De opmars van een toekomstige toptrainer
Arsenal is een project waar voormalig topvoetballer Dmitri Alenichev de touwtjes in handen heeft. De 42-jarige Alenichev was een aanvallende middenvelder die schitterde bij Spartak Moskou en met het FC Porto van José Mourinho de Champions League won. Na zijn carrière was hij nog even gouverneur van de deelstaat Omsk, maar in oktober 2011 werd hij trainer van het vriendenteam van Arsenal Tula, dat op dat moment een Russische amateurclub was waar onder anderen Yegor Titov zijn conditie op peil hield.
De opkomst van de club uit de theepottenstad is begonnen toen het van de Russische bond een licentie kreeg om in de Tweede Divisie, vergelijkbaar met de Nederlandse Topklasse, te voetballen. Alenichev begon met het renoveren van zijn elftal en had maar één doel voor ogen: succes bereiken op de Spartak-manier; oogstrelend voetbal waarmee de Moskovieten in de jaren negentig zeer succesvol waren. Één van de zes spelers die van Alenichev mocht blijven was doelman Aleksandr Filimonov. De 41-jarige Filimonov maakte ook deel uit van dat oude Spartak en is naast doelman ook de keeperstrainer van The Gunmen.
Arsenal heerste in de Tweede Divisie Centraal en was met nog twee speelrondes te gaan zeker van promotie naar de FNL. Ook daar liet Alenichev met 'zijn' Arsenal zien dat het met iets moois bezig is. Lang streed men om de landstitel, maar concurrent Mordovia Saransk bleek net iets sterker. Arsenal promoveerde uiteindelijk alsnog naar de Premjer Liga doordat het als tweede wist te eindigen. Normaal zie je bij een gemiddelde promovendus dat ze op het hoogste niveau iets verdedigender gaan spelen, maar Alenichev hield vast aan zijn filosofie. Arsenal opende bij zijn debuut op het hoogste niveau met een uitverkocht Arsenal-stadion tegen Zenit Sint-Petersburg. De ploeg wekte veel sympathie op, maar uiteindelijk bleek Zenit met 1-4 te sterk. Het bleek een begin te zijn van een heel lastig seizoen.
In tien wedstrijden wist Arsenal slechts twee punten te halen en de media verweten de ploeg veel naïviteit, maar Alenichev bleef vertrouwen houden in zijn filosofie en bleef hoopvol. In de bekerwedstrijd tegen Zenit werd hij daarvoor beloond. Arsenal kwam in Sint-Petersburg weliswaar op een 2-0 achterstand, maar via Igor Kaleshin en een eigen doelpunt van Ezequiel Garay werd het verlengen. In de 104e minuut scoorde Artur Maloyan, een voormalig jeugdproduct van Spartak, op fraaie wijze de 2-3. Een week later wist het ook in de competitie eindelijk te winnen.
Diezelfde Maloyan zorgde ervoor dat de rood-gelen uit te sterk waren voor Torpedo Moskou. Thuis tegen Amkar Perm gaf het een ware galavoorstelling weg door Amkar met 4-0 naar huis te sturen. Doordat de concurrentie punten bleven morsen, hield Arsenal nog altijd hoop om in de Premjer Liga actief te blijven. Alenichev greep in de winter in door 'good old' Filimonov te vervangen voor Slowaaks international Jan Mucha, op dat moment actief voor Krylya Sovetov Samara. De geruchten gingen rond dat Filimonov ontslagen zou zijn, maar daar bleek dus niets van waar te zijn. Ook versterkte Arsenal zich met Anri Khagush, Vladimir Korytko en Florin Costea.
Met een nieuwe doelman wist Arsenal zelfs tegen Lokomotiv Moskou te stunten. Lokomotiv mistte een aantal opgelegde kansen en uit een counter zag Khagush middenvelder Aleksandr Zotov vrij staan die voor een leeg doel binnen kon tikken. Dat bleek voor de 2000 meegereisde fans genoeg te zijn om een groots feest te vieren. Een week na de zege op Lokomotiv zou het in eigen huis CSKA ontvangen, maar de Russische bond had andere plannen.
De bond vond dat het veld er niet goed genoeg bij lag om daarop een wedstrijd te spelen en dus moest men uitwijken naar het stadion van Jong Lokomotiv. Wat er precies verkeerd was werd niet uitgelegd, dus het hield de media flink bezig, omdat het Saturn-stadion in Ramenskoye, waar Torpedo Moskou zijn wedstrijden in speelt, er duidelijk slechter aan toe was. In Tula sprak men er schande van. "Vroeger werd er op velden gespeeld waar zelfs geen gras op groeide, maar nu wordt er een probleem gemaakt die er niet is. Ons veld is er beter aan toe dan dat in Ramenskoye", , zei Vladislav Ryzhkov.
Alenichev gaf een statement af dat zijn weerga niet kende. Hij besloot om het tweede elftal naar Moskou te sturen en zelf was hij er niet bij wegens een 'beroerte', wat natuurlijk als goed excuus werd gebruikt om gewoon in staking te gaan. Het opvallende was dat de supporters van Arsenal massaal uitweken naar hun eigen stadion om daar de uitslag af te wachten. Het werd uiteindelijk een 1-4 nederlaag, maar Arsenal liet desondanks zien dat het niet met zich laat sollen door de Russische bond.
Bij Spartak ziet men met lede ogen aan hoe Alenichev schittert met de promovendus. De roemruchte club wacht al veertien jaar op een landstitel, maar komt steeds net te kort. Het heeft al vele buitenlandse trainers zoals Michael Laudrup, Unai Emery en nu Murat Yakin versleten, maar de gedroomde trainer zit op dit moment in Tula. "Ik droom ervan om bij Spartak te werken, maar dat is geen persoonlijke doelstelling. Met Arsenal ben ik met een groots project bezig en het zou niet correct zijn om dat nu al achter mij te laten. Mijn contract loopt deze zomer af en of ik ga verlengen hangt af of de club met mij door wil", , zei Alenichev daar over. Toch is het niet de vraag of Alenichev naar Spartak gaat, maar wanneer. Yakin staat namelijk onder grote druk en de verwachting is dat de Zwitser het seizoen mag afmaken en daarna wordt bedankt voor zijn bewezen diensten.
Wat Arsenal Tula betreft zie ik veel overeenkomsten met FC Dordrecht. De club werkt in vergelijking met andere clubs met een klein budget, maar presteert desondanks prima en heeft met nog tien wedstrijden te gaan genoeg kansen om zich veilig te spelen. Dordrecht zal zo goed als zeker degraderen, maar ik hoop dat Arsenal er wel in slaagt om met een eigen identiteit in de Premjer Liga te blijven.
