Het grootste gekkenhuis ter wereld ligt in Tyneside
En het sprookje hield aan. De competitiestart was grillig, maar 6-0 tegen Aston Villa bracht The Toon in jubelstemming. De sensationele overwinningen bij Arsenal en Chelsea(in League Cup-verband) maakten de club gek van vreugde, en na de 5-1 vernedering van aartsrivaal Sunderland belandde de hele stad in een totaal delirium van geluk. Het bericht dat ik maandag op de frontpage van Voetbalzone zag, moest ik om die reden een keer of vier, vijf herlezen alvorens het te geloven.
Hughton had ontslag gekregen van eigenaar Mike Ashley. Toegegeven, de wedstrijd tegen West Bromwich Albion van de dag ervoor was van een belabberd niveau aan de kant van Newcastle, en de club zat niet in de beste vorm. Maar als iedere trainer die in de Premier League een mindere periode met zijn team beleeft gelijk moet inrukken, zou het een behoorlijke chaos worden. Sterker nog, dan zouden alle twintig ploegen hun trainer één of meerdere malen per seizoen aan de dijk moeten zetten.
En waarom in godsnaam Hughton? Het lijkt erop dat Ashley totaal doorgedraaid is van een paar goede resultaten en met niets minder dan Europees voetbal genoegen neemt. Je zou dat als clubliefde uit kunnen leggen, maar in werkelijkheid is hij zo ambitieus dat hij de club de nek omdraait. Bij iedere promovendus zou de vlag uitgaan als ze zich bijna halverwege het seizoen veilig in de middenmoot hebben genesteld. Zo niet bij Newcastle United onder leiding van Ashley.
Ik snap er helemaal, helemaal niets van. Daar ben ik gelukkig niet alleen in. Engelse media, Newcastle-supporters en critici staan in de rij om de club neer te sabelen. Zelfs clubicoon Alan Shearer sluit zich aan in de lange rij critici. Hij vond dat Chris Hughton enorm goed bezig was en dat Newcastle zich dit seizoen puur op overleven zou moeten focussen. Wie Sheaer een beetje gevolgd heeft in het afgelopen decennium weet dat dit voor zijn doen hele harde woorden zijn.
En toen dacht iedereen dat het niet gekker kon. Hughton ontslagen, en dezelfde avond scheidden in Amsterdam Zuid-Oost de wegen van Martin Jol en Ajax. Één plus een leek twee, de zwaarlijvige Scheveninger leek de overtocht van het wespennest uit Amsterdam naar het wespennest aan de Engelse oostkust te maken. Op zich geen groot probleem. Redelijk werk gedaan bij RKC Waalwijk, redelijk bij de Spurs, redelijk bij Hamburger SV en ook redelijk bij Ajax.
Hij zou een redelijke keuze geweest zijn. Maar donderdag bleek dat Mike Ashley helemaal knettergek is geworden. Hij heeft zichzelf overtroffen qua wanbeleid. Een rustige vent eruit schoppen, dan de best beschikbare kandidaten negeren en een totale nietsnut voor de groep van Newcastle United neerzetten. Vanaf heden, voor zolang het duurt, zwaait Alan Pardew de scepter aan Tyneside. Ik vermoed dat hij als overeenkomst met Ashley heeft dat hij binnen de kortste keren heel St. James's Park tegen zich zal hebben.
Als je naar de trainersloopbaan die Pardew tot nu toe gehad heeft kijkt, is het weinig vreemd te noemen dat hij in het lokale nieuwsblad van slechts twee procent de voorkeur kreeg voor de positie van trainer, en in de poll van Sky Sports slechts op 5,5 procent uitkwam. Na een aardig begin bij destijds derdedivionist Reading klopte West Ham United aan de deur. Na een flinke ruzie vertrok Pardew toch naar Londen.
Daar begon hij nog wel aardig. Hij leidde de ploeg naar promotie, en hield het elftal er in het tweede seizoen in, maar in het derde seizoen werd hij na overleg aan de dijk gezet omdat hij zo ongeveer alle negatieve records uit de geschiedenisboekjes op Upton Park veegde. Twee weken later dook hij op bij Charlton Athletic, een club die hij tot aan de grond toe afgebrand heeft. Hij degradeerde uit de Premier League en moest uiteindelijk vertrekken omdat in het Championship hetzelfde dreigde te proberen. Toch nam Southampton hem aan, maar ook hij kon The Saints niet naar een hoger niveau brengen en werd ontslagen.
Tel daarbij op dat je met Pardew ook garant staat voor problemen. Hij is bij geen van zijn clubs op een mooie manier weggegaan en heeft het nergens vijf jaar uitgehouden. Verder lag hij vaak in de clinch, bijvoorbeeld met Arsenal-trainer Arséne Wenger. Dan heb je wel een trainer binnengehaald in de controversiële stijl die de Geordies erop na houden, maar of dat een doel op zich zou moeten zijn? Ik vind het helemaal belachelijk.
En met mij nog vele mensen meer. Alan Pardew debuteert zaterdag in een thuiswedstrijd tegen Liverpool voor een compleet stadion vol met sceptici. Ik denk dat hij de mensen nooit zal overtuigen, de geest van Chris Hughton zal boven Newcastle blijven zweven. Ik vind het jammer voor de competitie en de grote hoeveelheid trouwe supporters van de club, maar ik denk dat de club dit seizoen alsnog zal degraderen. Het zal niet voor 't eerst zijn dat zelfoverschatting van bestuurders de club ernstige schade toebrengt. De enige die blij mag zijn met deze ontwikkelingen is Dick Advocaat, want niemand zal het meer over zijn wissel hebben. De wissel Alan Pardew voor Chris Hughton kan alleen plaatsvinden in het grootste gekkenhuis ter wereld, onder leiding van de übermegalomane eigenaar Mike Ashley.
