Een Engelsman gaat gerust in die soeppan lopen schijten
En zo kom ik weer terug op deze titel. Wim Suurbier was toen deze gebeurtenis plaats vond beloond voor zijn goede spel bij Ajax. Hij mocht mee naar het Oranje-trainingskamp in Zeist. Na een intensieve training aten ze die dag soep. Lekker kippensoepje bereid door een topkok. Een pan voor de spelers en een pan voor de voetbalbobo's. Nou hadden de meeste spelers het niet op deze bobo's. Want deze hadden graag overal een vinger in de pap en sommigen gingen over de financiën van het Nederlands elftal. Bij uitwedstrijden bijvoorbeeld verzekerden zij alleen zichzelf en moesten de spelers uit eigen zak een eigen verzekering regelen. Maar terug naar mijn verhaal, hierdoor hadden veel jongens de pik op die mannetjes in pak. Suurbier ook.
Dus ging Suurbier de keuken in van het restaurant en deed vrolijk zijn gulp open. Haalde zijn jongeheer eruit en liet die schaamteloos in de pan met soep voor de bobo's hangen. Een paar keer mee rond roeren en zijn klokkenspel werd weer opgeborgen. Toen de soep werd opgediend wist de gehele selectie al wat er was gebeurd. En tot grote hilariteit van de groep werd de soep smakelijk opgeslobberd. Toen dit jaren later bekend werd gemaakt verdedigde Suurbier zich met de argumenten dat dit gewoon onschuldige voetbalhumor was en dat een Engelsman gerust in de soeppan zijn darmen had leeggepompt.
Dit zou echter niet de enige ervaring zijn die Suurbier had met soep. Zo had hij tijdens een uitwedstrijd met Ajax samen met zijn maatje Ruud Krol de soep van collega Johnny Rep opgevrolijkt. Namelijk met prachtige geelgroene pukkels uit de neus. Wat de avond nog mooier maakte was dat Rep de soep zo lekker vond, dat hij nog een tweede bord bestelde. En daar gingen de twee snotjongens weer.
Nou zul je misschien denken dat deze Suurbier een losgeslagen speler was. Zo'n over het paard getild ventje dat na een paar leuke wedstrijden denkt alles te kunnen doen of laten waar hij zelf zin in heeft. De waarheid is echter anders. Want ondanks dat Suurbier de reputatie had dat hij graag uit stappen ging stond hij altijd klaar voor het team. Suurbier kon makkelijk moppen blijven tappen met een biertje in de hand om drie uur 's ochtends bij café Piet op de Dam. En enkele uren later de bal van de linkshalf van Roda JC afnemen, een rush van vijftig meter inzetten en vervolgens een voorzet geven waarvan een Klaas-Jan Huntelaar likkebaardend van droomt 's avonds. En dat kenmerkt deze voetballer als mens. Ondanks zijn levensstijl zet hij zich voor de volle honderd procent in voor het elftal. Iets wat in deze dagen helaas ontbreekt.
Ik hoop dat Roberto Mancini deze clubexpert leest, wat zeer onwaarschijnlijk is, en Suurbier prompt laat oppikken bij het Albanese nationale voetbalelftal, waar laatst genoemde momenteel werkzaam is. Deze mental coach zou de mentaliteit van een Mario Balotelli flink kunnen opschroeven. Want waar Suurbier over de schreef ging met zijn fratsen en prachtige manier van humor, compenseerde hij dat met een geweldige inzet en liet zijn team nooit in de steek. Ik verlang ernaar om die mentaliteit bij een Balotelli te zien. Of bij een Jonathan Reis, Marko Arnautovic en maak zelf de lijst maar af. Want deze spelers hebben allemaal de potentie tot de wereldtop te behoren, en het zou spijtig zijn als ze zouden eindigen als een Leonardo.
