Nog 13 dagen tot het EK: 'Boys in Green' dromen van een stunt
KWALIFICATIEROUTE
De loting had lastiger gekund voor Ierland. De ploeg van bondscoach Giovanni Trapattoni moest het in Groep B van de kwalificaties opnemen tegen 'zwakke broeders' Andorra, Macedonië en Armenië, outsider Slowakije en favoriet Rusland. De eerste twee wedstrijden werden gewonnen (0-1 uit bij de latere verrassing van de groep Armenië en 3-1 thuis tegen Andorra), waarna de eerste grote test op het programma stond: thuis tegen het Rusland van Dick Advocaat. Onder leiding van Kevin Blom kwamen de Russen op 0-3, waarna Ierland zich nog wel terugvocht in de wedstrijd maar niet verder kwam dan 2-3.
Na twee gelijke spelen tegen Slowakije (1-1 en 0-0) en een dubbele overwinning op Macedonië (2-1 en 0-2) stond de misschien wel allesbeslissende wedstrijd voor de groepswinst op het programma: het uitduel met Rusland. De Ieren gooiden alles op de verdediging en sleepten een doelpuntloos gelijkspel uit het vuur, in de hoop dat Rusland in de daaropvolgende uitwedstrijd tegen Slowakije punten zou laten liggen. Dat gebeurde niet (de ploeg van Advocaat won met 0-1) en daardoor besloten the Boys in Green de groepsfase, ondanks een 2-1 zege op Armenië in de slotwedstrijd, als tweede.
Ierland moest zich via de play-offs zien te plaatsen voor de eindronde en ook nu was de loting in het voordeel van de eilandbewoners. De op papier zwakste tegenstander van de mogelijke opponenten kwam uit de koker, want de loting koppelde Ierland aan Estland en daarmee werd bijvoorbeeld Turkije ontlopen. Al in de uitwedstrijd werd het tweeluik beslist: door doelpunten van Keith Andrews, Jonathan Walters en Robbie Keane (2) werd het 0-4 en daarmee was de thuiswedstrijd gedegradeerd tot formaliteit. Met de handrem erop speelde het team zich onder het toeziend oog van 51.000 uitzinnige landgenoten naar 1-1 (onder leiding van Björn Kuipers) en daarmee was plaatsing voor het EK, voor het eerst in 24 jaar, een feit.
DE BONDSCOACH
Wat er in Polen en Oekraïne ook gebeurt, Ierland komt sowieso in de recordboeken. Of meer precies, de 73-jarige in Italië geboren bondscoach Giovanni Trapattoni (Cusano Milanino, 17 maart 1939) schrijft zijn naam bij in de annalen van het toernooi: de oefenmeester zal namelijk de oudste coach ooit worden met een land onder zijn hoede tijdens een EK. Al in 1975 (toen was Slaven Bilic, bondscoach van groepstegenstander Kroatië, zeven jaar oud) kreeg Trap de leiding over het eerste elftal van AC Milan. Het was het begin van een mooie carrière die hem zou leiden langs onder meer Juventus, Internazionale, Bayern München en Benfica. Het maakte van hem een van de meest succesvolle en gewaardeerde trainers uit de historie van de voetballerij.
Zo is Trapattoni een van de twee trainers, naast wijlen Ernst Happel, die in vier verschillende landen (Italië, Duitsland, Portugal en Oostenrijk) de landstitel met een club wist te pakken. In totaal verzekerde Trapattoni zich van het enorme aantal van tien landstitels. Bovendien is hij de enige trainer ooit die alle internationale clubtoernooien van de UEFA wist te winnen: hij was de sterkste in de Europa Cup I, de Europa Cup II, de UEFA Cup, de Europese Super Cup en tot slot was hij de sterkste in de wereldbeker voor clubteams. Niet alleen vanwege de prijzenregen is hij mateloos populair, maar ook door zijn gevleugelde uitspraken, bijzondere persconferenties en bij tijd en wijle opmerkelijke gedrag.
Vooral de persconferentie die hij belegde als hoofdtrainer van Bayern München op 10 maart 1998 is legendarisch. Vol overgave brandde hij een aantal spelers af en de beelden van dat persmoment zijn tot op de dag van vandaag een grote hit op Youtube. Het zieltogende Ierland kon wel een trainer van naam gebruiken en dat was voor de bond reden om Trapattoni in 2008 aan te stellen als keuzeheer. Het lukte hem door de bekende handsbal van Thierry Henry niet om het land te kwalificeren voor het WK 2010 (Ierland verloor de beslissende play-off met 2-1 van Frankrijk; Henry maakte in blessuretijd een doelpunt na een opzettelijke handsbal), maar in 2012 is de coach wél aanwezig. Gelukkig maar.
HET TEAM
Het woord 'team' geeft precies de kracht van de nationale ploeg van Ierland aan: het is een echt team. Echte wereldtoppers heeft de ploeg niet in gelederen, maar onder het motto 'samen staan we sterk' is de equipe voor ieder land geen fijne tegenstander om tegen te spelen. Vrijwel alle spelers opereren in de Engelse Premier League of zelfs de Championship en dat doen ze niet bij de topploegen, maar bij clubs als Sunderland, Wolverhampton Wanderers en Stoke City. In de achterhoede lijken Richard Dunne (Aston Villa) en John O'Shea (Sunderland) zeker van een basisplaats, terwijl ook Stephan Ward (Wolverhampton Wanderers) regelmatig mag opdraven. Daarnaast komen Stephen Kelly (Fulham) en Sean St. Ledger (Leicester City) geregeld voor in de plannen van Giovanni Trapattoni.
De oefenmeester speelt steevast in een 4-4-2-formatie met vier middenvelders op lijn. De samenstelling van de middenlinie was de voorbije interlands eigenlijk altijd hetzelfde: Aiden McGeady (Spartak Moskou), Glenn Whelan (Stoke City), Keith Andrews (West Bromwich Albion) en Damien Duff (Fulham). Ook Stephan Hunt van the Wolves en, mits fit, Evertonian Darron Gibson zijn kandidaten voor een basisplaats. Het moge duidelijk zijn dat de buitenste middenvelders voor de creativiteit moeten zorgen, terwijl het centrale duo de balans moet bewaken.
In de aanvalslinie is er eigenlijk nog maar één plekje beschikbaar voor spitsen in de jacht op de basiself, want een van de twee posities is vergeven aan aanvoerder Robbie Keane. De 31-jarige aanvaller speelt in de herfst van zijn carrière bij Los Angeles Galaxy in de Verenigde Staten, maar liet dit seizoen tijdens een korte huurperiode bij Aston Villa nog zien het kunstje niet te zijn verleerd. Het heeft er alle schijn van dat de sterspeler gezelschap krijgt van Shane Long (West Bromwich Albion) of Jonathan Walters van Stoke City. Wie Trapattoni ook opstelt, de spitsen zullen bergen werk moeten verzetten. Zeker in de groepswedstrijden tegen Spanje en Italië zullen kansen schaars zijn en wordt er meer gevraagd van de aanvallers.
DE STERSPELERS
Ierland is geen land dat een traditie heeft van absolute topspelers. De ploeg moet het bijna altijd hebben van vechtlust, teamgeest en een groot enthousiasme. Dat voormalig Manchester United-controleur annex breker Roy Keane wordt gezien als beste Ierse speler aller tijden zegt in dat opzicht genoeg. Tegenwoordig is Robbie Keane de grote man in de Ierse voetbalwereld. De 31-jarige spits is misschien wat op zijn retour, want hij kende zijn beste periode tussen 2002 en 2008 bij Tottenham Hotspur en speelt tegenwoordig voor het Amerikaanse Los Angeles Galaxy. Tijdens een korte huurperiode bij Aston Villa dit seizoen liet de aanvaller echter zien nog altijd op het hoogste niveau mee te kunnen.
Keane zal er alles aan doen om te gaan vlammen op het eindtoernooi. Gezien zijn leeftijd is het misschien al zijn laatste toernooi en bovendien: Ierland plaatst zich niet zo vaak voor een eindronde. Keane is overigens nu al topscorer aller tijden van zijn land, hij produceerde al 53 treffers voor de in het groen gestoken ploeg. Een andere voetballer om rekening mee te houden is vleugelspeler Aiden McGeady, misschien wel de meest begenadigde speler van de selectie. McGeady was sterspeler van het Schotse Celtic, alvorens
