De hoop van Zuid-Afrika
Toen hij samen met zijn vriend werd opgepakt, werd hij een week opgesloten in deze kamer. Hij is geslagen, uitgescholden en vernederd. Waarom? Omdat hij als kleurling aan het voetballen was in een gebied dat slechts voor blanke mensen was bedoeld. Tijdens zijn vrijlating heeft hij nooit meer iets vernomen van zijn vriend. De pijn zit nog altijd diep. De tranen lopen nog iedere nacht over zijn wangen wanneer hij terugdenkt aan die verschrikkelijke tijd. Toch is er nog hoop, hoop op een betere toekomst.
We zijn in Afrika, in Zuid-Afrika om precies te zijn. Eenmaal aangekomen in Johannesburg gaan we door naar wat voor mij, historisch gezien, één van de mooiste steden in de wereld is. Soweto, wat ook wel een afkorting is van South Western Townships.
De zon schijnt fel aan de blauwe hemel, de wind waait zachtjes en er is muziek op de achtergrond te horen. De straten liggen vol met stenen en afval. Mensen sjokken langs de weg. Zwervers zitten in de schaduw en rammelen met hun blikje voor wat kleingeld. Kinderen lopen rond om te zoeken naar kapotte spullen, om het later te gebruiken als speelgoed. Toch hoor je gelach. Verderop is een veldje waar een paar tieners een partijtje voetbal spelen. Ondanks de slechte omstandigheden hebben ze veel plezier met elkaar. Het is moeilijk om hiervandaan te ontsnappen. De sporen van het apartheidsregime in Zuid-Afrika zijn nog duidelijk herkenbaar. Voor mij zijn er meer helden dan alleen Nelson Mandela en Desmond Tutu. Deze twee heren hebben zich fantastisch ingezet voor de rechten van de mens, maar voor mij is er nog een held, nog een persoon die een voorbeeld is voor vele anderen.
Van zijn moeder moest hij op de grond televisie kijken omdat zij bang was dat hij zou worden neergeschoten. Hij heeft een vriend verloren en is al zelf neergeschoten, dat allemaal vanwege zijn kleur. Maar dit kon hem niet tegenhouden zijn droom waar te maken. Vastberaden dat hij was, zou hij wegkomen en zijn familie een beter leven geven. Hij besloot te gaan voetballen, en hij was tot ieders verbazing een groot talent. Onder leiding van Leo van Veen, een Nederlandse coach die destijds de begeleider van hem was, begon hij zich ontzettend goed te ontwikkelen. Waar hij eerst nog het publiek probeerde te vermaken, leerde hij ook om voor het team te spelen. Het begon zijn vruchten af te werpen, want zijn talent en harde werken waren niet onopgemerkt gebleven. Toen hij achttien jaar was, werd hij overgebracht naar AFC Ajax en kreeg hij voor langere tijd een contract aangeboden. Vanaf dat moment begon zijn bekendheid te groeien. Al snel wist iedereen zijn naam en waren wij. jongens uit de buurt, apetrots op zijn prestaties.
Nu hij bij Ajax speelde en ook een van de absolute uitblinkers was, kon de uitnodiging om voor zijn land te spelen niet lang uitblijven. Nu kon zijn leven niet meer stuk, hij speelde bij Ajax als publiekslieveling, hij werd in zijn land gezien als een held en hij kon zijn familie een beter leven geven. Toen hij voor het eerst de uitnodiging zag, heeft hij gehuild vanwege blijdschap. Nog nooit was hij zo vol van vreugde geweest. Hij keek op en zei: ''Dit is voor jou mijn vriend, dit is speciaal voor jou…''
Door zijn prestatie is het mij ook gelukt om weg te komen uit Soweto. Natuurlijk had ik van hem gehoord en het enige wat ik dacht was: waarom niet? Hij heeft bewezen dat hij het kan, dat het met hard werken mogelijk is een leven te leiden zoals je dat graag zou willen. Door hem wilde ik ook voetballen en door het voetballen kreeg ik zelf ook een contract aangeboden van diezelfde club. Toen ik het hoorde, was ik niet trots, was ik niet opgetogen. Nee, ik was dankbaar. Dankbaar voor hem, omdat hij mijn inspiratie was. Vandaag de dag nog, weten wij zijn naam. Vandaag de dag nog, is heel Zuid-Afrika hem dankbaar voor zijn prestaties. Hij heeft laten zien dat het niet stopt bij Mandela of Tutu. Hij heeft laten zien, dat dit pas het begin is. Het begin van het einde van een sprookje.
Steven Pienaar is voor mij één van de grootste helden uit Zuid-Afrika. Hij is een voorbeeld waar heel Zuid-Afrika hoop van heeft, met name Soweto. Het leven daar is hard en moeilijk, maar hij heeft het gehaald. En door zijn verhaal, kracht, moed en wil, heb ik het ook gehaald. En ik hoop dat op een dag heel Soweto, heel Zuid-Afrika eenzelfde verhaal zal hebben.
Pienaar, dank je wel.
