Van Bronckhorst ontroostbaar: 'Ik heb hier lang niet over gesproken'
De huidige trainer van Guangzhou R&F wist al tijdens de eerste dagen dat het WK een diepe indruk zou maken op de spelers. Hij herinnert zich een ontmoeting met de Nederlandse consul in Zuid-Afrika op de eerste avond. In zijn welkomsttoespraak weidde de consul uit over de apartheid in Zuid-Afrika; hij vertelde welke spanningen er leefden en liet een stukje uit de film Invictus zien, gebaseerd op het boek Playing the Enemy: Nelson Mandela and the game that made a nation. Van Bronckhorst kan zich de bewuste avond nog goed voor de geest halen.
"Het was bijna surrealistisch. Een balzaal vol met voetbalmiljonairs en aan de zijkant een hele rij donkere bedienden die in de houding wachtten tot wij klaar waren. Alles greep ons aan die avond", memoreert Van Bronckhorst, die net zozeer onder de indruk raakte van de trip naar Robbeneiland, de plek waar Nelson Mandela achttien jaar in een kleine cel doorbracht. De 106-voudig international van Oranje heeft Mandela als speler van Barcelona mogen ontmoeten en vertelt dat de eerste president van Zuid-Afrika een van de belangrijkste personen uit zijn leven is geweest.
"Ook omdat hij me erg deed denken aan mijn opa. Qua statuur, qua uitstraling", aldus Van Bronckhorst, die aangeeft dat het toernooi hem, los van de wedstrijden, altijd zal bijblijven. "Je kwam er om te presteren, maar je leerde ook een land, een cultuur en lieve mensen kennen. Zo leerde ik er een geweldig, dertienjarig knulletje kennen dat met zijn team elke dag ballenjongen was bij onze trainingen en met wie ik een mooi contact kreeg." Op dat moment schiet Van Bronckhorst vol en is hij een aantal minuten 'uiterst emotioneel' aan de telefoon, schrijft De Telegraaf.
"Het is voor het eerst in tien jaar dat het me zo aangrijpt. Het is iets waar ik lang niet over heb gesproken", stamelt de ex-trainer van Feyenoord, die een band opbouwde met de kansarme jongen. Hij gaf hem een shirt, een bal en schoenen. "Hij was niet bij me weg te slaan. Na het WK hield ik contact met hem. Ik stuurde hem berichten en hij mij. Na een half jaar reageerde opeens zijn zusje in plaats van hijzelf. Ze zei: 'Sorry, hij kan niet meer met je praten. Hij is vermoord…' Op zo'n moment voel je wat voor land het nog steeds is, hoe gevaarlijk het daar is. Hij woonde ergens in een buurt van Johannesburg."
