Brute Tsjech steekt Messi's bal lek
Enfin. Even terug naar het einde van het duel. Negentig officiële minuten zijn verstreken. Zoals tegenwoordig hip is bij het analyseren zal ik maar even een denkbeeldige Piero erbij pakken. Met wat subtiele aanrakingen vind ik het apparaat bereid zover in te zoomen, dat we even kunnen meekijken in de hersenpan van de Tsjechische beul Tomas Ujfalusi. Ik bespeur al snel dat de Atletico-verdediger wat last heeft van het aangename nazomerse temperatuurtje en een wat om hem heen bewegend wezentje van Argentijnse komaf. Al negentig minuten lang. Het tergt hem. Iedereen kent dat machteloze gevoel wel. Het gevoel van die zoemende ongrijpbare mug die je steeds te snel af is.
Als je dan eenmaal zicht hebt om de o zo vervelende plaaggeest in te rekenen, dan gebeurt dat altijd met een forse klap; alle adrenaline, overtuiging en voldoening er in één keer eruit. De Piero constateert focus en afname van het vermogen tot na te denken, alles gaat dus op intuïtie. De balvirtuoos komt in de zone van Ujfalusi, alles slaat op tilt, het doel is in zicht, er moet nu gehandeld worden. Met een beste trap wordt het doel uitgeschakeld, de tilt is over, het beloningsgedeelte wordt in werking gesteld. De werkelijkheid sijpelt langzaam aan binnen. Er klinkt een schel fluitje, binnen twee seconden staat de arbiter bij de dader. Zonder aarzelen doet hij wat hij moet doen, de rode kaart voltooit het proces, de verdediger is weer volledig terug in de werkelijkheid.
Waar daders zijn, zijn ook slachtoffers. Het slachtoffer is niemand minder dan de beste voetballer van de wereld. Messi is zijn naam, Lionel Andrés Messi. Gewoonlijk probeert de Argentijn te gaan staan, dit maal waagt hij niet eens een poging. De pijn is fors, de ernst van de situatie wordt des te meer geaccentueerd het massale uitrukken van het 'brancard-personeel'. Paniek in de hoofden van de spelers, de supporters, de oefenmeester, het talent zelf en wellicht ook van enkele andere voetballiefhebbers. De eerste vragen zijn natuurlijk: Wat is er precies aan de hand en hoe lang duurt het herstel?
Het ziet er niet goed uit, er is angst voor een breuk, een verstuiking en een spierscheuring behoren ook tot de mogelijkheden. Guardiola gaf bij de persconferentie al wat meer duidelijkheid. Hij zei dat het naar alle waarschijnlijkheid niet ging om een breuk, ook had hij nog te melden dat zijn ster in tranen was over de blessure. Iets dat niet nieuw is, de vleugelaanvaller van de blaugrana verliet het veld al eens huilend, toen hij thuis tegen Celtic een spierscheuring opliep.
Het toont nog maar eens aan hoe die verlegen jongeling in elkaar steekt. Geef hem een bal en hij is gelukkig. Pak diezelfde bal weg en hij stelt nog maar weinig voor. Het is zijn manier van uiten, zijn manier van creativiteit. Altijd gedreven aan de aftrap, iemand die soms liever scoort en met 1-0 wint dan niet scoort en met 2-0 wint. Natuurlijk spreekt hij dat niet uit. Dat durft hij niet. Daar is hij te bescheiden voor. Het is geen schijnheiligheid. Het is fatsoen en respect naar zijn medespelers. Het besef hebben dat anderen ook hun best doen en hun steentje bijdragen. Het besef dat het geen individuele sport is. Toch is het mooi om binnen dat geheel net iets beter te zijn, je team net dat beetje extra te geven. Dat extra beetje geluk dat hij uit zijn spelplezier haalt, wilt hij dan ook weer delen. Het is een onschuldige drang, waar hij zichzelf maar ook zeker zijn omgeving mee van dienst wil zijn.
Het plezier is even voorbij. De gefrustreerde pestkop heeft de bal afgepakt en lek gestoken. Messi moet even sparen om een nieuwe bal te kopen. Even hard werken om dan weer te stralen en zijn geluk te delen met zijn teamgenoten, zijn coach en het publiek. De pestkop zal enkele wedstrijden mogen toekijken. Wel terecht als je de straf met de straffen die normaal gesproken worden uitgedeeld vergelijkt. In mijn ogen iets te weinig, maar dat vind ik een structureel probleem. Het hoeven geen maanden te zijn. Ik denk, en hoop, dat Ujfalusi zelf ook geschrokken is en zich ook wel schuldig voelt achteraf. De drang om te winnen, de vijandige sfeer in het stadion en het niet kunnen presteren wat je zo graag wilt zullen allemaal wel meegespeeld hebben.
Mijn aandacht gaat vooral uit naar Messi. Vandaag wordt er meer bekend. Momenteel wordt er gespeculeerd over twee tot drie weken. Hopelijk valt het niet tegen. Hopelijk haalt El Pulga de belangrijke wedstrijd over twee maanden, El Clásico. Hopelijk krijgt Messi snel een nieuwe bal, hopelijk geniet hij snel weer, waardoor ook alle voetballiefhebbers. Want als voetballiefhebber kun je hem toch niet haten, of je moet al aanhanger zijn van de rivaal. Een bijzonder mens, een nare avond, maar het einde zal niet anders zijn dan het einde van ieder sprookje.
