De FA is een schande voor het voetbal
We maken allemaal fouten. Verkeerde beslissingen, verkeerde keuzes, verkeerde handelingen. De ouders van Jan Smit een jaar of zevenentwintig geleden is een mooi voorbeeld. De stuurmannen op de Titanic ook. Fernando Torres. Misschien wel het mooiste voorbeeld is Seneca, de 'uitvinder' van deze zegswijze zelf door het adopteren van de latere Romeinse keizer Nero. Door hem als zoon aan te nemen hoopte Seneca een machtsbasis voor zichzelf te scheppen, maar moest lijdzaam toezien hoe zijn 'zoon' hem uiteindelijk overvleugelde.
Kortom, daar waar zich stervelingen bij betrekken worden fouten gemaakt. Ook in de wereld waarvoor u op deze internetpagina rondzwerft, die van het voetballen. Spelers missen enorme kansen, keepers slaan hopeloze flaters. En dan heb je altijd nog een man in het zwart, tenminste, meestal dan. Voor de taak van kop-van-jut zijn mensen nodig. En mensen, zoals iedereen weet, maken fouten. Soms uit overmacht, soms uit onkunde.
En dit seizoen is het in het Engelse voetbal flink raak. Vaker dan ooit, althans, zo lijkt het toch. Sommige arbiters, bijvoorbeeld Howard Webb, zijn gewoon compleet incapabel, anderen hebben hoofdzakelijk pech. De baan van scheidsrechter is de ergste die er is. Je moet alles meteen goed zien en begeeft je te midden van 22 mensen die er alles aan doen om je te belazeren. Als je bepaalde dingen toch fout ziet word je beschimpt, beledigd en soms zelfs bedreigd.
De heren met de fluit neem ik dan ook niks kwalijk. Voor het standpunt dat het gebruik van videobeelden het spel vertragen zal kan ik ook nog begrip opbrengen. Sterker nog, dat foute beslissingen tot op zekere hoogte bijdragen aan de charme van het spel snap ik ook nog wel. Wat is er nou heerlijker dan een woedende tirade tegen 'die blinde in 't zwart'?
Maar er is één punt waarop fouten gemaakt worden waar dat gewoon absoluut niet meer goed te praten valt. De strafcommissie van de FA. Deze mensen profileren zich keer op keer als volledig incapabel en, erger nog, totaal inconsistent. Op zich is er niets mis met fouten maken, als men er maar van leert. Helaas is dat bij de FA niet zo.
Het basisprincipe van dit hele verhaal is dat mensen fouten maken. Echter houdt de strafcommissie daarmee geen rekening. Als er op een voetbalveld iets voorvalt en de arbitrage neemt dit waar en onderneemt actie die zij daarbij vinden passen, mag de strafcommissie daar niet aan tornen. Zo kan een gruwelijke overtreding, die bijvoorbeeld Alan Hutton en Yoann Cabaye uithaalden, onbestraft blijven omdat de scheidsrechter het voorval heeft gezien en beoordeeld. Terwijl een vergrijp dat helemaal niet vernomen is, wél bestraft kan worden.
Een ander bekend voorbeeld van het afgelopen jaar is Wayne Rooney. De spits van Manchester United deelde een klap uit aan een speler van Wigan Athletic. Toch bleef hij daarbij ongestraft, want de arbitrage had het voorval (verkeerd) waargenomen. Dus mocht de FA hem niet schorsen.
Maar niet zo gek veel later werd Rooney zelf slachtoffer van een tweede punt waar de FA in uitblinkt: inconsistentie. In het uitduel met West Ham United vond hij het nodig om 'fuck off' in de camera te blèren. Daarvoor schorste de bond hem voor drie duels nadat de media het voorval tot in den treuren had opgeblazen. Op zich vind ik dat een goed idee, spelers moeten zich maar eens leren gedragen. Het was wel wat verbazend dat er in het verleden voldoende spelers dezelfde termen uitbrachten, maar dat onbestraft bleef. Ronduit onbeschoft werd het toen de frenzy aan 'fuck offs' de week daarop vrolijk en onbestraft verder ging.
Kortom, de grootste en belangrijkste nationale competitie ter wereld wordt geleid door mensen die bezwijkend onder druk van de media hebben besloten dat schelden erger is dan slaan. En de inconsistentie gaat verder. Obscene gebaren jegens arbiters of tegenstanders worden sinds jaar en dag getolereerd. Echter werd Liverpool-aanvaller Luis Suárez voor één wedstrijd geschorst na een zelfde soort gebaar naar het publiek van Fulham. Een beter voorbeeld van hoe afschuwelijk slecht de FA is, nauwelijks denkbaar.
Ten eerste geven ze hiermee aan nog mediavatbaarder te zijn dan al bekend was door pas in actie te treden toen een foto van het incident in het openbaar verscheen. Toen Steven Gerrard, Ashley Cole, Gary Neville of Rooney een 'V-sign' gaven kraaide er geen haan naar. Ten tweede legt de bond hiermee nog maar eens zijn eigen inconsistentie bloot en ten derde, wat nog het ergste is, geeft de bond hier blijk van volledig verkeerde prioriteiten. Het Fulham-publiek heeft negentig minuten lang alles over Suárez mogen roepen en zingen. Toch worden zij meer in bescherming genomen dan scheidsrechters, die zich niet zo sterk verbaal kunnen verweren. Door zulke gebaren jegens supporters niet maar tegen arbiters wel te tolereren geeft de FA aan dat ze de mensen die hun beslissingen moeten nemen als stront behandelen.
En het gebrek aan constanten wordt almaar schrijnender. Alex Ferguson geschorst voor het bekritiseren van de arbitrage terwijl alles dat manager is zich week in week uit verbaal afreageert op de leiding. Nenad Milijas geschorst voor een tackle waar niets aan de hand was terwijl Frank Lampard een week later onbestraft blijft voor een veel ergere overtreding. Luis Suárez acht wedstrijden schorsing voor vermeende racistische uitlatingen terwijl het precedent een schorsing van vijf wedstrijden was tegen een speler die zijn uitlatingen had toegegeven.
Seneca wist het al. Vergissen is menselijk. Volharden is des duivels. En zelden is er een groep mensen zó hardleers geweest als deze incapabele bejaardenberg zetelend in Londen. Zolang deze mensen de dienst uitmaken en er dus geen gerechtigheid is, is het ridicuul te roepen om technische hulpmiddelen.
