El lobo de Camas
In de jeugd en het B-team van de Andalusiërs speelde Ramos vooral in het centrum. Op zijn zeventiende maakte hij zijn debuut voor het eerste elftal in het centrum. En zijn eerste jaar in Madrid bracht hij ook door in het hart van de verdediging. Hij was gehaald voor 27 miljoen euro (!) om de vertrokken aanvoerder Fernando Hierro te vervangen. Maar met de komst van Fabio Cannavaro, Pepe en Christoph Metzelder en de aanwezigheid van Iván Helguera verplaatsten zijn kansen zich echter naar de backpositie. Míchel Salgado had namelijk ook niet al te lang meer in Madrid.
Al snel groeide de topverdediger in wording uit tot een ware publiekslieveling. Zijn imposante verschijning, tomeloze inzet, harde tackles en liefde voor de club waren een verademing, want van volgevreten vedettes hadden ze ondertussen wel genoeg gehad. De topverdediger die in hem werd gezien, is inmiddels naar boven gekomen. Niet voor niets werd hij door Paolo Maldini genoemd als zijn opvolger als beste verdediger van de wereld. Zo nu en dan is hij een beetje lomp en onbezonnen, het kon niet anders dan dat hij de beker had laten vallen, maar in de toekomst is hij zeker de aanvoerder van de Koninklijke en wellicht ook wel van het Spaanse team.
Ondanks dat Real Madrid met hem een topverdediger in huis had, bleef de verdediging uiterst kwetsbaar. De omschakeling van balbezit-balverlies was niet optimaal, waardoor ze in een tegenaanval vaak een ondertal-situatie hadden achterin. Op links werden Gabriel Heinze en later Marcelo vaak uitgespeeld en Ramos pakte te veel kaarten. De verdediging was het zorgenkindje en ook Ramos werd steeds meer bekritiseerd. Niet alleen zijn kwaliteiten, maar ook zijn gedrag lag onder vuur. Dit seizoen liet zijn eigen coach hem zelfs plaats nemen op de bank, omdat hij zijn niveau niet haalde. Hij laat de laatste maanden echter weer zien dat hij het hart van de laatste linie is.
Het hoofd zal hij echter nooit zijn. Te vaak laat hij zich leiden door zijn emoties. Vaak leidt dat tot onverzettelijkheid, maar helaas ook wel meer dan eens tot een gebroken been en de bijbehorende rode kaart. Zijn inspiratie om met zoveel overtuiging te verdedigen krijgt hij naar eigen zeggen van zijn omgeving. Van zijn ouders José Maria en Paqui, zijn broer René, zijn zus Mirian, zijn vriend Antonio Puerta en van God. Niet voor niets heeft hij allen een plekje gegeven op zijn lichaam. Achter zijn linkeroor is er ook nog een chinees teken te vinden, de betekenis ervan is "wolf". De wolf, staande voor geluk, overwinning en gedaanteverandering, beschrijft Ramos perfect. Buiten het veld geliefd en gevoelig, op het veld hard, gemeen en in staat tot alles voor de overwinning.
Dat lijken toch de benodigdheden te zijn voor een centrumverdediger. Hij is ook nog eens goede leider op het veld, ijzersterk in de lucht en hij gaat altijd voorop in de strijd. Op de backpositie heb je toch wat verfijndere spelers nodig. Iemand met snelheid, een goede schijnbeweging en een afgemeten voorzet. Ramos heeft een redelijke actie en hij is aardig snel, maar zijn voorzet is vaak niet op maat. In mijn ogen is hij dus de ideale man voor in het centrum, maar is hij niet een complete back. Hij laat de afgelopen wedstrijden ook zien dat hij centraal op z'n best is.
Gelukkig voor Real Madrid wil Ramos graag zijn contract verlengen, sterker nog, hij wil de vierde speler zijn van de Koninklijke die een contract tekent voor het leven. Real Madrid zal dus nog lange tijd kunnen beschikken over deze topverdediger die nog steeds beter zal worden en wij kunnen nog lang genieten van zijn passie en clubliefde. Zowel van rechts als in het centrum, want hij is op beide posities gewoon één van de beste.
