Een nieuwe start
Ongeveer twee uur na ons vertrek uit België zullen we aankomen in de luchthaven Leonardo Da Vinci, ook wel bekend als Fiumicino. De plaats waar ook vele voetballers aankomen, om van daaruit te vertrekken naar een kantoor om hun vers contract te ondertekenen en vanaf dan deel uit te maken van onze prachtige club: AS Roma.
José Rodolfo Pires Ribeiro, beter bekend onder zijn voetbalnaam Dodo, was de eerste die deze zomer een contract mocht ondertekenen. De twintigjarige verdediger die overkomt van de Braziliaanse topclub Corinthians was de eerste transfer die AS Roma realiseerde deze zomer. En daar bleef het vooralsnog niet bij. Dodo werd gevolgd door zijn landgenoot Jonatan Lucca, de Griek Panagiotis Tachtsidis, die twee hele grote talenten blijken te zijn, en de Amerikaanse international Michael Bradley, die overkomt van Chievo Verona.
Na de eerdere definitieve vastlegging van die andere Braziliaan Marquinho, zijn dit tot nu toe de transfers die AS Roma deze zomer realiseerde. Terwijl Juventus zich kwalitatief goed versterkt en AC Milan zijn beste voetballers van de hand doet, denk ik dat wij als rood-gele supporters tevreden mogen zijn. Hoewel Italiaans international Fabio Borini en de Braziliaanse verdediger Juan de Romeinse deur achter zich dichttrokken en het vliegtuig naar respectievelijk Engeland en Brazilië namen, is er vooralsnog geen reden tot paniek.
Maar was het niet Walter Sabatini die ons een grote naam beloofde? Dat bracht de geruchtenmolen flink op hang en onze hoofden op hol. Namen als Nilmar, Giuseppe Rossi, Christian Eriksen, Angelo Ogbonna, Mattia Destro en anderen zouden onze club komen versterken, na een minder seizoen. Een voetbaljaar dat nog niet eens zo slecht was, als je rekening houdt met het feit dat er zowel een nieuwe trainer als nieuwe spelers werden gehaald die de Serie A nauwelijks tot niet kenden.
De voetbalfilosofie van Luis Enrique bleek geen succes te zijn, al had hij daarvoor, in mijn ogen althans, niet genoeg tijd voor genomen. Maar de gigantische druk die de media op hem uitoefende was natuurlijk geen pretje. Roma was plots geen Italiaanse topper meer. Onze trots werd voorbijgestreefd door clubs als Napoli, Udinese en zelfs onze eeuwige rivaal Lazio. Iedereen die ook maar iets heeft te maken met de Giallorossi zint op eerherstel. AS Roma ís en blijft een topclub.
De ommekeer begon met de aanstelling van de nieuwe coach Zdenek Zeman. Een man die onze club kent, de trainer die nota bene ons wonderkind Francesco Totti groot heeft gemaakt. Bij Pescara bewees hij jonge spelers uitstekend uit te spelen, wat zeker een troef is bij AS Roma, waar er ook heel wat jonge spelers rondlopen en jonge talenten die hopen een kans te maken op een plek bij het eerste team. Denk maar aan Nicolas Lopez, Alessio Romagnoli en Federico Viviani uit de Primavera, maar ook aan de nieuwe aanwinsten, zoals Dodo en Tachtsidis, en hoogstwaarschijnlijk de jonge Italiaanse spits Mattia Destro.
Er heerst vooralsnog nog wat onduidelijkheid rond de tactiek die Zeman zal gebruiken, en vooral rond de rol die Il Capitano zal toebedeeld krijgen. Maar wat volgens mij zeker zal gaan gebeuren, is dat zowel Erik Lamela als Miralem Pjanic dit seizoen heel belangrijk zullen worden voor AS Roma.
Er waait dus een nieuwe wind doorheen onze geliefde club. Het is reikhalzend uitkijken naar de aankopen die Roma nog zal doen deze zomer en naar de start van het nieuwe seizoen. De uitslagen van de eerste twee oefenwedstrijden die AS Roma achter de rug heeft tijdens de voorbereidingen stemmen me enigszins gerust. Er werd overtuigend met 9-0 gewonnen van Riscone en met 2-0 van CS Turnu Severin. Echte graadmeters zijn dit natuurlijk nog niet, maar de jongens tonen zich alvast strijdlustig en willen er echt voor gaan. Getuige de uitspraken van Bojan en Pjanic, die maar één iets willen: de Scudetto terug naar Rome brengen. Iets waar ik, en zoveel andere gepassioneerde Roma-fans na zoveel jaren naar hunkeren.
