Aanhaken of afhaken?
Na het vertrek van twee sterspelers naar Manchester City en Barcelona, begon het seizoen verre van rustig. In het team was in de maand Augustus nog te weinig kwaliteit aanwezig. Het plaatste zich nog wel voor de Champions League door Udinese uit te schakelen in de voorronde, maar het gelijke spel uit bij Newcastle United en het verlies in eigen huis tegen Liverpool gaven aan dat dit nog wel eens een zwaar jaar kon gaan worden. Aan het verlies tegen rivaal Manchester United op Old Trafford wil ik geen woorden meer vies maken, behalve dan dat we tot de conclusie kunnen komen dat de maand Augustus dramatisch verlopen is.
Als reactie op de pijnlijke 8-2 nederlaag trok Arsenal in de laatste dagen overhaast Per Mertesacker, Mikel Arteta, Yossi Benayoun en André Santos aan. Stuk voor stuk geen toppers die het verschil zouden gaan maken, maar wel spelers waarmee Arsenal in de breedte wat sterker was. De selectie leek qua namen op een subtopper, waarmee het lastig zou worden de noodzakelijke Champions League-plaats te bemachtigen. De moeizaam gewonnen wedstrijd tegen Swansea en het verlies tegen Blackburn Rovers onderstreepten deze veronderstelling.
Eind september begon het elftal wat beter te draaien. De wedstrijd tegen Bolton Wanderers was de eerste wedstrijd sinds tijden waarin ik het oude Arsenal bij vlagen herkende: met een hoog tempo werd er af en toe geweldig gecombineerd. Aan de hand van sterspeler Robin van Persie won Arsenal steeds meer wedstrijden. Het meest typerend voor de impact van de Nederlander was de wedstrijd tegen Stoke City, toen van Persie in de 66e minuut in het veld kwam en zijn club met twee goals naar de overwinning leidde.
Er werd begin Oktober nog verloren van de Spurs, maar daarna brak er een periode aan waarin Arsenal eindelijk begon te draaien. Aan de hand van een uitblinkende van Persie, een steeds beter spelende Aaron Ramsey en de redelijk presterende flankenspelers, werd team voor team aan de kant gezet. Het hoogtepunt was toch wel de wedstrijd op Stamford Bridge, waarin spelers als Gervinho en Ramsey boven zichzelf uit staken en samen met wederom leider Van Persie een 5-3 zege boekten.
Ook in November werd de goede vorm doorgezet. Er werd, mede door gebrek aan creativiteit, gelijkgespeeld tegen Fulham maar daarbuiten werden alle competitieduels in winst omgezet. Begin December werd deze goede vorm doorgezet en werd er gewonnen van Wigan Athletic en Everton, waarbij er in de wedstrijd tegen Everton duidelijk werd dat deze groep over potentie bezit. Eindelijk eens zonder een uitblinkende Van Persie liet de rest van het team zien dat ze in staat waren veel kansen te creëren. In de eerste helft had het al 5-0 kunnen staan, maar het ontbrak aan de afronding. Dit leidde tot veel kritiek, maar ik vond het juist mooi om te zien dat de rest van het team ook veel kansen kan creëren. Uiteindelijk scoorde Van Persie fenomenaal het bevrijdende doelpunt.
Ook op de ranglijst was toentertijd al een flinke stap gezet. De o zo noodzakelijke vierde plaats was in zicht, wat zorgde voor optimisme. Dit optimisme bleek ongegrond: Arsenal won slechts twee van zijn laatste vijf wedstrijden en staat nu weer op een vijfde plaats. Dit alles is te danken aan een man, een levende legende: Robin van Persie. Zonder hem ontbreekt het bij Arsenal aan absolute klasse voor de goal. Theo Walcott, Gervinho en Ramsey hebben aangetoond niet over de absolute wereldklasse te beschikken.
Op het moment dat wij komend jaar geen Champions League-ticket in de wacht slepen, dan zullen we een gigantische stap achteruit moeten zetten. Financieel is het een ramp, terwijl het aanblijven van onze landgenoot ook een lastig verhaal wordt. De huidige selectie is, zeker achterin en controlerend op het middenveld, goed genoeg om onze ambities te verwezenlijken. Het enige probleem is dat onze spits totaal niet ondersteund wordt door de rest van het team.
Op de vijf posities achter Van Persie, zijn er twee posities wat meer verdedigend. Deze posities worden op dit moment vaak bezet door Alexandre Song en Arteta, die voor controlerende middenvelders aanvallend gezien meer dan degelijk zijn. Met de terugkeer van Jack Wilshere is de bezetting op die posities geen probleem. Het probleem ligt op de drie posities vlak achter Van Persie. Ramsey, Walcott en Gervinho hebben alle drie een periode gehad waarin ze goed presteerde, maar geen van allen heeft echt overtuigd.
Geen van de drie heeft aangetoond de potentie te hebben een wereldtopper te worden. We hebben in het afgelopen jaar gigantisch veel geluk gehad met de vorm van onze aanvoerder en zullen hem meer moeten ondersteunen om zeker te zijn van de vierde plaats. Daarom pleit ik ervoor om twee nieuwe spelers te halen voor achter Van Persie, die wel over dat technische vernuft beschikken en Van Persie een op een met de keeper kunnen zetten.
Elke cent die nu geïnvesteerd word, hoeft in de toekomst niet geïnvesteerd te worden. Arséne Wenger heeft genoeg oog voor talent en daar vertrouw ik ook op, maar hij moet het bestuur nu eens zo ver krijgen dat er geïnvesteerd wordt in echte kwaliteit. Het geld is er wel en men moet dit zien als een lange termijninvestering. Om maar wat namen te noemen: Mario Götze, Christian Eriksen, Paulo Henrique Ganso, Lukas Podolski, Iker Muniain of misschien wel Alexandre Pato. Er moet nu geïnvesteerd worden en wel goed, voordat de club in een lastig te doorbreken negatieve spiraal beland.
