Gregory, Gregory
Ik sta rustig te kijken. Handen in mijn zakken, rustig, genieten. Iedereen komt in beeld met het belangrijkste zilverwerk in de Nederlandse sport, ook Gregory van der Wiel. Een echte Amsterdammer, een Osdorper zelfs, begonnen in Sportpark Ookmeer, net als ik. Iemand met wie ik me kan identificeren. Ik zucht: 'Gregory, Gregory, wat een jaar. Wat een ongelofelijk gek jaar.' Ik blik voor mezelf terug. Als er iemand symbool staat voor dit knotsgekke seizoen bij Ajax, is Gregory het wel. Na een geweldig jaar in 2009/10 stond Ajax toch met lege handen, leeg met een dennenappel. Het was een jaar waarin Ajax vaak geweldig voetbal op de mat legde en Gregory was daarbij een van de hoofdrolspelers. Internationaal brak de rechtsback ook door, hij speelde zes wedstrijden op het WK in Zuid-Afrika, waaronder de finale. Maar ook hier eindigde hij met lege handen, net als met Ajax.
De verwachtingen voorafgaande aan de voetbaljaargang 2010/11 waren enorm hooggespannen. Door de prestaties van met name de tweede competitie helft van het jaar daarvoor en doordat Ajax liefst zes spelers in de selectie had, die minimaal de halve finale van het WK hadden gehaald. Maar juist dat WK leek Ajax op te breken. De jongens hadden weinig vakantie gehad en waren eigenlijk nog niet klaar om weer een jaar te vlammen. Ook Gregory. Verdedigend was hij zeer degelijk, maar aanvallend kon hij niet opereren met dezelfde flair als een jaar eerder.
Het gold voor heel Ajax. Hoewel van de basisspelers alleen de Serviër Marko Pantelic was vertrokken, was Ajax niet meer bij machten zo dominant te voetballen als het seizoen ervoor. Grote zeges waren toen geen uitzonderingen, terwijl Ajax nu bijna elke wedstrijd tot het einde moest zwoegen. Gregory stond symbool voor het zwoegen, verdedigend begon hij steeds meer fouten te maken en ook in de opbouw gingen er regelmatig dingen mis. Maar hij kon vechten, net als Ajax. Met name in het uitduel bij FC Twente toonde Ajax dat het kon strijden en dat ze mentaal sterk waren door tot tweemaal toe een achterstand ongedaan te maken.
Ook Gregory speelde goed in die wedstrijd. Juist in dat soort wedstrijden, was hij dit jaar goed. In totaal trof hij de twee meest bewierookte linksbuitens van de Eredivisie, Nacer Chadli en Balász Dzsudzsák, acht keer en de Ajacied werd door de Belg en de Hongaar niet één keer gepasseerd. Sterker nog, het was Gregory zelf die aanvallend gevaarlijk was. Het is dan ook niet de eerste keer in de wedstrijd dat Van der Wiel in de buurt van de goal van Nikolay Mihaylov komt, als hij na een kwart wedstrijd de bal weer ontvangt. Ik lach. Hij doet het weer. Greg doet het weer! De voorzet is perfect, net buiten het bereik van Mihaylov en de koppers bij FC Twente achterin. Bij de tweede paal duikt Siem de Jong op en de 1-0 valt binnen. Aan het begin van de tweede helft is het weer Gregory, die opkomt.
Agressie is te zien in zijn actie. Agressie die je gelijk is aan die in de thuiswedstrijd tegen Twente van vorig seizoen, het Ajax van vorig seizoen is terug. Gregory is terug! Toen was het precies op dezelfde plek, dezelfde agressie van Rasmus Lindgren die toen de 3-0 in leidde. Nu is het aan Gregory. Hij is te fel voor Bart Buysse en geeft voor. Dat het niet een Ajacied is die de bal binnen kopt maar een ex-Ajacied doet er niet toe. Gregory, de o zo vermaarde Gregory is het middelpunt van de feestvreugde. De man die dit seizoen maar niet zijn topvorm kon vinden is precies op het juist moment in grootse doen. Net als heel Ajax. Gregory is Ajax.
Glimlachend loop ik de Korte Leidsedwarsstraat uit, richting het Museumplein om een groot feest te gaan vieren met iedereen die erbij wil zijn. Met alle Ajacieden en met Gregory van der Wiel. Een groot feest en dan mag Gregory op vakantie. Even zijn hoofd leegmaken. 'Even schoonmaken.'
