aanwinst Serkan Kirintili en talent Mert Günok als fatsoenlijke back-ups.
Gökhan Gönul wordt onder toeziend oog van vele scouts van topclubs in de gaten gehouden. Helaas kampt hij met een aantal blessures waardoor hij zeker een aderlating is voor 'Fener'. Een kleine verzachting op de wonden is Okan Alkan. De zelfgekweekte jongeling maakte onlangs een succesvol debuut door twee assisten te geven. Voormalig aanvoerder Bekir Irtegün geldt ook als een vervanger. Het hart van de defensie zal gevormd worden door Diego Lugano en Joseph Yobo. De captain van Uruguay werd vorig jaar maar net binnenboord gehouden en kan met de gehuurde Yobo van Everton een Turkse variatie worden op de Chinese muur. Bilica en Ilhan als stand-in.
Indien fit geldt Ugur Boral als nummer één kandidaat voor de linksback positie. Velen kennen hem als een goede linkshalf, maar ik ken hem als uitstekende linksback. Ugur en Tuncay waren een doorn in het oog voor de rechterkant van de tegenstander. Caner geldt als back-up. Emre en Topuz worden de controleurs. Zij zijn de Bonnie & Clyde, de Gennaro Gattuso en Andrea Pirlo van 'Fener'. Energiek, goede passing en ware natuurlijke leiders. Pure mid-mids die de aanval uitstekend kunnen ondersteunen en niet vies zijn om, om te schakelen. In tegenstelling tot Christian kan Mehmet Topuz wel mee voetballen in balbezit. Wissels: Özer, Christian en later Abdulkadir en Gökay erbij. Özer zie ik niet als vleugelspeler omdat hij teveel snelheid tekort komt maar qua passing, techniek en simpel kunnen voetballen past hij uitstekend als controleur in het team. Die rol is voor hem dan ook niet onbekend.
De creatieveling oftewel de ouderwetse nummer 10 heet geen Alex de Souza. Hij luistert naar de naam André Santos. Santos? Ik zal uitleggen waarom. Snel qua balbehandeling en loopvermogen, inzicht, technisch, uitstekend schot en niet vies om mee te verdedigen. Bij Brazilië linksback maar dat zou een 'waste' zijn om dat in Turkije te zijn. Voor Özer is het nog te vroeg om de nieuwe Alex te worden en kan zich daarom meer richten als controleur. Zijn trage balbehandeling maakt hem ongeschikt. Alex de Souza kan de nummer 10 positie niet meer belopen. Hij wordt de vaste invaller voor Santos en mentor van Özer.
Miroslav Stoch, Mamadou Niang en Dia wordt de driemantandem voorin. Hoef ik dit nog uit te leggen? Om even een traantje weg te pinken. Na Maldonado, Josico en Dani Güiza hebben wij eindelijk weer recht om te glimlachen. Toch wel de nachtmerrie voor elke Süperlig verdediging. Stand-ins: Semih Sentürk, Colin Kazim, Gökhan Ünal en Güiza. Niet verkeerd toch?
De tactiek
Het voordeel van deze selectie is dat Fenerbahçe zich kan aanpassen aan elke tegenstander. Zo kunnen zij 4-3-3 spelen thuis of uit tegen een mindere tegenstander en kan er naar 4-4-2 geswitcht worden als het middenveld het moeilijk heeft door Santos naar de linkshalf positie neer te zetten en Stoch rechts. Dia kan dan met Niang in de spits spelen. Zelfs 4-5-1 als de organisatie niet goed staat is geen enkel probleem. Stoch en Dia kunnen dan één linie terug zakken. Dankzij de snelle spelers voorin en de passing skills van Emre en Topuz kan Fener zich handig tegen grote clubs eruit counteren.
Waar vooral op gehamerd moet worden is op het simpele voetbal. Te vaak zie ik spelers de bal brengen en stilstaan als zij de bal niet hebben. Daarnaast moeten Stoch en Dia het veldspel breed houden en voor meer diepgang zorgen. Dit heeft natuurlijk tijd nodig en dat is nou net een zeldzaam begrip in Turkije. Toch blijf ik hopen op de coach die mij begrijpt…
