De koppigheid van Arsène Wenger vernietigt Arsenal
In de Champions League was de eerste horde van betekenis gelijk een onneembare, maar Barcelona was dan ook een nauwelijks verslaanbare ploeg. De FA Cup-kansen verspeelden the Gunners met een nederlaag tegen een ernstig verzwakt Manchester United en de League Cup, die door de hunkering naar zilverwerk in Londen voor het eerst in jaren weer eens serieus werd genomen, was het ultieme voorbeeld van bottling Arsenal. In de finale werd van degradant Birmingham City verloren. Met een tegengoal in de laatste minuut door een verdedigend misverstand.
Dat zou je, voor één keer dan, een pechjaar kunnen noemen. Het kan soms gebeuren dat alles tegenzit. Het is een spelletje en daarbij kan je pech hebben. Maar ik kan niet meer geloven dat Arsenal sinds de laatste prijs in 2005 structureel pech heeft gehad. Nee, er worden structureel hele grote fouten gemaakt in Londen. Hoofdschuldige voor het falen kan er maar één zijn: Arsène Wenger. De Fransman is zijn levenswerk in razend tempo aan het verwoesten.
De eerste kapitale blunder die Wenger al jaren begaat is dat hij een elftal zonder persoonlijkheden heeft. Zelf gedraagt hij zich rond wedstrijden al jarenlang bij tijd en wijle als een kleuter die woedend alles en iedereen de schuld van alles geeft behalve zichzelf en zijn team. En die mentaliteit slaat over op het team. Niet langer zijn er mannen als Sol Campbell, David Seaman, Patrick Vieira of Thierry Henry om wat karakter te brengen. Arsenal heeft geen leider. Cesc Fàbregas en Robin van Persie zijn geen types om de kar te trekken omdat ze daar simpelweg de mentaliteit en het karakter niet voor hebben.
Het mag dan ook geen verrassing zijn dat na de leidersfiguren ook de prijzen uit Noord-Londen zijn vertrokken. Wat overblijft is een team met een ruggengraat van slagroom, een team zo fragiel als de nieuwe hoekbanken van de IKEA, een team nog breekbaarder dan porselein. Een kleuterklasje is het. Ze kunnen wel voetballen, maar ontberen domweg het karakter om dat ook te etaleren als de nood het hoogst is.
Kortom: Wenger is verantwoordelijk voor het falen van zijn eigen team en is te gierig om de problemen die de club nu heeft op te lossen. Op zich is het erg knap van Wenger dat hij zonder echt grote uitgaven toch ieder jaar een hooggeklasseerd team smeedt, hij heeft in vijftien jaar Arsenal minder geld uitgegeven aan transfers dan Manchester City in de afgelopen drie jaar. Maar met dat kunstje strooit hij zand in de ogen van vele voetballiefhebbers en verbloemt hij zijn eigen zwaktebod.
Wenger is namelijk incapabel als het gaat om het investeren in echte toppers die het elftal zodanig versterken dat de prijzen ook naar Londen gaan. Op zich had hij een goed excuus, want door de komst van het Emirates Stadium was het geld bij Arsenal op. Die vlieger gaat echter nu niet meer op, de bankbalans van de club stond in november 2010 volgens SwissRamble al op 110 miljoen pond en dat bedrag is nu waarschijnlijk nog hoger.
Kortom, de excuses zijn echt op, maar in Londen wil men het niet zien. De man die Arsenal naar de top bracht is niet langer geschikt om de club ook aan de top te houden. Iedereen kan het probleem zien, het geld om het op te lossen ligt zo klaar, maar Wenger is te koppig, te conservatief, te gierig, te laf om spelers met leiderscapaciteiten en echte wereldtoppers naar de club te halen en blijft het doen met de koopjesmarkt van de transfermarkt, waardoor ze zich moeten behelpen met types als Sebastian Squillaci en zelfs de compleet hersenloze Emmanuel Eboué.
Er is wel een organisatie die blij is met het beleid dat Arsenal voert: De UEFA. Bij gebrek aan prijzen koketteert Arsenal er maar wat graag mee dat zij het braafste jongetje van de klas zijn wat betreft de UEFA-regels inzake financiën. De winsten stijgen, het banksaldo stijgt, er wordt niet teveel aan salarissen betaald en de club sluit geen leningen af die ze niet af kunnen betalen. Echter is dat een drogreden om niet de noodzakelijke actie te ondernemen op de transfermarkt, de club heeft meer dan genoeg geld om te investeren.
De principiële koppigheid van Wenger gaat de club duur komen te staan. Het is een teken aan de wand dat Samir Nasri zijn contract niet wenst te verlengen, dat Francesc Fàbregas naar Barcelona lijkt te gaan, dat Gaël Clichy naar Manchester City gaat. De club vertoont geen ambitie. Ook dit seizoen weer niet. Gervinho is een leuke speler, maar niet een speler die Arsenal kampioen gaat maken.
Kortom, Arsène Wenger is niet langer geschikt voor Arsenal. Hij heeft de club ongelofelijk veel gegeven, maar de Fransman weigert de mankementen aan zijn team op te lossen. Zijn principes en gierigheid weerhouden hem ervan de noodzakelijke versterkingen(een leider) te halen. Het is een verstandig standpunt dat men niet in de sloot moet springen omdat anderen dat ook doen.
Maar hoeveel zin heeft het om op de kant te blijven staan als je toch droge kleren bij je hebt? Als Wenger stug blijft geloven dat er met een kleuterklas zonder enig karakter enige eer te behalen is zal Arsenal steeds sneller de middenmoot induiken. Arsenal is financieel een veilige club en als dat het enige doel van de club is kunnen ze Wenger tot zijn dood in zijn functie laten. Als de club ambieert om topclub te blijven en prijzen te winnen, hebben ze een manager met lef nodig. En wel zo snel mogelijk. Adieu Arsène!
