Brazilië: Topselectie met problemen
Op het eerste gezicht is het Braziliaanse elftal één van de beste van de wereld. Met supervedettes als Maicon, Thiago Silva, Dani Alves en Alexandre Pato; wonderkinderen als Leandro Damiao, Paulo Henrique Ganso en Neymar heeft Brazilië geweldig spelersmateriaal. Daarnaast zijn vrijwel alle andere spelers een basisspeler bij een topclub. Denk daarbij aan spelers als Lúcio, Robinho, Felipe Melo, Júlio César en Michel Bastos. De selectie is daarnaast ook breed genoeg, wanneer bijvoorbeeld Thiago Silva uitvalt kan Juan zijn plaats in de defensie overnemen. Wanneer Júlio César geblesseerd raakt, kan de coach altijd nog een Diego Alves in het doel zetten. Geweldige selectie dus, op dat punt zijn ze echt niet minder dan landen als Spanje of Duitsland. Het elftal is ook heel goed in balans. Ze hebben een aantal fysiek sterke spelers als Lúcio, Felipe Melo en Maicon alsook beweeglijke spelers als Neymar, Robinho en Dani Alves.
Het is bij Brazilianen zowel een kwaliteit als een probleem: het temperament. Het komt ze heel goed van pas wanneer ze ergens nog in geloven met zijn allen. Dan kunnen ze net dat beetje extra brengen. Echter is het wel een probleem wanneer ze het ergens mee oneens zijn. In dat geval raken ze gefrustreerd en gaan ze rare dingen doen, getuige de rode kaart van Felipe Melo tegen Oranje. Wanneer ze dit niet zouden hebben ze in dat soort situaties veel meer kans om nog door te gaan, het is dan zaak je hoofd koel te houden en er een offensief uit te gooien. Nu zien we vaak dat ze daar niet meer mee bezig zijn, maar alleen maar gefrustreerd rondlopen. Daar helpen de bondscoaches de spelers ook vaak niet in. Iedereen heeft kunnen zien hoe toenmalig bondscoach Dunga helemaal uit zijn dak ging, hij was ook niet meer met de wedstrijd bezig, alleen maar met het onrecht dat hem werd aangedaan. Ze zijn eenvoudig gek te maken door de tegenstander. Dat weten spelers als bijvoorbeeld Mark van Bommel ook en die maken daar dan handig gebruik van.
Daarmee kom ik meteen op mijn volgende punt: de bondscoaches. Ze zien het verkeerd. Nu speelt Brazilië in een op papier verdedigende 4-4-2 formatie, waar ze naar mijn mening een meer aanvallende opstelling als 4-3-3 moeten spelen, met de punt naar achter. Nu spelen ze met twee controleurs op het middenveld, die zijn helemaal niet allebei nodig. Eentje is genoeg, dan kan eventueel Thiago Silva nog inschuiven om mee te helpen. De verdedigers zijn sterk genoeg om het af te kunnen met een controleur. Die verdedigende middenvelder moet dan Felipe Melo worden, die bij Galatasaray weer op de weg terug is. Dan kan in de plaats van nog een controleur een meer aanvallend ingestelde speler komen. Dan denk ik aan iemand als Lucas, die het uitstekend doet bij Sao Paulo. Dat is een snelle jongen die bovendien heel goed kan dribbelen. Verder kunnen ze Kaká dan op de andere plek van aanvallen middenvelder zetten. In de voorhoede kunnen Ronaldinho, Neymar en Leandro Damiao plaatsnemen, die doen het heel goed in Brazilië. Zo heb je een mix van ervaren spelers en jong talent. De bondscoach hoeft verder tactisch niet veel uit te leggen, enkel de besten het veld in sturen en ze koel houden.
En tot slot: de media. Als een jonge speler het goed doet net als Neymar nu, dan wordt hij continu in het nieuws gebracht. Er komt zodoende een heel grote lading op die speler terecht, waar sommige jonge spelers nog niet goed mee om kunnen gaan. Talenten moeten zich in de luwte van de gearriveerde spelers kunnen ontwikkelen, zodat ze later het voortouw kunnen nemen. Nu wordt van de jonge spelers te veel verwacht. Iedereen verwacht dat een jongetje van negentien jaar wel even het elftal op sleeptouw zal nemen, dat hoeft zo'n jonge speler nog niet. Als je geen druk op ze legt is de kans groter dat ze goed gaan presteren. Ze gaan dan ook vrijer spelen, waardoor het voetbal juist leuker wordt om naar te kijken.
Dus om terug te komen op mijn vraag: ze moeten mentaal sterker worden, nu zijn ze te makkelijk gek te maken. Dat kan bijvoorbeeld worden bereikt door een rustige bondscoach aan te stellen. Daarnaast moeten ze afstand nemen van het 4-4-2 systeem en overstappen naar een 4-3-3 systeem, waardoor ze aanvallender voetbal kunnen gaan spelen, het leuker wordt om naar te kijken en bovendien meer rendement zal hebben. Verder moet de media voorzichtig zijn met jonge spelers loven, zodat die zich in rust kunnen ontwikkelen. Op deze manier kunnen De Goddelijke Kanaries schitteren op het WK in eigen land in 2014.
