De Onbekende Hero
Ik ben zelf Zweeds en supporter van AIK, ik moet dus bekennen dat zonder mijn club of zijn carrière stappen ik hem waarschijnlijk ook nooit had gekend en dat zou erg zonde zijn geweest want de speler waar ik over spreek is voor mij het ultieme voorbeeld voor jonge talenten qua vallen en opstaan en doorgaan om je droom te realiseren. De carrière van deze onbekende Hero vergde dan ook veel doorzettingsvermogen, energie en misschien een stukje dommigheid om het toch steeds maar weer te proberen.
Hij speelde in zijn jonge jaren voor verschillende amateur clubs en kwam uiteindelijk terecht in de jeugd van FC Emmen, het leek even niet meer stuk te gaan voor hem nadat SC Heerenveen hem overnam en zelfs liet debuteren in het eerste elftal. Tot 2005 speelde hij bij Heerenveen, het was niet veel en na 13 wedstrijden te hebben geproefd aan het wereldje van profvoetballer ging het even een beetje mis voor hem, moest een stapje lager doen en werd verhuurd aan FC Zwolle, hij speelde hier 2 seizoenen, kwam 45 wedstrijden in actie en scoorde daarin 3 keer, niet slecht maar toch ook weer niet zijn grote droom.
Na te hebben gespeeld als huurling bij FC Zwolle zag hij het dan ook even niet meer zitten in Nederland. Van zijn laatste beetje spaargeld ging hij dan ook maar op een skivakantie, hij stapte in zijn auto en vertrok vervolgens in de richting van Oostenrijk met de gedachte dat misschien Schansspringen hem beter lag.
Eenmaal op de terug weg naar huis maakte hij een kleine stop in het Oostenrijkse Kapfenberg om daar tot slot even tot rust te komen van het auto rijden. Het was mooi zonnig weer, Onze onbekende Hero parkeerde zijn auto en stapte uit, pakte een bal en ging een balletje trappen tegen de muur van een lokale kroeg. Aangezien de muur van de oude kroeg niet zo heel erg dik was, was de bal binnen duidelijk te horen, tot gevolg dat er een man naar buiten kwam en vroeg wat hij in hemelsnaam aan het doen was, waarop Hij antwoorden en zei; “Een balletje trappen, zodra ik thuis ben in Nederland ga ik weer op zoek naar een club om voor te spelen”. De man keek hem lachend aan en gaf hem een kaartje, “SV Stadtwerke Kapfenberg” stond erop, de man knipoogde en zei; “Ik zie je vanavond op de training, 7 uur, und nicht später! En hou op met het bekogelen van die muur, ik kan het binnen horen!”.
's Avonds Eenmaal aangekomen op het trainingsveld werd hij vriendelijk begroet door de Trainer, spelers en staff en werd er al gedaan alsof hij al deel uitmaakte van de selectie. Hij kreeg vervolgens een contract maar na 6 maanden had hij het wel voor gezien, het was immers niet zijn droom. Hij verkaste naar FC Inter Turku in Finland en speelde daar 2 seizoenen, werd in 2008 zelfs Kampioen van Finland en mocht ook nog een beker op zijn CV erbij schrijven. Het ging goed, hij had weer plezier in het spelletje en werd zelfs in Finland in het jaar 2007 en in 2008 benoemd tot verdediger van het jaar.
In 2009 was het dan ook niet meer dan logisch dat hij het hoger op ging zoeken, Hij verhuisde weer tot grote ergernis van zijn vriendin. De reis ging naar Stockholm en daar tekende hij een drie jarig contract bij mijn club AIK Fotboll. Hij was voor ons als fans niet een bekende, hij was geen Zweed of Afrikaan die er normaal wordt gescout en de vraagtekens waren dan ook op zijn plaats. Hij kwam nu éénmaal vanuit Finland waar ijshockey de nationale sport is, dus wat weten zijn nou van voetbal af?
Tot onze verassing deed hij het geweldig, hij zette zijn goede spelreeks uit Finland voort en speelde mee in 28 wedstrijden. Ik weet niet of het aan hem lag, maar in Finland gebeurde het ook. Sinds 1988 werd AIK geen kampioen meer van Zweden en in dat zelfde jaar dat hij voor de club speelde was het dan ook raak. We werden kampioen en wonnen tevens de Zweedse beker en weer werd hij gekroond tot speler van het jaar.
Wat mij in hem aantrok als voetballer vroeg ik mezelf eerst ook af maar later begreep ik het wel, hij was niet de beste in zijn vak als je hem vergelijkt met Agger of Vertonghen, maar hij deed ook nooit moeilijk, voetbalde niet voor het geld, had liefde voor de sport, kende geen fratsen in het veld en hij had een droom om waar te maken. Hij stond dan ook bekend bij ons als een echte Hollander, zo ééntje die zijn eten prakt en er appelmoes bij eet, gewoon een simpele jongen en daar hielden we van.
Hij ging na dit geweldige seizoen naar Schotland maar de Schotse kilt stond hem toch niet zo goed als dat hij en Celtic in eerste instantie hadden gedacht. Hij werd uiteindelijk verhuurd aan Kopenhagen en vervolgens verkocht aan Southampton. de onbekende Hero citeerde ooit bij Celtic dat hij nooit bij AIK had moeten vertrekken, en ik ben het daar als AIK fan geheel mee eens. Ik volg hem tot op vandaag nog steeds en zie dat hij zijn plek heeft gevonden en daar ben ik blij om, want waar het bij één voor de wind gaat moet de ander hard voor zijn dromen werken.
Hij, die jongen die het bij Sc Heerenveen niet kon waarmaken en die ook bij FC Zwolle en Kapfenberg zijn plek niet kon vinden, maakte via een omweg zijn droom waar en kwam uiteindelijk toch in het Engelse voetbal terecht. Ik heb dit stukje dan ook geschreven voor hem, omdat ik niet wil dat hij wordt vergeten, maar ook staat als een voorbeeld. Hij gaf simpel weg maar niet op, werkte hard en bleef het altijd proberen. Jos Hooiveld werd uiteindelijk drie keer kampioen in zijn carriére, werd twee keer benoemd tot verdediger van het jaar, en zelfs één keer speler van het jaar.
Ik vind Jos dan ook een voorbeeld voor vele jonge talenten. Hij toonde aan dat met inzet en doorzettings vermogen veel mogelijk is en heeft daarom toch wat moois bereikt en zijn droom weten waar te maken. Ik draag zijn naam dan ook met trots op mijn AIK shirt en stiekem is deze onbekende Hollander dan ook een voorbeeld voor mij en ik hoop voor vele andere want Jos is alles behalve een zero, maar een echte hero.
