Een wijze les voor de Rotterdamse politiek
Vandaag staat er een ontluisterende reconstructie over het 'HNS-debacle' in het AD. De krant spit tot in detail uit waar het mis gegaan is in het proces voorafgaande aan de stemming. De verbijstering bij burgermeester Ahmed Aboutaleb en de coalitiepartners van het tegen stemmende D66 is groot. Tot vlak voor de stemming leek het erop alsof het plan het ging halen, met nadruk op 'leek', want uit de reconstructie blijkt dat de posities al in 2011 waren ingenomen en dat het vervolg een politiek spel voor de bühne was.
Nou is Aboutaleb weinig succesvol als burgervader van Rotterdam, maar ik deel zijn verbijstering. Hij kon de gemeenteraad niet overtuigen van het belang van een nieuw stadion en dat valt hem kwalijk te nemen. Anderzijds, na het lezen van de reconstructie moet je concluderen dat hij wordt vergezeld door een stel koekenbakkers.
De vraag die blijft beklijven is: 'waarom stemde de partijen tegen het plan?' D66 haar sweeping-statement luidde als volgt: 'Voor ons de enige manier om de sneltrein tot stilstand te brengen: gewoon een betonblok op het spoor leggen'. Dit klinkt als politieke retoriek, niet als gedegen argumentatie. Ook Schneider kwam in zijn optreden bij Knevel niet verder dan ingestudeerde politieke one-liners. Drie onafhankelijke second-opinions die het plan superieur achtten aan welk alternatief dan ook werden stelselmatig genegeerd. Deden in dit dossier de feiten ertoe, of de kans op electoraal gescoor?
D66 en Leefbaar Rotterdam blijken al voor de stemming een pact te hebben gesloten. Hoogverraad, vinden de coalitiepartners het. D66-fractievoorzitter Belhaj heeft haar keuze al sinds 2011 gemaakt omdat een vriend van haar zich slecht behandeld voelde door de clubleiding. Mede daarom stemt een gerespecteerde politieke partij als D66 tegen in een essentieel dossier voor de stad. Ik begrijp het als uw vertrouwen in de politiek gedurende het lezen van dit stukje daalt. Het stoort mij dat D66 doet alsof de besluitvorming over het stadion in sneltreinvaart genomen is, terwijl er jarenlang energie gestoken is in raadscomissies die de besluitvorming zo secuur mogelijk maken. Als jij zo omgaat met dergelijke complexe dossiers minacht je de democratie en de kiezer.
Niet alleen de gemeenteraad is weinig eensgezind, ook het Legioen is tot op het bot verdeeld. Beroepszeikers LunaticNews zijn uiteraard tegen, want die zijn overal tegen. Zij krijgen echter steun van stichting 'de Feijenoorder' en ook op de populaire website 'FR12' is er sprake van selectieve berichtgeving. 'RedDeKuip' kan iedere week hun sentimentele verhaal houden zonder enige weerspraak, terwijl het verhaal van Feyenoord maar mondjesmaat op de site geplaatst wordt, Ook de rol van het AD is bedenkelijk. Wat beroepsjournalisten Marcel Potters en Gert Onnink wekelijks uit hun mouw schudden lijkt op stemmingmakerij, niet op gedegen journalistiek.
Men kan moeilijk stellen dat er 'absoluut geen draagvlak bestaat' voor het nieuwe stadion. Aan de vooravond van de stemming is 55 procent van de bezoekers van website FR12 voor een nieuw stadion, 35 procent is tegen en een veelzeggende 19 procent weet het niet. Alle selectieve berichtgeving ten spijt ziet een kleine meerderheid wel degelijk in dat de enige raadgevers zonder een andere agenda, de second-opinions uitwijzen dat een nieuw stadion het beste is voor de club.
De onenigheid leidt tot felle discussies op internet en doet bijna verbleken dat wij Feyenoorders allemaal hetzelfde doel voor ogen hebben: de club vooruit helpen. Mensen die voor het nieuwe stadion zijn worden tot nepsupporters uitgemaakt in de publieke guillotine die Social Media heet. Dossiervreter, die-hard Feyenoorder en voorstander van de Nieuwe Kuip Erwin Pakasi wordt op infantiele manier beschimpt omdat hij inhoudelijk niet te kloppen is. Al het moddergegooi leidt tot verder moddergegooi met Feyenoord als verliezer. De quote 'ieder volk krijg de regering die het verdient' lijkt van toepassing op Rotterdam. De discussie is zowel op forums als in de gemeenteraad nauwelijks inhoudelijk en het zijn de feiten die de dupe worden.
Uiteraard moet ook Feyenoord lessen trekken uit de teleurstelling die HNS heet. De club zijn communicatiestrategie was op zijn zachtst gezegd mager. De manier van opereren van Feyenoord was lichtelijk hautain en weinig proactief. De passieve communicatiestrategie zorgde ervoor dat het betere plan in de media nauwelijks medestanders kreeg terwijl Red de Kuip met haar korte lijntjes naar diverse media gretig gebruik maakte van de absentie van Feyenoord in het publieke debat. Trek je lessen Feyenoord.
Een tweede ronde is in de maak. De vechters bereiden zich voor op een vuistslag om hun tegenspeler in de touwen te krijgen. De vergelijking met een bokswedstrijd gaat op want de gretigheid waarmee ReddeKuip en Feyenoord tegenover elkaar staan is beangstigend. De tegenstanders hebben het over een bouwmaffia (let wel, we hebben over multinationals als BAM en VolkersWessels). Het enge is: dergelijke ongegronde prietpraat krijgt doodleuk gehoor in de Rotterdamse gemeenteraad. Dat terwijl de onderzoeken die uitwezen dat het financiële risico voor de gemeente goed te overzien is niet meer genoemd omdat daar niet mee kan worden gescoord. Het is om cynisch van te worden.
Leefbaar Rotterdam en D66 hebben de stemming voor de Nieuwe Kuip gekaapt voor electoraal succes. Ego's en stemmen deden er toe, niet de inhoud. De tweede stad van Nederland wordt gerund door amateurisme, niet door professionalisme. Zo lang de Rotterdamse gemeenteraad feiten structureel over het hoofd blijft zien in dit dossier en politieke spelletjes belangrijker blijft vinden dan de toekomst van Feyenoord en Rotterdam zie ik het somber in. Laat dit een wake-up call zijn voor Rotterdamse politici.
