Barcelona-voetbal in Amsterdam
Natuurlijk kan een ploeg niet optimaal presteren als het lijdt onder vele blessures en het bestuurlijke gegooi met modder zoals dat bij Ajax het geval is. Maar de speelwijze die de man uit Hoorn met Ajax op de mat wil leggen, is niet haalbaar. Voor vrijwel geen enkele club in Europa. De Boer probeert met Ajax zo te spelen als het Ajax van 1995 en het Barcelona anno 2012. Het oogstrelende voetbal van de Spaanse grootmacht heet tegenwoordig niet voor niets 'Barcelona-voetbal'. Dat komt omdat er geen enkele andere club én zo mooi voetbal op de mat kan leggen, én vele prijzen in de wacht kan slepen.
Desondanks probeert De Boer een aanvallende, frisse en attractieve speelwijze erop na te houden. Een systeem met buitenspelers, een dragend middenveld en een spits die meevoetbalt. Het is duidelijk te zien dat De Boer zo probeert te spelen. Daar waar het in Spanje fantastische wedstrijden en fenomenale aanvallen oplevert, is het in Amsterdam niet om aan te zien. De reden daarvoor is simpel: het spelersmateriaal is by far niet toereikend voor zo'n speelwijze.
Het dragende middenveld, het begin van elke aanval en van essentieel belang voor het bewaken van de balans, stelt dit seizoen helemaal niks voor. Theo Janssen staat niet op zoals hij dat bij Twente deed. Eyong Enoh is simpelweg totaal niet geschikt voor Ajax. Vaak maakt hij onnodige overtredingen en in de omschakeling is hij véél te traag. En Christian Eriksen als spelbepaler is nog te inefficiënt en daarbij te jong om een heel elftal te dragen.
In de spits staat op het moment Siem de Jong. Beoogde eerste spits Kolbeinn Sigthorsson (die in zijn eerste wedstrijden zijn taken overigens naar behoren uitvoerde) is geblesseerd, en lijkt zich te moeten focussen op de volgende voetbaljaargang. De taak van de spits in dit systeem is simpel: ruimtes creëren en doelpunten maken. Maar De Jong creëert geen ruimtes, maar loopt ze dicht. Hij is immers van nature een aanvallende middenvelder, waardoor hij nog te vaak de neiging heeft zich te laten terugzakken.
De buitenspelers doen ook niet wat eigenlijk van hen verwacht wordt. Miralem Sulejmani op rechts is een aanval op het tempo, aangezien de Serviër stijf links is. Wanneer hij een steekpass krijgt, is het altijd eerst terugkappen en draaien, voordat er eindelijk een voorzet richting het strafschopgebied vliegt, een zone die de verdedigende ploeg dan meestal al weer helemaal onder controle heeft. Maar wanneer je hem op links zet, passeer je Derk Boerrigter, een van de betere spelers dit seizoen, en moet je Lorenzo Ebecilio (die in de jeugd al geen potten kon breken) of Aras Özbiliz, die het niveau (nog) niet aankan. Een dubbel dilemma voor De Boer dus.
De basis van het probleem ligt dus slechts deels bij de magere breedte van de ploeg. Het grote probleem is echter het spelsysteem. Ajax en De Boer moeten dus gewoon afstappen van het huidige systeem, en zich volledig gaan richten op volgend seizoen, wanneer er met de nieuwe formatie een nieuwe start kan worden gemaakt. Als we dit jaar dan direct Europees voetbal halen, is de voetbaljaargang voor mij een geslaagde geworden. En dan volgend jaar knallen. Zonder Barcelona-voetbal.
