Geel en Zwart 5: De Dood of de Gladiolen
(…)Deze spelers kregen de ondankbare en onmogelijke taak om de club op de schouders te nemen en de club op een veilige plaats te doen eindigen. Er werd niet gesproken over een exact nummer, men zag het seizoen als een overgang waarbij het zeer moeilijk zou worden degradatie te ontlopen. Het was mogelijk, ook met de A1 en B1 spelers die Vitesse erbij haalde.
De meeste supporters, waaronder ik, waren van mening dat deze spelers helemaal niet Eredivisiewaardig waren en dat er geen representatief elftal actief zou zijn in de vaderlandse competitie. Het bestuur was het hier niet mee eens en maakte wederom een loze belofte dat er een volwaardig elftal zou staan.
Supporters hadden zich in de laatste maanden, zo niet jaren, vervreemd van de club, of eigenlijk deed de club dat van ons. De club was vervelend om naar te kijken, luisteren en verschrikkend was het beeld dat de club sportief als financieel een dood paard was om aan te trekken.
Tot ene meneer Merab Jordania aan het roer kwam. Hij zorgde voor een nieuw fris elan in de club. Supporters hadden hoop dat hij schoon schip zou maken bij de club en bestuursleden zou vervangen. Onder druk van supporters was het wel gelukt om Ronnie Groenewold, Kees Bakker en ook Marc van Hintum te doen verdrijven van het toneel, maar bouwer annex sloper Paul van der Kraan weigerde afstand te doen van het geel zwarte pluche.
Paul is inmiddels toe aan een vierde kans, of misschien een vierde leven bij Vitesse. Hij was eindverantwoordelijk voor het telkens een stapje lager zetten en was nu ook verantwoordelijk voor de derde bijna dood ervaring van de club en de doorverkoop ervan. Elk jaar was het wel raak. Supporters keerden zich jaren geleden al tegen zijn bewind, maar hij hield vol. Hij dacht dat hij het kon. Niemand hield hem tegen. Paul maakt de club, niet de supporters, zo denkt hij. Het is jammer om te zien dat hij nu weer een kans krijgt. Net als Theo Mommers er bij NAC een zooi van gemaakt heeft, heeft Paul dit gedaan bij Vitesse. Misschien moet hij ook maar aangeklaagd worden.
Ik kijk terug op bewogen jaren en zie dat het vele malen beter had gekund. Achteraf is altijd makkelijk praten, dat is mij ook bekend. Ik verwijt echter de Raad van Commissarissen het toezicht op de club en op de financiën. Ik verwijt ze ook dat er niet ingegrepen is en dat men liever zitting nam op het pluche dan men bezig was om van de club nog iets van een succes te maken.
Natuurlijk waren er ook wel positieve punten, zoals de winst op Ajax of de enorm beladen en agressieve duels tussen Vitesse en NEC. Zowel uit als thuis was er in de periode 2004-2006 nog echt mentaliteit bij deze duels en ook bij anderen. Positieve punten waren ook spelers als Remco van der Schaaf die terugkwam van PSV en een onzichtbare maar belangrijke rol speelde in het elftal. Een speler die het gras opvrat wanneer het nodig was, de club van binnenuit kende en spelers op sleeptouw konden nemen.
Dat is de laatste jaren steeds meer afgenomen. Supporters aan de zijlijn zien het gebeuren, roepen of schreeuwen wat maar men heeft bij Vitesse zeer weinig invloed. De enige invloed die er is, is de supportersvereniging. Zij kozen de laatste jaren echter de kant van de club en weigerde een open kritische en duidelijke mening in te nemen. Een schril contrast met bijvoorbeeld de supportersvereniging van FC Utrecht die wel vecht voor de supportersbelangen. De SV van Vitesse is direct gelieerd aan de club en ontvangt er jaarlijks een geldbedrag van om mee rond te komen, daarmee is de kritische houding weggekocht.
De spelers die men kocht waren niet voldoende en bezaten niet de juiste mentaliteit. Vitesse is het lachertje geworden en moet nu helemaal vanaf nul beginnen. Alles met dank aan Paul van der Kraan, de meest belangrijke persoon binnen de club met de minste uitstraling en mogelijkheden. Een rol als financieel directeur waarbij hij alleen op cijfertjes moet letten, past beter bij hem. De algemeen directeur moet iemand zijn die goed met de pers overweg kan, sponsoren kan overhalen, motiverend is voor het personeel, supporters, trainers en spelers en bovenal een persoon met een groot netwerk en groot voetbalverstand. Een sociaal pedagoog die alleen saneringservaring heeft, moet je niet een club laten opbouwen.
De enige en juiste oplossing die er nog mogelijk was, was inderdaad een verkoop van de club. Vitesse heeft een hele lange weg te gaan voordat de top bereikt is. Dit seizoen zie ik, en ik weet dat het binnen de club ook zo is, als een overgangsjaar. Spijtig, maar waar. Volgend seizoen moet Jordania zijn keiharde beloftes in gaan lossen en moet hij met goede spelers op de proppen komen. Indien dat niet gebeurt zal Vitesse niet een stap hogerop kunnen zetten. Maar er leiden meer wegen naar Rome. Denk aan de bouw van het nieuwe trainingscomplex waar heel wat miljoentjes mee gemoeid zijn.
Hij zit er niet om winst te maken, dat kan niet bij een club in Nederland. Daar zijn de inkomsten simpelweg te laag voor. Wanneer hij de, volgens Johan Derksen, geschatte 60 miljoen euro gaat spenderen, gaat dit op zijn minst een jaar of zes, zeven duren voor hij dit geld eruit heeft. In het optimistische geval dan, want wanneer prestaties uitblijven, zal zijn geld ook uitblijven.
Ach, zolang wij Paul van der Kraan hebben, dan komt alles wel goed.
