Hij, die als jongste kwam en als laatste gaat
Dat uitgerekend Seedorf degene is die straks als enige nog voetbalt zou je afgaande op dat WK niet zeggen. Seedorf en het Nederlands Elftal is namelijk nooit een gelukkig huwelijk geworden. Hij is weliswaar tot 87 interlands gekomen, maar afgaande op zijn kwaliteiten hadden dit er veel meer moeten zijn. Een vergelijkbare situatie dreigt te gebeuren met Robin van Persie die zijn hoge niveau ook niet of nauwelijks etaleert bij het Nederlands Elftal. Verder kwam daar nog bij dat Nederland, zeker in de jaren negentig maar moeilijk kon omgaan met de zelfbewuste houding van Seedorf. Hij barstte van het zelfvertrouwen en liep niet weg voor zijn verantwoordelijkheid. Dit kwam hem af en toe duur te staan. Na zijn gemiste penalty's in Oranje had hij zijn krediet verspilt bij het publiek. Pas de laatste jaren kan Nederlands meest succesvolle speler ooit rekenen op wat respect vanuit Nederland. Maar dit is nog lang niet het respect dat Seedorf verdient met zijn lange, imposante carrière.
Het professionele voetballeven van Seedorf begint in het seizoen 1992/93. De dan zestienjarige Seedorf debuteert in Ajax 1, dat een seizoen eerder nog de Uefa Cup heeft gewonnen. Wonderbaarlijk genoeg houdt hij zich makkelijk staande. Meteen is het duidelijk dat het om een exceptioneel talent gaat. Iedereen lijkt zich hierover te verbazen behalve Clarence Seedorf zelf. Het is gewoon een stap in de carrière die hij voor ogen heeft. Op vijftienjarige leeftijd sprak hij in een filmpje voor Barend & Van Dorp de hoop uit het WK van 1994 te willen halen. Dit is een behoorlijke doelstelling voor een jongen van vijftien. Maar wie Clarence zou zien en zou horen praten zou denken dat hij al tegen de dertig zou lopen. Hij sprak op een manier die totaal niet paste bij een jongetje van vijftien en al snel werd dit bestempeld als arrogant. Zeker in een tijd waarin types als Giudetti nog niet bestonden en je als jonge jongen nederig diende te zijn. Uiteindelijk zou hij het WK van 1994 nog niet halen , maar lang hoefde hij niet te treuren. Hij groeide uit tot basisspeler bij Ajax en won in 1995 de Champions League.
Daarna werd het tijd voor Seedorf om de landsgrenzen over te trekken. Als negentienjarige, maar met drie seizoenen Ajax en een Champions League op zak. Sampdoria werd zijn volgende club. Hier zou Seedorf maar één seizoen spelen voordat hij vertrok naar Real Madrid. Bij Real Madrid werd Seedorf in zijn eerste seizoen direct kampioen van Spanje. Maar het absolute hoogtepunt in deze periode was het winnen van zijn tweede Champions League. In de nieuwe Amsterdam Arena versloeg hij het Juventus van oud- teamgenoot Edgar Davids. Seedorf speelde meer dan verdienstelijk maar kreeg toch te maken met fluitconcerten van de Nederlandse supporters op de tribune. Dit was voor hem een harde kennismaking met de Nederlandse opinie. Dit ritueel zou later zichzelf nog een paar keer herhalen als Seedorf voor de Champions League ergens in ons land te bewonderen was.
Na nog een periode bij Internazionale stapte Seedorf in 2002 over naar stadsgenoot AC Milan. Dat hij binnen afzienbare tijd op meer respect kon rekenen van de Inter- aanhang dan van de supporters in Nederland was veelzeggend. Bij AC Milan bleek Clarence Seedorf helemaal op zijn plek. AC Milan is een warme familie waar de kern bestaat uit spelers die al jaren trouw zijn aan de club. Seedorf werd in deze familie opgenomen en kreeg het respect dat op zijn plaats was bij een voetballer van zijn statuur. Al tien jaar is hij een onbetwiste basisspeler bij één van de grootste clubs ter wereld. Hij toont jaar in, jaar uit, aan nog mee te kunnen met de wereldtop. Hij staat nu soms tegenover spelers die nog geboren moesten worden toen hij al profvoetballer was. Dit geeft wel aan hoe lang Clarence Seedorf al aan de wereldtop staat. Daarnaast is hij er als enige Nederlandse speler in geslaagd om vier keer de Champions League/ Europacup 1 te winnen. Een indrukwekkende prestatie, des te meer omdat dit met drie verschillende clubs gelukt is.
Beetje bij beetje begint er in Nederland meer respect te komen voor de persoon Clarence Seedorf. Ook zijn gedrag wordt nu meer gewaardeerd dan voorheen. Dit komt omdat Seedorf nu pas een leeftijd heeft die bij zijn gedrag past. Vroeger gedroeg hij zich 'te volwassen' en in plaats om hier je petje voor af te nemen vond men het makkelijker om hem af te maken zodra hier een mogelijkheid voor was. Dat Seedorf niet meer in Nederland wil voetballen verbaasd me dan ook helemaal niks en is eeuwig zonde. Maar wat hoop ik dat Seedorf met AC Milan nog een Champions League op zijn naam weet te schrijven. Om heel Nederland nog één keer de mond te snoeren en wat zou het Nederland dan sieren als hij een groots afscheid krijgt. In een bomvolle ArenA met 50.000 man die nu niet fluiten maar juichen. Dat Seedorf eindelijk het respect krijgt dat hij verdient.
