Interlands, wég ermee!
Vrijdagavond zond Veronica, het lelijke zusje van de gevaarlijk populistische campingzender SBS6, de wedstrijd tussen Nederland en Moldavië uit. Op zich zegt het genoeg over de wedstrijd als het nieuwste hersenspinsel van John de Mol, ondanks de tenenkrommende aanwezigheid van palingpioniers Nick & Simon of de aandachtsgeile wandelende flop Jeroen van der Boom alsook een duffe ex-Dolly Dot het dubbele aantal kijkers scoort ten opzichte van het Nederlands elftal, de nummer twee van de wereld in een sport die in Nederland zeer geliefd is. Vrijdagavond trok het duel iets meer dan anderhalf miljoen kijkers, waar ik me zaterdag nog bij voegde dankzij Eredivisie Live. Nog geen tien procent van de bevolking dus. Van een land dat de naam heeft overdreven chauvinistisch te zijn.
Ter vergelijking, zondagavond waren er ondanks het prachtige weer meer mensen geïnteresseerd in de samenvattingen van clubs als Excelsior of VVV-Venlo dan vrijdagavond, methondenweer in wereldspelers als Robin van Persie. Graag zou je deze mensen voor gek verklaren, maar ze zijn zeker niet gek. De wedstrijd was totaal geen ruk aan. De meest simpele dingen liepen bij de WK-finalist mis. Uiteraard won de ploeg wel, maar om tot die conclusie te komen had de wedstrijd natuurlijk niet gespeeld moeten worden.
Zelf ben ik geen fan van interlandvoetbal en zeker niet van het Nederlands elftal. Ik sympathiseer eerder met de Duitsers, door heerlijke spelers als Müller, Özil of Götze. Het voordeel van het ontberen van een oranje bril is dat je helder kan kijken(en dus bijvoorbeeld in kan zien dat Wesley Sneijder bij lange niet zo goed is als de Telegraaf en andere verkoopgrage media willen doen geloven). En na een uur kijken naar een ongelijke strijd tussen wat gemakzuchtige vedetten en hulpeloze houthakkers dwaalden mijn gedachten af.
Ik vroeg mezelf af wat nou de laatste echt goede wedstrijd van Nederland was. En dan bedoel ik een wedstrijd die interessant was . De laatste was, schrik niet, in 2008 tussen Nederland en Rusland. Op het WK speelde Nederland en op Duitsland na eigenlijk bijna ieder ander land slaapverwekkende wedstrijden met als dieptepunt een finale, ofwel de grote 'schop-en-stel-je-vooral-ontzettend-aan'-show die het niveau van pakweg Stoke City - Wolverhampton Wanderers niet ontsteeg.
Wat mij betreft schaffen we alle interlands af. Behalve dat het spelniveau bij interlands schrikbarend is(wat natuurlijk niet gek is, daar de spelers maar een week of acht per jaar bij elkaar zijn en eigenlijk bijna nooit een officiële wedstrijd spelen tegen gelijkwaardige opponenten), gaat het ook nog ten koste van het niveau van echt voetbal, het competitievoetbal. Volgende week is één van de grootste wedstrijden die er überhaupt bestaan: Liverpool - Manchester United. Waarom moet pakweg Dirk Kuyt in godsnaam voor die wedstrijd energie verspillen aan wedstrijdjes tegen Moldavië, of moet Luis Suárez de halve wereld overvliegen om twee wedstrijden te spelen waarvan de uitkomst, winst voor Uruguay, toch van te voren wel vaststaat?
Ook in Manchester is het geen feest, aangezien Patrice Evra en Ashley Young geblesseerd zouden zijn geraakt. In wedstrijdjes met dwergen als Albanië. Ze zullen de enige twee niet zijn, maar dat zal absoluut invloed hebben op het spelniveau in een wedstrijd zo beladen en met zoveel potentie als deze. Arsenal-manager Arsène Wenger trekt zich iedere interlandperiode weer alle haren uit zijn grijze hoofd. Er valt iets voor te zeggen dat onbeduidende oefenpotjes of kwalificatiewedstrijden met onbeduidende voetbalkabouters complete seizoenen voor de Gunners hebben geruïneerd.
En zeg nou zelf, echte voetballiefhebbers zien toch liever spannende competities als de Eredivisie en de Premier League dan ongelijke duels tussen Nederland en pakweg San Marino, Hongarije en Moldavië? Verder is dat probleem een structureel probleem: vrijwel alle landen spelen voor spek en bonen mee en zijn gewoon opvulling voor een stuk of tien landen die de wereldtop vormen, al halen ze een matig niveau in wedstrijden. De charme van kleine landen die naar de top komen bestaat niet.
Terwijl voor toplanden als Nederland meer dan de helft van de wedstrijden nietszeggend zijn door het verschil in niveau, zien we in de competities in bijvoorbeeld Nederland, Italië, Engeland of Duitsland dat wedstrijden tussen topteams als Twente, AC Milan, Manchester United, Arsenal of Dortmund tegen kleine ploegen vaak heel interessant zijn. Ieder weekend is er in iedere competitie wel een resultaat dat je totaal niet verwacht.
Het afschaffen van interlands is dus een geweldig idee. Het zou een einde maken aan soaps als die tussen Bayern München, Dick van Toorn en de KNVB over Arjen Robben. Doordat Robben niet op vakantie kon en zo nodig veel te snel moest voorbereid worden op een of ander saai voetbaltoernooi, waren de Europese velden een half jaar lang onnodig verstoten van één van de beste spelers op de planeet.
Verder is het ook moreel gezien vreemd. Zou u het accepteren dat uw buurman uw auto leent, die vervolgens in de prak rijdt en hem daarna doodleuk terug op uw oprit plaatst zonder iets te zeggen? De clubs betalen hun spelers rijkelijk en moeten vervolgens toezien hoe ze vermoeid of geblesseerd terugkeren. Als we het kleine offer brengen om deze saaie tijdverspilling de kalender uit te bonjouren en ons te concentreren op het clubvoetbal zal dat de fysieke belasting op de beste spelers drastisch verminderen. Spelers, kortom, zullen hun topniveau gaan halen, het voetbal dat we moeten schrappen is toch van matige kwaliteit en verder zijn de morele belangen ook met deze oplossing gediend. Kortom, het afschaffen van het interlandvoetbal is een geweldig idee.
En we zijn ook van Hans Kraay jr. af. Ook mooi.
