Ex-Ajacied Bojan openhartig over angstaanvallen: 'Ik zat op het randje'
De 27-jarige aanvaller, uitgeleend door Stoke City aan Deportivo Alavés, scoorde ruim negenhonderd doelpunten in de jeugd bij Barcelona en werd al snel 'de nieuwe Lionel Messi' genoemd. "Het gebeurde allemaal zo snel", vertelt Bojan. "Op voetbalgebied ging alles erg goed, maar niet op persoonlijk vlak. Toen ik naam ging maken, werd ik 'de nieuwe Messi'. Maar wat voor carrière verwacht je van me? Er zijn veel dingen die mensen niet van mij weten."
"Ik ging bijvoorbeeld niet naar het EK van 2008 vanwege angstaanvallen. Maar 'we' zeiden toen dat ik op vakantie ging. Ik werd opgeroepen voor Spanje tegen Frankrijk, mijn debuut als international, en toen werd er gezegd dat ik buikgriep had, terwijl ik last had van angstaanvallen. Maar niemand wil daarover praten. De voetballerij is niet geïnteresseerd. Het is voor iedereen anders. Ik heb met iemand gesproken die voelde dat zijn hart duizend keer bonsde per minuut. Ik had vooral last van duizeligheid, voelde me misselijk, 24 uur per dag."
"Ik voelde me goed richting het duel met Frankrijk, maar opeens voelde ik die krachtige duizeligheid. Ik werd bevangen en panikeerde. Ze legden me op de tafel van de fysiotherapeut. Dat was de eerste keer, maar ik heb het daarna vaker gehad. Toen het EK opdoemde, besloot ik dat ik niet zou gaan, dat ik mezelf moest isoleren. Iedereen bij de bond wist ervan, ook Luis Aragonés (bondscoach, red.) en Fernando Hierro (sportief directeur, red.)."
"Hierro stuurde me berichten, elke week. Hij vroeg hoe het met me was en één dag voordat de selectie bekend werd gemaakt, belden ze me: 'Bojan, we gaan je oproepen.' Ik zat in de auto richting training. Ik zei: 'Het doet pijn dit te zeggen, maar ik kan niet.' Ik kwam aan bij het Camp Nou en Carles Puyol was daar ook. Hij zei: 'Bojan, ik zal je steunen en zal er voor je zijn.' Ik zei: 'Puyi, ik kan niet.' Ik zat aan de medicijnen, ik zat op het randje. En de volgende dag zag ik de krantenkop: 'Spanje roept Bojan op en Bojan zegt 'nee'.'"
"Dat deed pijn. Alsof het mij niet zou boeien. Ik weet nog dat ik in Murcia was en dat mensen me beledigden. Ze waren onwetend. Ze dachten gewoon dat ik niet wilde spelen. Wat nog het meeste pijn deed, was dat de kop waarschijnlijk van de bond kwam. Hoe kan je me oproepen als je me de dag ervoor hebt gesproken en weet wie ik ben? Ik voelde me eenzaam. Ik weet nog dat ik een interview met Barcelona TV deed en het nog verdedigde en zei dat ik op vakantie moest."
"Ik wist dat ik niet het goede aan het doen was. Maar op die leeftijd weet je niet beter en de bom was al gebarsten. We probeerden nu alleen nog maar het vuur te doven. Ik had het gevoel dat ik moest ontsnappen. Tien jaar later kijk ik terug en verrast mijn reactie me niet meer. Mensen hebben nou eenmaal moeite toe te geven dat het slecht me ze gaat. Maar je draagt het nog altijd bij je, het litteken zit er nog steeds. Hoe de mensen me toen zagen, heeft me wel beschadigd."
