Vader van het Turkse voetbal
Binnen de grenzen van Turkije komen zulke verhalen vaak voor. Kleine kinderen raken hun vader kwijt, omdat de patriottische denkwijze sterk wordt gehanteerd door de Turken. Eerst komt het geloof, daarna het vaderland en als laatst de familie en andere relatievormen. Met de tijd bouwt Hakki twee interesses op, leger en voetbal. Daarom is het best logisch dat Hakki in het legerteam te vinden is. Hij is erg sterk, balvast, doelgericht en hij heeft de winnaarmentaliteit van zijn vader geërfd. Het duurt niet lang tot Besiktas voor de deur van Hakki staat.
De 21-jarige Hakki speelt nu in het zwart-wit tenue van Besiktas. Het lijkt alsof hij jarenlang dit tenue heeft gedragen. Het tenue past hem precies. De kleuren zwart en wit geven het karakter van Hakki goed weer. Het is de ene of de andere. Er is geen tussenweg voor hem. Zijn karakter heeft geen plek voor leugens, zwartmakerij en bedrog. Bij Hakki draait alles om fair play en broederschap. Vanwege zijn vechtersmentaliteit en oprechte houding wordt Hakki enorm gewaardeerd door de supporters van Besiktas. Het publiek heeft erg veel gezag voor Hakki. Het duurt niet meer lang tot Hakki de bijnaam 'Baba' krijgt. Baba betekent vader in het Turks.
Elke keer als 'Baba Hakki' de bal aangespeeld krijgt, heeft hij zijn handen wijd openstaan om de bal af te schermen. Als hij even niet kan scoren, schakelt hij over naar een andere tactiek. Zodra hij de bal krijgt, lokt hij alle verdedigers naar zich toe om zijn medespelers vrij te spelen. Al gauw staan er drie à vier spelers om Hakki heen, maar niemand valt hem aan. Het spel valt stil.. De tegenstanders durven het niet. Het is niet uit angst, maar de tegenstanders hebben te veel respect voor hem. Ze staan voor een legende, een straatvoetballer met eigen regels, een gentlemen met hartverwarmende blik, een soldaat met hand gebreide vest.
Wat maakt hem zo mythisch? Waardoor verdient 'Baba Hakki' zo veel respect en gezag? Hij is een grootheid die zijn mede- en tegenstanders en supporters met respect behandeld. Als spelers een fout maken, dan schreeuwt hij niet. Hij loopt rustig naar diegene toe om hem instructies te geven over hoe het wel moet. In zijn ogen is voetbal alleen maar genieten. Het gaat bij 'Baba Hakki' alleen maar om de leuke kanten van voetbal. Als de supporters beginnen met vloeken en schelden, dan stopt hij het spel en loopt hij naar de tribune toe en zegt: 'Of jullie kijken naar deze wedstrijd zonder te vloeken of jullie gaan opdonderen!' Na de hervatting hoor je overal: 'Sjjjjttt, laten we Baba Hakki niet boos maken.' Zijn autoriteit en gezag zorgen ervoor dat iedereen respect voor hem heeft.
Naast zijn autoriteit is hij erg nederig. Hij gaat er altijd vanuit dat zijn tegenstanders welwillend en eerlijk zijn. Daarom twijfelt hij geen enkel moment over de eerlijkheid van zijn medemens. Als het een handsbal is, dan is dat zo. 'Baba Hakki' liegt niet voor een extra doelpunt of overwinning, want hij leeft voor zijn trots, zijn eer en zijn opgebouwde status. We zullen een voorbeeld erbij pakken. Een zomerse dag in het Seref stadion (voormalige thuisbasis van Besiktas). Besiktas speelt tegen eeuwige rivaal Fenerbahce. 'Baba Hakki' en consorten laten alle hoeken van het veld zien aan de spelers van Fenerbahce. Het staat 2-0 voor Besiktas. Op een gegeven moment kan hij het niet meer aanzien. Hij loopt naar de aanvoerder van Fenerbahce toe en fluistert het volgende in het oor van de aanvoerder: ´Zeg tegen je medespelers dat ze zich moeten oppakken. Wij zijn rivalen van elkaar, dus wij moeten de supporters een leuke vertoning bezorgen. Kom op!´ Met deze actie vertoont hij zijn nederigheid.
Normaalgesproken komt de club voor de speler, maar bij ´Baba Hakki´ ligt dit anders. Vrijwel altijd maakt de club een speler groot, maar is dit ook te zeggen over ´Baba Hakki´ en Besiktas. Er valt veel te zeggen over dit onderwerp, maar wat vast staat, is dat hij één van de eerste grondleggers van het Turkse voetbal is. Hij was de ultieme modelprof voor clublegendes als Metin Oktay en Lefter Küçükandonyadis. Hij was/is de grote reden voor Besiktas supporters om juist voor het zwart-wit tenue te kiezen. Het was zo dat 'Baba Hakki' zijn sterke persoonlijkheid en zijn wijze lessen achterliet voor zijn volgelingen.
Jammer genoeg zijn de bovengenoemde karakteristieke eigenschappen verdwenen uit het huidige Turkse voetbal. De erfenis van ´Baba Hakki´ is overgenomen door volgevreten bestuurders die ons voetbal kapot hebben gemaakt met hun geniepige praktijken. De commerciële belangen van hen hebben de twintig waardevolle voetbaljaren van 'Baba Hakki' in één klap weggewuifd. Waar clubhelden als Hakki Yeten, Zeki Sporel en Sükrü Gülesin ons voetbal hebben ontdekt en legendes als Metin Oktay, Lefter Küçükandonyadis, Can Bartu en Turgay Seren hebben doorontwikkeld, hebben de rijkaarden zonder voetbalkennis ons voetbal kapot gemaakt en vernield. Het Turkse voetbal zal jullie als een zwarte vlek herinneren.
Het blijkt dat het schandaal zich niet in het veld heeft gemengd, maar vrijwel iedereen weet dat het heeft plaatsgevonden. Miljoenen harten en zielen zijn voor de gek gehouden. Maandenlang hebben de onschuldige fans naar houvast gezocht. De bestuurders hebben elke keer weer een smoes bedacht om de fans hart onder de riem te steken. Hebben ze ook hun eigen hart gelucht?
Als de spitsen van de hemel - Hakki Yeten, Metin Oktay en Lefter Küçükandonyadis - in staat waren, hadden ze dit niet toegelaten..
