'Willems belde op en zei: 'hé bro, PSV was er weer en wil ons hebben''
Door Gijs Freriks
Een debuut in het eerste elftal van Sparta werd Browne niet gegund en dus vertrok hij in 2012 naar Almere City. Hierna voetbalde de linksbuiten voor het Roemeense FC Botosani en Excelsior Maassluis, alvorens hij begin augustus aan de slag ging bij Valmieras FK. "Ik ben hier gekomen via een vriend van mij, Yaëll Eisden. Ik ken hem sinds mijn achtste en we speelden samen bij Spartaan'20 en Sparta. Hij zei: 'Rash, ik ga naar Letland (FK Jelgava, red.), kom hier ook voetballen!' Ik wilde net als hij weer graag spelen en heb hem gevraagd of hij wat voor mij kon betekenen. Zodoende ben ik, na een aantal maanden zonder club te hebben gezeten, hier terechtgekomen, bij Valmieras."
De carrière van Browne had heel anders kunnen verlopen als hij in 2011 net als Willems aan de slag was gegaan bij PSV. Hoe komt het dat die transfer destijds niet doorging? "Ik kan mij nog herinneren dat ik na een zaterdagwedstrijd bij mijn tante was en ik werd opgebeld door Jetro. Hij zei: 'hé, bro, we worden al een tijdje gevolgd door PSV. Vandaag zijn ze weer voor ons komen kijken en ze willen ons hebben. Je moet dat tegen je zaakwaarnemer zeggen. Hij moet dan contact opnemen met mijn zaakwaarnemer'. Ik dacht: 'Jetro is mijn maatje. Als hij gaat, dan ga ik ook. Sowieso'. Ik heb mijn zaakwaarnemer meteen ingelicht."
"Maar de zaakwaarnemer van mij kon niet goed overweg met die van Willems, ik weet niet hoe dat kwam. Toen ik over de interesse van PSV vertelde, zei hij: 'leuk en aardig, maar dan moet de club gewoon naar mij komen'. Hij wilde het niet via Willems zaakwaarnemer spelen... Ik was nog jong, anders had ik waarschijnlijk gezegd: 'neem even contact op en misschien kan ik dan wel samen met Jetro die kant op'. Ik heb hier later vaak over nagedacht, want ik had graag naar PSV willen gaan." Browne gold bij Sparta als een groot talent, maar na vijf jaar was hij nog niet doorgebroken en ging hij aan de slag bij Almere City.
Volgens Browne was hij in zijn Sparta-jaren 'te ongeduldig': "Soms denk je dat je er al klaar voor bent, maar vergeet je het grotere plaatje. Ik trainde met het eerste elftal, maar was ongeduldig en vond dat ik moest vertrekken. Ik was misschien wel te gretig. Het is jammer dat ik niet net als Willems zo'n ontwikkeling heb doorgemaakt, maar ik vind het wel mooi om te zien waar hij nu staat. Het maakt me trots om te zien dat het mogelijk is om zoiets te bereiken. We kwamen immers beiden uit Rotterdam-Zuid, reden vaak samen en gingen vaak met elkaar om." Het contact met Willems is nu 'verwaterd': "Je leeft door, leert nieuwe mensen kennen en ik ben sowieso niet de beste in het onderhouden van contacten. Het is nu eenmaal zo gelopen, maar Willems weet waarschijnlijk wel dat ik trots op hem ben."
Hoe gaat het in Letland?
"I kwam bij de club omdat ik weer fit wilde worden. Ik wilde wedstrijdritme opdoen en mijn lichaam weer dagelijks triggeren. Ik kwam bij de club toen we al onderaan stonden en we zijn inmiddels gedegradeerd. De club promoveerde vorig seizoen naar het hoogste niveau en we hebben een selectie met heel veel nieuwe en jonge spelers. Het niveauverschil met de andere clubs is wel merkbaar."
Sinds zijn komst naar Valmieras speelde de 25-jarige Browne tien competitiewedstrijden en het Valmieras van de Oekraïense trainer Nikolay Trubachov speelt nog één wedstrijd, tegen de nummer voorlaatst FK Jelgava. Dat zullen waarschijnlijk ook de laatste duels voor Browne zijn die hij in het noordoosten van Letland speelt. De geboren Rotterdammer heeft zijn zinnen namelijk gezet op een transfer en is in onderhandeling met een club uit Australië. "Ik heb een leuke aanbieding gekregen en ben er enthousiast over. Toch twijfel ik nog wel, want ik wil graag in Europa blijven. Ik heb wel wat Europese opties, maar dat zijn geen clubs waar ik naartoe wil. Misschien komt er later nog iets moois langs."
Browne heeft er naar eigen zeggen geen moeite mee om zijn derde buitenlandse avontuur aan te gaan, na Botosani in Roemenië en dus Valmieras in Letland. "Ik ben iemand die wel houd van reizen en avontuur." Het belangrijkste is dat Browne ook bij een eventuele nieuwe club plezier blijft houden in het spelletje, want tijdens zijn avontuur in Roemenië zag hij het voetbal even niet meer zitten. "Het was niet zozeer dat ik heimwee had, maar ik voelde mij gewoon niet meer belangrijk. Ik ben een gevoelsmens, maar de trainers keken niet naar mij om en dat kwam hard aan. Ik raakte geblesseerd en ging mezelf afvragen: is het geld het wel waard om hier te blijven? Het plezier was weg en ik vergat een beetje te leven. Ik heb er nog wel twee volledige Europa League-wedstrijden gespeeld, tegen Tskhinvali uit Georgië."
"Het begon allemaal toen de club mijn contract te laat inleverde bij de bond en ik daardoor de eerste acht wedstrijden niet kon spelen. En de eerste vier maanden kregen we onze salarissen niet uitbetaald, enkel de premies. Het kwam voor dat de president van de club na een nederlaag de kleedkamer binnenkwam en zei: 'als jullie niet winnen en presteren, dan geven de sponsors de club geen geld.'. En geven de sponsoren geen geld, dan is er ook geen salaris. Ik had maar één doel: overleven. Letterlijk. Uiteindelijk heb ik gelukkig wel alles betaald gekregen." Browne vertrok na één jaar bij Botosani en wilde per se terug naar Nederland.
"Ik had aanbiedingen uit Spanje, Italië en Noorwegen, maar die heb ik allemaal geweigerd. Ik dacht: het is het wachten waard." Browne mocht op proef komen bij TOP Oss, maar raakte geblesseerd en kwam daardoor niet langer in aanmerking voor een contract: "Pure pech." De voormalig jeugdinternational van het Nederlands elftal hield zijn conditie vervolgens op peil bij Eintracht Trier op het vijfde niveau van de Duitse voetbalpiramide. "Een vriend van mij, Godmer Mabouba, speelde daar en vroeg of ik wilde meetrainen. Ik heb drie dagen meegetraind en scoorde in een oefenwedstrijd tegen F91 Dudelange (3-2 verlies, GF.) Toen besefte ik: Dudelange is gewoon de grootste club van Luxemburg en speelt Europees voetbal. Ik dacht: 'Rash, je kan nog steeds voetballen. Waarom gá je er niet voor?' Trier wilde mij behouden, maar ik wilde echt naar het betaald voetbal"
Het had niet veel gescheeld of Browne was zelf ook in Luxemburg terechtgekomen, want hij werkte afgelopen zomer een stage af bij promovendus US Rumelange. "Het ging goed en ik wachtte op het moment dat ik een contract kon tekenen. Maar toen kwam de voorzitter terug van vakantie en wilde hij mij geen contract geven. Heel jammer." De linkspoot zat toen al zonder club, na zijn vertrek bij Excelsior Maassluis in april. Bij Excelsior had hij het plezier in het voetballen wel weer hervonden. Browne kreeg nog telefoontjes uit Bahrein en Qatar, maar ging daar niet op in: "Ik dacht: 'als ik het twee jaar goed doe in Europa en een bepaald niveau haal, dan kan ik altijd nog naar de zandbak'." Het sportieve plaatje van Valmieras FK sprak Browne meer aan.
Toen Rashid Browne in de jeugd van Sparta speelde, stond hij in de belangstelling van onder meer Aston Villa en PSV, maar nu is hij dus te bewonderen op de velden van Letland. Een flink contrast. "Soms denk ik wel na over de keuzes die ik heb gemaakt", verzucht de rappe vleugelaanvaller. "Die zijn misschien niet altijd goed geweest. Ik ben op een spoor terechtgekomen waar ik niet wilde zijn. Maar je kunt alleen maar vooruitkijken en alsnog de juiste keuzes proberen te maken. Ik ben wel extra voorzichtig geworden nu ik moet bepalen wat mijn volgende stap zal zijn. Wat ik in de voetballerij wil bereiken? Het maximale eruit halen en plezier hebben in het spelletje. Dat laatste is toch het belangrijkste."
