Messi, Messi en nog eens Messi
Voor clubs die tegen Barcelona spelen geldt er alleen maar één opdracht: het uitschakelen van Messi. Nadat deze missie succesvol is uitgevoerd is Barça kwetsbaarder dan ooit. Hetgeen is de aanleiding voor het schrijven van deze Clubexpert. Er wordt gesproken over het einde van een Barça-tijdperk. Maar in mijn ogen is het juist het einde van een alleenheerschappij van Messi. De afhankelijkheid van Messi moet drastisch afnemen. Een nieuwe sterspeler moet rijzen. Voor één van de huidige spitsen van Barça lijkt het onmogelijk om deze rol te vervullen. Laten we eerlijk zijn, een Thiago Silva of Mats Hummels zal echt niet bibberen van ene Pedro Rodríguez. Een speler met een reputatie als angstgegner moet worden gehaald. Een speler die als doel heeft Messi van de troon te stoten, niet bang is voor zijn status en de absolute sterspeler van Barça wil worden. Hetgeen lijkt wel absurd, maar een speler met die instelling heeft Barça nodig. Of die gewenste speler uit de eigen jeugd wordt geplukt of gekocht wordt zal mij een worst wezen. Als de enorme druk op de schouders van Messi maar afneemt.
Een speler die al maandenlang in verband wordt gebracht met Barcelona is Santos-sterspeler Neymar. Aanvankelijk vond ik zijn komst onnodig en genoot ik ongewild van de alleenheerschappij van Messi. Maar nu, een seizoen later, is mijn standpunt drastisch veranderd. Neymar is een speler met een attitude, die af en toe zijn Braziliaanse trukendoos opentrekt. Met zijn komst zou er ongetwijfeld een nieuwe sterspeler rijzen, hetgeen waar ik zo naar snak. Hoewel hij nog geen reputatie in Europa heeft opgebouwd, ben ik overtuigd van zijn kwaliteiten. De klasse druipt er bij hem vanaf. De overtuiging en belevenis in zijn spel is te zien. Het zou de ideale aankoop zijn voor Barça, een speler waarvoor in mijn ogen diep in de buidel mag worden getast. Vice-voorzitter Josep Maria Bartomeu verzekerde de Barça-fans vier á vijf aankopen. Ik kruis mijn vingers en hoop dat Neymar tot die aankopen behoort. Messi en Neymar, wat zou dat een geweldig tandem zijn.
Een andere optie is Gerard Deulofeu, waarschijnlijk het grootste talent uit de befaamde jeugdopleiding van Barça. Om het op financieel gebied weer op orde te krijgen zou zijn doorbraak in de hoofdmacht een enorme gunst zijn. Maar het laatste wordt tegen gehouden door de overige spitsen die falen. Deze 'onomstreden' spelers lijken een oneindige hoeveelheid aan krediet te hebben bij trainer Tito Vilanova. Je zou toch wel verwachten dat het talentvolste jeugdproduct van Barça wekelijks zijn minuten pakt in de hoofdmacht van Barcelona? Zeker gezien de voorhoede van Barcelona de laatste maanden niet naar behoren fungeert. Maar niets blijkt minder waar. Het lijkt alsof Vilanova zijn haperende motor niet wil verversen met nieuwe olie, en daarmee de deksel op de neus krijgt. Bovendien zou het voor de overige spitsen een serieuze waarschuwing zijn, wanneer Deulofeu een basisplaats krijgt toegekend. Bij Barça B is hij de absolute sterspeler en scoort hij aan de lopende band. Het ligt dan ook zeker niet aan zijn huidige vorm. Maar wat dan wel? Het zijn onbeantwoorde vragen die door mijn hoofd spoken.
Of gelooft Vilanova in een wederopstanding van zijn falende aanvallers? Is hij ervan overtuigd dat miljoenenaankoop Sánchez zijn oude niveau herpakt en weer schittert als vanouds? Denkt hij dat de tandem Villa en Messi weer begint te scoren? Of gelooft hij dat een technisch jeugdproduct als Pedro weer goed zal fungeren in het team? Alleen Sánchez lijkt de rol als tweede sterspeler op zich te kunnen nemen, aangezien de andere spelers meer in dienst van het team spelen. Maar ook hij speelt ongewild en onnodig in dienst van het team. De vrijheid, zelfverzekerdheid en pit mist hij. Kwaliteiten waarover Deulofeu en Neymar wel beschikken. Eén van deze spelers moet dus naar Catalonië gehaald worden. Misschien dat Sánchez, Villa en Pedro dan beter gaan presteren. Er moet een eind komen aan de omstredenheid van hen, want ze lijken zich in hun eigen 'onomstreden' status te verslikken.
In de succesvolle jaren van Barcelona met voetbalfiguren als Ronaldinho, Thierry Henry en Samuel Eto'o kende de club meerdere sterspelers. Een team kent normaal gesproken één aanvalsleider, maar eigenlijk waren dit allemaal aanvalsleiders. De samenhang tussen deze spelers was uitmuntend. En Messi? Hij was 'slechts' een groot aanstormend talent. Het zijn tijden die ik weer wil beleven. Niet afhankelijk zijn van één speler, niet het spel geheel richten op de belangrijkste factor van het team. De komst van Neymar of de opkomst van Deulofeu moet hiervan het begin zijn. Zoals ik eerder al aangaf; een nieuwe sterspeler moet rijzen. Een nieuwe revolutie. Het einde van een alleenheerschappij van Messi.
