Nummer zeven
Iedere avond voor ik naar bed ging vertelt hij me verhalen over de tijd van Marco van Basten, Ruud Gullit en Frank Rijkaard bij I Rossoneri. Altijd luister ik gefascineerd naar zijn verhalen. Hij wilde altijd met mij naar het San Siro gaan, het stadion van Milan. Dan zal hij me laten zien hoe mooi de club wel is en wat voor geweldige voetballers er spelen. We zouden er tijdens die vakantie heen gaan, dan zouden we een stadiontour nemen zodat we alles konden zien. Mijn vader verzekert me op een avond dat ik een shirt zou krijgen van AC Milan, daar zeurde ik al de hele vakantie om. Hij zegt dat we bij het San Siro wel de fanstore zullen gaan, waar ik mijn shirt zal krijgen, met mijn achternaam en nummer zeven achterop, het nummer dat mijn vader altijd droeg toen hij actief was als voetballer.
Eindelijk was daar die dag. We gaan eerst naar het San Siro en 's avonds vliegen we naar huis. Mijn vader en ik kunnen ons geluk niet op terwijl we onderweg zijn naar Milaan. We zullen zo het stadion zien van onze favoriete club. En toen waren we er. Na eerst een paar rondjes om het stadion te hebben gelopen om het aan alle kanten te kunnen bekijken, zoeken we de ingang van het stadion. Hij is gesloten, er is een of andere verbouwing aan de gang. We kunnen onze ogen niet geloven. De dag waar we zó naar toe hadden geleefd, was compleet in het water gevallen. Mijn vader zei snel dat we volgend jaar weer zouden gaan, en dat ik dan mijn shirtje zou krijgen. Ik ben teleurgesteld, maar zie ook alweer uit naar volgend jaar, want ik wil nog steeds het stadion zien en een shirt van Milan hebben.
En toen kwam die zwarte dag, 28 november 2000. Thuis was ik aan het wachten tot mijn vader thuis zou komen, zodat we konden gaan eten. De bel ging. Er stond een man in pak aan de deur. Het was de baas van mijn vader. Hij vertelde mijn moeder iets waardoor ze moest huilen. Ik had geen idee wat er aan de hand was, maar inmiddels was mijn zus ook aan het huilen. Na een uur vroeg ik: `Waarom huil je zo mama?`. `Papa is dood Stan`. `Dood wat is dat? Betekent dat dat hij later thuiskomt?`. `Papa komt niet meer thuis Stan.` Het drong niet tot me door. Ik begreep niet waarom hij niet meer thuis kwam, ik kon het niet geloven. Ik heb heel vaak gevraagd waarom hij niet terugkwam. Maar hij was weg en kwam niet meer terug.
De eerste paar dagen daarna wist ik me geen raad. De voor mij meest belangrijke persoon in de wereld was dood. Het gevoel dat je dan hebt, dat is met geen woorden te beschrijven. Een paar weken later kwam mijn moeder naar me toe. Ze gaf me de ketting die mijn vader altijd droeg. Er hing eerst alleen een voetbalschoen aan, maar nu was er een voetballetje bij. Ze was er mee naar de juwelier geweest, en die had een beetje as van mijn vader in het balletje gedaan. Ze zei dat hij altijd had gewild dat ik die ketting zou krijgen wanneer hij er niet meer was. De ketting droeg ik met veel trots, het was het bewijs voor mij dat ik en mijn vader een speciale band hadden. En nu, in 2012, kom ik nog steeds regelmatig een paar oude kennissen van mijn vader bij RKVV Brabantia tegen. Ze vertellen mij dan vaak dat ik zo veel op mijn vader lijk, zowel als voetballer, als mens en qua uiterlijk. Dan ben ik altijd vervuld met trots dat ze dat zeggen.
Maar nog steeds is daar dat stekende gevoel dat ik nooit met mijn vader naar het stadion ben gegaan. Het was onze grote wens, die door één verbouwing en een bedrijfsongeval nooit is uitgekomen. De ketting draag ik nog altijd. Ik heb hem nooit afgedaan. Mede door die ketting heb ik het gevoel dat hij nog altijd bij me is, alleen niet meer in fysieke vorm.
Hij heeft ons wel verlaten, maar zal toch altijd bij me zijn.
