Een generatie wordt verpest
Jammer genoeg hebben wij Nederlanders een volledig incapabele bondscoach. Een bondscoach die sympathiek overkomt en in het begin van zijn periode als coach van het nationale elftal het voordeel van de twijfel kreeg. Een rustige man, die zo op het eerste oog goed om kon gaan met de ego'tjes die ons Nederlands elftal rijk is. Door zijn prestatie op het Wereldkampioenschap ik Zuid-Afrika kreeg hij de algemene opinie achter zich, waardoor hij inmiddels als half-god gezien wordt.
In mijn ogen is Bert van Marwijk echter onze slechtste bondscoach in jaren. Ik mag dan wel jong zijn en weinig mee hebben gekregen van sommige bondscoaches uti het verleden, ik kan mij niet voorstellen dat ze zoveel kinderlijke fouten maken als Bert van Marwijk. Voor mij typeerde de uitspraak van de commentator in de verloren wedstrijd tegen Bulgarije dit uitstekend: ''Het gat tussen Klaas-Jan Huntelaar en Sneijder is wel heel groot.'' Dat een commentator dit wel ziet en onze bondscoach niet, geeft het hele probleem haarfijn aan.
Onkunde, zo zou ik de fouten van Bert van Marwijk willen noemen. Het opstellen van Wesley Sneijder als 'nummer 10' bijvoorbeeld, terwijl hij nooit achter de spits komt voor een korte combinatie. Op het WK, waarbij hij de hemel in werd geschreven, speelde Sneijder de bal in 90 minuten gemiddeld twee keer naar de spits. Een nummer 10 dient juist het maatje van de spits te zijn, constant korte combinaties aan te gaan met zijn compaan. Met Van der Vaart hebben wij hier een uitstekende speler voor, maar Bert ziet het niet of wil het niet zien.
Ook in de wedstrijd tegen Bulgarije was het weer zo duidelijk dat de spits, in dit geval Huntelaar, een nummer 10 nodig had, dat ik het mij nog afvraag of Van Marwijk het niet ziet. Ik denk dat Van Marwijk het niet wil zien. Hij wil Sneijder per se op 10 houden, omdat Sneijder een speler is die niet makkelijk omgaat met een rol in de luwte. Terwijl Sneijder op een iets controlerendere positie ook uitstekend zijn prachtige counter-ballletjes zou kunnen geven, terwijl Van der Vaart dan de spits zou kunnen ondersteunen.
Het lef ontbreekt echter bij Van Marwijk om een controlerende middenvelder op te offeren voor een aanvallender speelconcept. Opvallend, aangezien we bij onze concurrenten Duitsland en Spanje uitstekend kunnen zien dat dit het veldspel ongelofelijk ten goede komt. Zal dit gebrek aan lef te maken hebben met het feit dat Mark van Bommel tijdens kerstavond bij Bert aan tafel zit? Wie weet, maar ik denk dat het heel goed mogelijk is van Bommel een linie naar achter te halen. Zijn in een keer alle problemen opgelost, maar voor een dergelijke beslissing is lef nodig. En lef, dat is hetgeen wat ontbreekt bij onze bondscoach.
Het hele gedoe rondom Urby Emanuelson is nog zoiets. Emanuelson is van nature geen linksback en hij heeft bij Ajax door zijn laksheid dramatische wedstrijden gespeeld op die positie. Inmiddels heeft hij echter een ongelofelijk goede ontwikkeling doorgemaakt bij AC Milan, waarbij hij zelfs voor langere tijd een basisplaats heeft veroverd. Een jongen die wekelijks op absoluut topniveau traint en bij ons op de linksbackpositie kan spelen, wordt niet eens uitgenodigd. Weer een teken van het ontbreken van lef bij onze bondscoach: hij kiest voor een meer verdedigend ingestelde back, omdat hij geen enkel risico wil nemen.
Het gevolg van deze keuzes van de bondscoach, gecombineerd met het opstellen van een anti-voetballer als Dirk Kuyt in de aanval ten koste van rasvoetballers, heeft als gevolg dat wij als Nederlands elftal compleet afhankelijk zijn geworden van individuele bevliegingen. Als tegenargument kan men gebruiken dat dit het Nederlands elftal de WK-finale opgebracht heeft, maar daarbij moet wel vermeld worden dat het nodige geluk aanwezig was. Het elftal van Griekenland was na het EK van 2004 ook niet ineens een goed voetballend topteam, op basis van een toernooi.
Bert van Marwijk heeft na vier jaar als bondscoach, het nog niet voor elkaar gekregen met deze gouden generatie enige structuur in het positiespel aan te brengen. Het positiespel, waar wij in het buitenland bekend om staan en om alom om geroemd worden. In plaats daarvan heeft hij er een vechtmachine van proberen te maken, wat gezien het resultaat op het WK hem gelukt scheen te zijn. In de laatste wedstrijden lijkt het er echter steeds meer op dat dit meer op geluk rustte, dan op pure kwaliteit van de bondscoach. Hij houdt zich vast aan zijn vaste patronen op posities, maar deze patronen lijken de juiste niet te zijn. Het lijkt schier onmogelijk nog een keer zoveel geluk te hebben met blunderende keepers en een makkelijke loting.
Het is zo ongelofelijk jammer dat deze bondscoach onze huidige generatie zo verpest. Met een opstelling met aanvallende spelers die allemaal uitblinkers zijn bij Europese topteams, had het toch mogelijk moeten zijn om fatsoenlijk positiespel op de mat te leggen. Ook daarmee valt onze verdediging te ontlasten: dat is hetgeen waar wij als Nederlanders bekend om zijn en vele malen om geroemd zijn. Het zou zonde zijn om verdedigend voetbal te blijven spelen omdat het met een flinke dosis geluk voor resultaat heeft gezorgd op een toernooi. In plaats daarvan moet we terug, terug naar aanvallend voetbal waarbij onze rasvoetballers op de juiste posities komen te staan. Ik heb de moed al opgegeven, maar het zou mooi zijn als Van Marwijk dit alsnog op tijd inzien. Anders is deze generatie geweldige voetballers verpest door de lafheid van onze bondscoach.
