Handelscompetitie met goed imago
Zo mochten Tirstan Berghuis (15) en Issa Kallon (15) een week op stage komen bij de club uit Londen. Voor beide spelers (ook afkomstig uit de B1 van voetbalacademie Vitesse/AGOVV) was dit natuurlijk een onvergetelijke tijd. Berghuis speelde zelfs mee in een oefenwedstrijd tegen Ipswich Town en Kallon heeft te horen gekregen dat hij voor nog een periode mag komen. De spelers krijgen waarschijnlijk een contract aangeboden en hopen door te breken in Engeland. De jeugd in het Nederlands voetbal gaat steeds eerder naar grotere buitenlandse clubs. Een grote kater als je het mij vraagt, maar doen wij niet precies hetzelfde?
Of het goed is voor de ontwikkeling van de jeugdige spelers in Nederland is nog maar de vraag. In het verleden zijn er nog een paar voorbeelden van Nederlandse spelers die op zeer jonge leeftijd naar het buitenland verkasten. Een goed voorbeeld vind ik Nacer Barazite. Een speler die ook op zijn zestiende het Nederlandse vasteland verliet. Hij ging weg uit de jeugdopleiding van NEC en vertrok naar Arsenal. Heeft dit hem goed gedaan of niet? Bij Arsenal stond hij bekend als groot talent, hij speelde regelmatig in het reserveteam en in het zo genoemde under-18 team van Arsenal. Ongeveer na een jaar werd Barazite voor een halfjaar verhuurd aan Derby County. Deze club speelde in de Championship van Engeland en Barazite speelde dertig wedstrijden mee. Arsenal dacht hem weer nodig te hebben maar helaas voor de aanvaller: hij kwam niet verder dan de bank.
Nadat hij als speelbal gebruikt geweest was maakte Barazite de overstap naar Vitesse, waar hij het niveau duidelijk niet aankon. Er werd veel van verwacht: een échte Vitessenaar, die vroeger een seizoenskaart had en die van Arsenal afkomt. Wat wil je nog meer? Toen werd duidelijk dat Barazite teveel werd gebruikt als speelbal en er slecht aan gedaan heeft om destijds naar Engeland te gaan. Ik denk dat als hij in Nederland bij NEC gebleven was, dat hij binnen twee jaar doorgebroken was. Bij een Nederlandse club letten ze namelijk meer op je en kan je meer steun verwachten dan bij een Engelse topclub, die tal van jeugdspelers heeft. Bij deze clubs kijken ze pas naar je om wanneer je er helemaal alleen voor geknokt hebt en goed genoeg geworden bent. Barazite speelt nu voor Austria Wien, waar hij weer een beetje opgekrabbeld is. Hij lijkt het toch te hebben gehaald. Maar wel na een hele lange omweg.
Ook zijn er goede voorbeelden van spelers die op vroege leeftijd naar het buitenland gegaan zijn. Er springen natuurlijk twee namen uit die iedere voetballiefhebber in Nederland wel kent: Jeffrey Bruma en Patrick van Aanholt. Deze twee spelers vertrokken op vijftien- en zeventien jarige leeftijd bij Feyenoord en PSV naar ook een club uit Londen: Chelsea. De verdedigers hebben al een aantal wedstrijden mee mogen spelen. Zo heeft Bruma vier wedstrijden op zijn naam staan en heeft van Aanholt één wedstrijd meer gespeeld, met respectievelijk vijf wedstrijden. Bruma en van Aanholt werden goed behandeld omdat ze heel snel met het eerste team mee mochten trainen.
Ze werden steeds beter en Bruma speelde zelfs 22 minuten mee in een Champions League-wedstrijd tegen FC Porto. Beide spelers hebben een goed (prof)contract getekend van drie- en vier jaar. Beide spelers zijn nu verhuurd aan Leicester City, maar komen ongetwijfeld terug bij Chelsea, waar zij de sterren van de hemel gaan spelen. En als ze dit niet lukt, dan komen ze vast bij een andere grote club aan de bak. Wellicht word er binnen nu en een paar jaar weer een Nederlandse jeugdspelers steeds bekender. De zestienjarige Gyliano van Velzen tekende begin dit seizoen een contract bij Manchester United. Hij kwam uit de jeugdopleiding van Ajax. Hopelijk is dit voor hem een verstandige keuze geweest.
Zo halen topclubs uit Engeland jeugdspelers weg bij clubs uit Nederland maar in Nederland is het niet anders. Zoals gezegd tekende De Bondt vorige maand een contract bij Ajax, maar de Nederlandse topclubs kijken niet alleen in de jeugdopleidingen van andere Nederlandse clubs maar ook in de jeugdopleidingen van buitenlandse topclubs in competities waar het niveau nog lager is dan hier. Zo haalde Ajax ook twee jeugdspelers weg uit andere competities. De toen nog achttienjarige Nicolai Boilessen werd gehaald van Brøndby IF en de zestienjarige Christian Eriksen werd weggeplukt bij Odense BK en groeide uit tot groot talent. Beide spelers hadden al stage gelopen bij clubs als Chelsea, Manchester United, Barcelona en Fiorentina, maar deze clubs haakten na de stage toch af om bepaalde redenen waardoor Ajax beide spelers kon halen.
Dit zijn slechts een paar voorbeelden van dat het overal gebeurt. Het kan slecht en goed aflopen maar natuurlijk kiezen jeugdige spelers voor een grotere club. Het is de droom van deze jongens om er te spelen maar als ze eenmaal in de jeugd spelen hebben ze nog een lange weg te gaan. In Nederland moeten we niet zeuren als er weer eens een goede jeugdspeler naar Engeland vertrekt. Wij doen het namelijk zelf ook. Het is niet goed dat het gebeurt. Maar wie houd de droom van deze jongens tegen? Zeg nou zelf, wie wil er nou niet bij een Engelse topclub voetballen waar je misschien wel de kans krijgt om een grote speler te worden? Dat denken ze ook in nog lagere competities over Nederland. Handelscompetities blijven bestaan. De clubs profiteren er van maar ook weer niet. Het is een traject dat nooit zal verdwijnen en dat tegelijkertijd goed maar ook slecht is. Het zit hem in het imago van de competitie. Als jong spelertje wil je spelen bij de club met het beste imago, voor de een is dit Engeland en voor de ander is dit Nederland.
