Het Engelse voetbal is doodziek
Zo'n compleet thuisgeboren elftal met zo'n prijs is toch eigenlijk wel het ultieme dat je kan bereiken en het is bijna uniek. Arsenal en Barcelona pretenderen wel opleidingsclubs te zijn, maar ook daar wordt voor veel geld aan spelers weggekocht. Maar dat is ook geen probleem. Het voetbal is nou eenmaal ook geglobaliseerd. Het is nu haast onmogelijk om met elf spelers uit Amsterdam, uit Londen, uit Parijs, uit Madrid, de Champions League te gaan winnen.
Dan nu de clou. Woensdag was de halve finale in de NextGen-series tussen Liverpool en Ajax. Voor de duidelijkheid, dat is een toernooi voor voetballers tot achttien jaar en is een soortement van mini-Champions League. Ik was goed benieuwd naar de grote talenten van beide clubs. Echter was het geen wedstrijd. Liverpool kon Ajax geen partij bieden. Sterker nog, Ajax had meer moeite met FC Den Bosch dan met Liverpool. Het eindigde 6-0 voor de Amsterdammers. Dat was dan wel enigszins geflatteerd, maar de boodschap was duidelijk. Het was geen wedstrijd.
Dan nu het schrijnende aan het verhaal: Liverpool is één van de beste jeugdploegen van Engeland. In het klassement staat de ploeg van Rodolfo Borrell derde, zonder participatie in de energieslurpende NextGen-series zou dat zomaar hoger geweest kunnen zijn. De conclusie was snel getrokken. Het Engelse voetbal is ziek en niet een beetje. Op deze manier zijn jeugdelftallen in Engeland een verspilling van moeite en tijd.
Als je de uitkomsten van een onderzoek van het kwaliteitstijdschrift FourFourTwo uit augustus bekijkt zal je sneller begrijpen waar het gebrek aan talentvolle Engelse spelers, het gebrek aan eigen jeugd bij Engelse clubs vandaan komt. Want de cijfers zijn schokkend. Het gemiddelde aantal trainingsuren dat een Engelse jeugdspeler bij een club krijgt is 3,760. Spaanse spelers hebben 4.880 uur. Fransen krijgen 5.740 uur en 'top of the building' is Nederland met 5.940 uur. Opeens is de 6-0 afslachting geen gek verschijnsel meer.
Maar de cijfers houden hier net op. Een zwemmer van vijftien krijgt in Engeland vijftien trainingsuren per week. Een voetballer is echter wettelijk gelimiteerd tot anderhalf uur per dag, gemiddeld komt het tot vijf uur per week. Barcelona en andere Spaanse clubs mogen spelers ieder uur van de dag coachen op welke manier ze ook maar willen.
Aan deze feiten kan een Engelse jeugdopleiding niet veel doen. Het houdt echter niet op. Het mismanagement is verbazingwekkend. Spelers van elf jaar oud gaan in Engeland al op het grote voetbalveld spelen, waardoor loopvermogen en snelheid belangrijker worden dan techniek en passing. Ter vergelijking, in Spanje is het dertien jaar oud, Frankrijk pas veertien en Duitsland, momenteel een lichtend voorbeeld qua opleiding, pas vijftien jaar oud. Er wordt veel geld uitgegeven voor bekers en premies voor winnaars van jeugdtoernooien. Dat stimuleert enkel het verkiezen van grote, sterke spelers boven technici.
Engeland heeft slechts 5.796 gediplomeerde trainers. In Spanje zijn dat er 23.995, Italië heeft er 29.240 en de koploper is ook hier Duitsland met 34.970. Met het geld dat Chelsea voor Fernando Torres overhad zou je alle jeugdopleidingen in de Championship, League One en League Two een jaar kunnen laten runnen zoals ze nu doen.
Want geld is het probleem niet. Of misschien juist wel. Liverpool verdient jaarlijks meer geld uit de sponsordeal met Standard Chartered dan Ajax aan haar spelersgroep betaalt. Geld maakt lui en daardoor geeft men liever veel geld uit voor spelers die weinig toevoegen. Kijk maar eens hoeveel spelers er zelf opgeleid zijn doorgebroken in de afgelopen vijf jaar bij Chelsea, Liverpool en Manchester United die nu nog bij de club spelen. Niet veel.
Bij Chelsea alleen Ryan Bertrand, een reservelinksback. Bij Manchester United Jonny Evans, Danny Welbeck en Tom Cleverley. Enkel die laatste is basisspeler. Bij Liverpool is het niet veel beter. Jay Spearing en Martin Kelly zijn de enigen die je regelmatig ziet. Dat is niks om vrolijk van te worden. Bij gevolg heeft het Engelse elftal geen enkele echte topspeler in haar gelederen. Wayne Rooney is in principe topniveau, maar dat haalt hij nooit constant.
Steven Gerrard, Frank Lampard, Paul Scholes, Ryan Giggs, Jamie Carragher, John Terry. Een generatie zelfopgeleide topspelers loopt op zijn einde. De opvolging is nauwelijks geregeld. Dat een domme kracht als Scott Parker basisspeler bij Tottenham Hotspur is mag al een wonder heten. Dat hij aanvoerder van het Engelse elftal is vertelt je alles wat je moet weten.
Deze luiheid van technisch directeuren, die liever met bankbiljetten zwaaien dan fatsoenlijk jeugdbeleid maken, kan de Premier League op korte termijn opbreken. Ooit zijn de bankbiljetten op en dan is het Plan B non-existent. Nogmaals, ik ben niet zo naïef om te denken dat we het Celtic uit de jaren zestig kunnen regenereren, maar dit gaat wel heel ver.
Je gaat mij niet vertellen dat er in Nederland, Spanje, Frankrijk en Duitsland continu talenten rondlopen en in Engeland door één of ander freak accident niet. Het gaat erom dat de jeugdopleidingen zich meer op voetbal en minder op fysiek gaan richten. Anders zal de Premier League langzaam haar autoriteit verliezen en zal het nationale team van het moederland van het voetbal zich moeten behelpen met spelers van gênant niveau zoals Gareth Barry.
