Het afscheid van een fenomeen
Dzsudzsák komt uit een arme familie in Hongarije. Zij leefden vooral van wat de landbouw in de achtertuin opbracht en daarom was het zo knap dat het gezin van zes man zich staande hield. Terwijl moeder Dzsudzsák het gezin overeind hield door keihard te werken ging András Dzsudzsák, de vader van Balázs, na school voetballen met zijn zoon. Toen Dzsudzsák acht jaar was ging hij bij de voetbalclub Sport Büfé voetballen dat slechts één elftal had, namelijk een D1. Ook toen zag je al goed dat Dzsudzsák de traptechniek bezat dat je nu wekelijks op de Nederlandse velden ziet. Dzsudzsák zette daar zijn eerste stappen als 'amateurvoetballer' om later net zo groot te worden als Ferenc Puskás, dat was zijn idool. Als zeventienjarige jongen kwam Dzsudzsák terecht in de jeugdafdeling van Debrecen VSC, maar daar kon hij vooralsnog geen potten breken. Debrecen besloot hem te verhuren aan Létavértes SC. Daar deed hij het zo goed dat hij in de winterstop alweer mocht terugkeren in Debrecen. Na dat seizoen was Dzsudzsák aan de beurt om de plaatselijke sterspeler te worden en dat lukte hem. Hij won in zijn drie-jarige periode in Hongarije in totaal zes prijzen, drie keer won hij de Magyar Labdarúgó Liga (de competitie) en in diezelfde jaren won hij ook de Supercup.
Op 28 oktober 2007 werd hij dus gecontracteerd door PSV, een halfjaar eerder dan gepland door het vertrek van Kenneth Perez. Bij zijn komst werd er door iedereen gelachen om zijn naam, er werd vooral 'Doedelzak' van gemaakt. Dit vond ik zeer teleurstellend maar nadat iedereen overtuigd was van zijn kwaliteiten hield dit gelukkig snel op. Dzsudzsák maakte zijn debuut in de topper tegen Feyenoord en deed het prima. Hij veroverde snel een basisplek onder de trainer Sef Vergoossen en werd een dragende kracht in het elftal. Hij pikte elke wedstrijd wel zijn doelpuntje mee, maar werd vooral later bekend om zijn assists. Dzsudzsák werd buiten zijn doelpunten en assists bekend om zijn actie. Eigenlijk was het heel voorspelbaar als jij de directe tegenstander was van Dzsudzsák. Hij zou altijd naar binnen gaan en vervolgens zo snel mogelijk de voorzet geven. Elke verdediger wist het, maar iedere keer konden ze hem niet afstoppen. Dzsudzsák werd en is nu nog steeds daarom één van de meest gevreesde spelers in de Eredivisie.
Dzsudzsák verlengde nog niet zo lang geleden zijn contract bij PSV tot 2015 en daarmee leek hij serieus een clubman te gaan worden. Echter bleef Dzsudzsák in de media praten over zijn droom, namelijk voetballen in Spanje. Af en toe kwam er in het nieuws zelfs een club als Real Madrid langs, dat vond hij naar eigen zeggen alleen al geweldig om te lezen. Zijn toekomst zou dus zonder twijfel liggen in de Primera Division. Echter werd er de laatste weken gespeculeerd over een eventueel vertrek van Dzsudzsák naar Rusland, naar de ambitieuze club Anzhi Makhachkala waar Roberto Carlos en Mbark Boussoufa al hun brood verdienen. (En niet zo'n beetje ook). Dzsudzsák zou zelfs al een contract hebben getekend bij de ploeg van Gadzhi Gadzhiev en zou zich 3 juli moeten melden op het trainingskamp in Oostenrijk. Ik zou het erg betreuren als Dzsudzsák deze stap zou maken maar ik kan het ook enigszins wel begrijpen. Anzhi is nou niet echt wat je noemt een stap vooruit als je bij PSV voetbalt, maar laten we niet vergeten dat Dzsudzsák in een arme familie woonde vroeger. Wellicht wilt hij voorkomen dat hij in geldproblemen raakt als hij nakomelingen krijgt en zo zijn er nog duizenden redenen te bedenken waarom het wel of geen goede stap is voor Dzsudzsák.
Of Dzsudzsák nou naar Anzhi gaat of niet, het zal voor mij altijd een fenomeen blijven. Het was een publiekslieveling in Debrecen en in Eindhoven en hij liet ons genieten met prachtige acties en doelpunten en de domme dingen van hem namen wij maar voor lief. Dus als Balázs Dzsudzsák zijn afscheid neemt in het Philips Stadion kunnen wij denken: Dit is het afscheid van een fenomeen..
