'De president belde en ik dacht: wat heb ik nu weer uitgevreten?'
Sinds anderhalf jaar speel je in Slowakije, hoe kwam je daar terecht?
'Na de degradatie uit de Eredivisie gingen we met NAC de Jupiler League in en mocht ik contractueel transfervrij vertrekken. Ik raakte echter al vroeg in het seizoen geblesseerd aan mijn knie door een breuk in mijn fibulakop. Ondanks dat ik met een brace liep en nergens op rekende, kwam mijn zaakwaarnemer met een mooie kans. Slovan Bratislava had me een tijdje gevolgd en de trainer vloog voor me naar Nederland. In het Fletcher hotel naast de A2 hadden we een gesprek. In eerste instantie was het allemaal een beetje moeilijk door mijn blessure, maar na twee scans en uitgebreid contact met de doktoren, mocht ik een contract komen tekenen. Ik ben toen gaan kijken en was positief verrast over het leven in Slowakije. De accommodatie van de club was wat minder indrukwekkend, maar het nieuwe stadion dat ze bouwen gaat heel mooi worden.'
Dus je besloot te tekenen en verliet Breda voor Bratislava?
'Ja. Nadat ik tekende ben ik direct meegegaan op trainingskamp naar Turkije en daar heb ik een maand lang getraind om fit te worden. Ik werd goed opgenomen in de groep en voelde me direct op mijn gemak. Er waren wat andere buitenlanders met wie ik Engels sprak en ik kreeg het volle vertrouwen van de coach. Wanneer ik fit was speelde ik ook alle wedstrijden. Mijn eerste duel was tegen AS Trencín. Daar speelde Gino van Kessel die ik van vroeger kende en de Nederlanders Ryan Koolwijk en Mitchell Schet. In de zomer maakte Mitchell de overstap naar Bratislava en kwamen ook jeugdvrienden Ruben Ligeon en Lesly de Sa bij de selectie.'
Hoe ging dat in zijn werk?
'Het was voor mij een complete verrassing. Op een dag werd ik door de president gebeld en gevraagd naar de club te komen. Ik dacht nog: heb ik wat uitgevreten ofzo? Bij aankomst vroeg hij me naar Lesly. Hoe goed ik hem kende en wat voor speler hij was. Niet veel later stond Les voor de deur met zijn zaakwaarnemer. Vervolgens las ik op vakantie dat er nog meer Nederlandse jongens bij kwamen. Dat vond ik natuurlijk tof. Niet zozeer omdat ik me niet thuis voelde, maar het is wel prettig dat ze er zijn en dat je een beetje in je eigen taal kan kletsen. Binnen de selectie trek je dan toch naar elkaar toe, zoals het groepje Serven dat bij ons bijvoorbeeld ook doet. Verder heb je een groepje jongere Slowaken en de oudere club die bij elkaar zitten. Zo werkt dat in het voetbal.'
Veel mensen denken dat jullie in Slowakije zitten om jullie zakken te vullen...
'Die mensen hebben het mis, want het draait niet altijd om geld. Het is belangrijk dat je je ergens prettig voelt en dat er een uitdaging ligt. Natuurlijk gaat het ook wel een beetje om de centjes, maar ik was hier nooit heengegaan als de omgeving me niet aanstond en ik geen perspectief zag. Ik mis mijn vrienden en familie wel, maar ik heb geen heimwee. Ik voel me hier niet alleen, ook omdat mijn vriendin hier is. Als ik hier helemaal alleen zou zijn weet ik niet of ik het hier zo leuk zou vinden.'
Hoe heeft de sportieve uitdaging uitgepakt?
'In alle eerlijkheid spreekt het voetballende gedeelte me toch wat minder aan. Ik heb het idee dat ik inmiddels een beetje stilsta in mijn ontwikkeling. Het Slowaakse voetbal is meer te vergelijken met het vechtvoetbal uit de Jupiler League dan de Eredivisie. De speelstijl is veel fysieker en minder technisch. Ze kunnen hier nog grote stappen maken en dat is ook een van de redenen dat ze graag Nederlanders halen. Vanuit mijn achtergrond bij Ajax ben ik natuurlijk een ander soort voetbal gewend. Ik heb echter nog gewoon een contract en ik hoef ook niet per se weg, maar een uitdaging is zeker welkom. Dat mag in eigen land of in het buitenland zijn.
In 'Doorzagen' vertelde je over bier en pizza in de bus. Hoe serieus was dat?
'Sommige spelers doen dat inderdaad. Sterker nog, er speelde hier eerder een jongen en die zoop écht veel. Ik denk dat het ook een culturele kwestie is. Slowaken drinken in de regel een stuk steviger dan de gemiddelde Nederlander en ze kunnen goed tegen drank. Geef mij twee biertjes en ik lig onder de tafel, maar die jongens zuipen maar door en daar merk je weinig aan. Ze doen het zeker niet allemaal hoor, maar er zit weleens eentje op de weg terug met een biertje achterin terwijl de coach nietsvermoedend voorin zit. Daar stonden wij als Hollandse jongens toch wel even van te kijken!'
